"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 29

[Hey iedereen!

Alvast Happy New Year! Ik weet dat het nog wel even duurt maar who cares?

{niks tegen mensen uit Zeeland}

Oke dus ik heb besloteb alles naar Chapter 30 te verschuiven omdat ik dat een mooier nummer vind. Dus dit is gewoon een compensatie update! Sorry :(]

[Jenna's POV]

Ik ben uitgeput. Maar super vrolijk eigenlijk! O my god! Vandaag stappen we op de bus naar Amsterdam! Ik spring bijna op en neer omdat ik zo blij ben om weer terug te gaan naar Nederland! Ik ging zoiezo terug naar mijn eigen geboorteplaats. En natuurlijk nam ik Niall mee. Weetje, ze zien altijd de grote steden van een land enzo, maar ik wil Niall juist de kleine rot dorpjes in Nederland laten zien. Oke, oke, niet rot. Ik kan er verliefd op worden, maar bij wijze van spreken. En Niall heeft nog nooit zulke dorpjes gezien. Ik weet dat Zeeland niet de goede plaats is om te beginnen, maar hé! Het is nog steeds mijn thuis.

Er zijn twee bussen die touren door Europa. Ik vind het allemaal echt supercool om mee te maken! Maar op het moment was ik gewoon supermoe en wilde ik alleen maar slapen. Dus hier ben ik, in een bed in de tourbu. Het gordijntje is dicht en het enige wat ik hoor is een zacht gemompel en rustige ademhalingen. Ik heb geleerd om in drukte te slapen, maar in deze stilte is het ook wel fijn. 

Voordat ik naar bed ging heb ik nog gefacetimed met mijn moeder en zusje. Als alles goed is komen ze morgen naar Nederland. Ik heb ervoor gezorgd dat ze een hotelkamer hadden. Ik zou ze ook wel mee willen nemen naar Zeeland, maar dat kan niet. Er is geen plaats waar we heen kunnen en daarom wil alleen maar een dagje gaan.

Morgen is het tweeëntwintig Juni en die dag gaan we dus rijden. Ik weet dat het minimaal en dag duurt voordat we in Nederland aankomen. Ik vind het het leuk dat ik alles hier wel herken. Als kind ben ik vaak met de auto naar Frankrijk gereden. Ik ken natuurlijk niet alles meer, maar de hoofdwegen komen vaag bekend voor.

Maar nu wil ik alleen maar slapen. Vandaag ben ik Parijs in geweest. Winkelen enzo. Ik was behoorlijk blij dat ik weer met de euro mocht betalen. Al die verschillende munten en briefjes zijn zo vermoeiend om te wisselen.

Ik voel mezelf in slaap vallen. Niall zegt dat ik tegenwoordig altijd glimlach in mijn slaap. Ik weet wel waarom. Elke nacht voordat ik in slaap val denk ik aan wat er nu allemaal gebeurt en hoe dankbaar ik ben dat ik dit mee mag maken. En o mijn god ik ga naar Amerika. Dat is zegmaar mijn levensdroom. Letterlijk. Als kind droomde ik altijd van mezelf op een vliegtuig stappen naar Amerika, New York, en dan daar een leven opbouwen. London was nummer twee. Ik wilde nu voor geen goud weg uit London, veel te leuk. Ook kan ik elke nacht mijn dromen herinneren. Ik droom meestal over hetzelfde. Het is altijd over dat ik een boek schrijf en dan vinden mensen het leuk en wordt er een film van gemaakt. Dat lijkt me het coolste wat er kan gebeuren. Dat je boek verfilmd wordt.

****

Ik word met een geeuw wakker. Ik chuif het gordijntje een beetje opzij en het licht stroomt naar binnen. Ik kreun en rek me uit. Ik ben in mijn jogginbroek en t-shirt en ik neem niet de moeite om iets anders aan te doen. Waarom zou ik?

Ik sla mijn benen over de rand en sta op. Ik wankel even en sta dan recht. Dat daar is letterlijk ik elke morgen. Ik ben niet echt een ochtend persoon. Ik wrijf in mijn ogen en haal mijn hand door mijn haar. Als ik uit het raam kijk zie ik alles bewegen. Fijn, we zijn al aan het rijden. Het is een wonder hoe stabiel dit ding eigenlijk is. Ik loop naar de ruimte waar je kan rondhangen en waar zo'n bank staat enzo. Ik ben te slaperig om de naam te herinneren.

Zo te zien zijn we al ergens in Noord-Frankrijk, minder hoge heuvels enzo. Ik loop door en klik op het knopje voor de schuifdeur. Handig. Mensen lachen. Ik kijk om me heen. Te veel mensen in zo'n kleine ruimte. Ik draai me om en wil weer weglopen. "Finally up?" zegt Harry. Ik draai me om. "What does it matter to you Harry?" Ik sla mijn armen over elkaar. Ik kan behoorlijk pissig worden als mensen me irriteren en ik ben net wakker. "O c'mon. Just joking." Ik loop door en ga naar Niall toe, die zit te lachen met Louis.

Ik geef hem een plotselinge kus. "Morning hun." Hij kijkt me aan. "Hey," zegt hij. Ik ga naast hem zitten. "Morning," zeg ik met een geeuw. "Just woke up or am I that boring?" Ik lach kort. "Nah, both I think." Hij geeft me een zachte schouderstomp. "Not funny." Hij moet lachen en ik lach mee.

Dan leg ik mijn hoofd op zijn schouder. Hij praat verder met Louis. En af en toe als hij lacht voel ik hem onder me bewegen. Het voelt grappig. "Where are we?" vraag ik na een tijdje. "Uhm... Lille?" Hij spreekt het uit met een super grappig accent en ik kan mijn lachen niet inhouden. Ik proest het uit. Iedereen kijkt me aan. "What is wrong with that?" Ik lach nog harder. 

"O come on, tell me." Ik kijk hem aan. "It's just your accent, it's super funny when you speak French." Ik moet weer keihard lachen. "Then, how do you say it?" Ik kijk hem aan met een are you serious blik. "Just say it." Ik haal mijn schouders op. "Sure, why not Lille." Niemand lacht. "What? Not as funny as you thougt it would be? You know going to France when you're a kid helps a lot." Ik kijk Niall aan. "And hey Ni, in your face!" Iedereen lacht. "You're ridiculous." Hij geeft me een kus. Deze dag is niet zo slecht als ik dacht dat hij ging worden.

*****

[Ik ben super slecht sorry. Ik heb gewoon geen inspiratie dus ja... Ik beloof morgen alles in het hoofdstuk verwerk. Happy New Year alvast! :3]