"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 16

Het was eindelijk kerstvakantie. Can I get a Heeeeeell yeaaaaah? Ik was al weer toe aan vakantie. Nou, eigenlijk boeide het me niks maar ja...

Niall had me vertelt dat hun eerste Where We Are Tour optreden zou zijn in Bogota, Comlombië in het Estadie El Campin. Op 25 April, 2014. Dat was in Zuid-Amerika.Of Latijns-Amerika, wat je het wilde noemen. Dat leek me zo cool. Samen met iedereen gewoon een beetje touren, lol hebben en gewoon nog steeds je werk kunnen doen.

Ik wist wel dat het niet zo simpel zou zijn. Ik wist eigenlijk niet wat ik er van moest verwachten. Eén ding wist ik wel. Dat ik een enorme jetlag zou krijgen haha. Maar het is nog niet eens 2014 dus niks om je druk over te maken. 

Kerst bracht me om eerlijk te zijn zorgen. Ik wist niet waar ik kerst ging vieren. Of hoe. Of met wie. Ik wist eigenlijk nog helemaal niks. 

Ik had een wens eigenlijk: terug naar Nederland. Maar dat kon niet. We hadden geen geld. En waar moest ik heen? Ik kon niet zonder vervoer naar mijn oude dorp terug. En ik ging zeker weten niet in een hotel. Niet met kerst. Zeker niet. 

Ik miste mijn vrienden zo veel. Ik vond mijn vrienden hier ook heel erg leuk en aardig enzo maar... eens een Nederlander altijd een Nederlander. Hoewel ik een kleine kans zag om terug te gaan.

Niall had me alle tour dates verteld en waar we allemaal heen zouden gaan enzo. Maar toen hij Nederland had gezegd was mijn aandacht eigenlijk weg gevallen. Ze gingen twee, nee misschien wel drie dagen naar Nederland. En ik mocht mee. Ook al mocht het niet dan zou ik alsnog meegaan. Het was mijn geboorteland en ik had het recht om mee te gaan.

We hadden het ook over mijn salaris gehad als ik dat boek had geschreven en het was gepubliceerd en verkocht enzo... Ik wilde er allemaal niks van weten. Ze mochten zelf beslissen hoeveel geld ze aan me verspilden. Ik ging meer mee voor de lol en natuurlijk ging ik dat boke nog wel schrijven. Dat was een van de redenen dat ik mee ging. Of eigenlijk was dat de reden. Maar alsnog... Ik hoefde eigenlijk geen geld voor wat ik graag deed, maar als ze het echt wilden geven, wie was ik om nee te zeggen? Ik kon wel een beetje extra geld gebruiken. Dat klonk verwend en ik wist het. Maar ik kon er ook niks aan doen als ze zo opdrongen? 

Van Luke had ik gelukkig geen last meer gehad. Hij had me met rust gelaten. Misschien kwam dat vooral omdat Niall hem geslagen had. Ik moest nog steeds wel lachen bij de herinnering. Maar ik had nu een ander probleem.

Fans.

Toen ik laatst op straat liep merkte ik op ten duur dat ik gestalkt werd. Als ik achter me keek zag ik giechelende meisjes. En steeds dezelfde en steeds meer. Het was vreemd. Waarom stalkten ze mij? Ik was niet beroemd. Ik zong niet. Ik was geen idool van iemand. Alleen was mijn vriendje toevallig Niall Horan uit de wereldberoemde band One Direction. 

Ik zag niet in waarom ik dan bijzonder was.

Maar aangezien ik bang werd door het groeiende aantal, was ik stil blijven staan. Meteen wilden mensen op de foto met me... Ik vatte hem helemaal niet meer nu.

*Flashback*

**"Yeah, see ya later Li. No, stay there. It's gonna get crazy if you come here. I'll come to you. Kay?" 

Liam had me gebeld en voorgesteld om me op te halen om wat leuks te doen met hem. Waarom met hem? Het was heel lief enzo, maar Liam en ik waren nooit zo close geweest als ik en Louis of ik en Harry. Misschien was dit de reden. Hoe dan ook. Ik vond het wel lief van hem.

Hij wilde me komen ophalen, maar ik had gelijk nee gezegd natuurlijk. Ik wilde liever niet dat Liam nu naar buiten zou gaan. De stad in. Het was gevaarlijk hier. Overal lagen fans op de loer. En ze wisten dat One Direction terug was in de UK dus mensen hier waren extra goed aan het opletten natuurlijk. Mijn zusje had me alles uitgelegd van het fandom. Wat erg goed van pas kwam.