[Jenna's P.O.V.]
School...
Na de kerstvakantie was school weer begonnen en ik kon nou niet zeggen dat ik er zin in had. Een lichtpuntje aan het einde van de week. Op zondag 12 januari is de bruiloft van Perrie en Zayn! En ook Zayn's 21e verjaardag! Niet te geloven hoe snel ze ouder worden! Ik kan me nog herinneren dat mijn zusje helemaal flipte omdat Zayn twintig werd. Toen kwamen er tranen omdat Niall en Liam ook twintig werden en ik hoorde haar ook al klagen over dat Harry niet ook nog twintig moet worden.
Zayn is gewoon de één na oudste van de groep. Alleen Louis is alweer 22! Ik was pas net achttien en hij was kort daarna alweer tweeëntwintig!
Maar ik heb erg veel zin in de bruiloft. Ik moet niet vergeten deze week nog een jurk te kopen. Misschien kan ik samen met Danielle en Eleanor. Perrie heeft inmiddels al een jurk. Een mooiere dan iedereen zou hebben. Het thema was iets met kleuren. Zayn houdt erg van vrolijke kleuren dus iedereen moest iets vrolijks aan.
Ik weet niet veel van Perrie's jurk. Alleen dat hij wijd loopt vanaf ongeveer haar middel en dat hij iets extra's heeft. Hij is wit, dus dat extra's moest wel wat kleurigs zijn.
Toen ik die maandag weer naar school ging was het alsof alles weer normaal was. Gelukkig maar. Want ik ben niet een compleet ander persoon omdat ik nu een vriend heb. Die toevallig in de beroemdste boyband van het moment zit. Het is niet dat gekozen heb om het leuk te vinden.
Maandag was dan ook nog best een gezellige dag. Ik was blij om mijn vrienden weer te zien. Ik wilde ze vertellen over de kerstvakantie en de bruiloft toen ik me herinnerde dat ik niet mocht praten over de bruiloft. Wel met mijn vrienden, die mochten ook komen. Nadat ik Zayn heel lief aangekeken had. Maar ik kon niet over de datum of plaats of tijd gaan praten als ik midden in de aula zat. En ik kon ook niet zeggen dat ik niet meer niet opviel. Ik vond het erg vervelend om steeds het gevoel te hebben dat je bekeken wordt.
Ik moest ze dus maar een keer apart spreken. Het liefst vandaag of morgen nog.
Ik was voor de rest niet lastig gevallen. Ik was bang geweest om naar school te gaan. Niet voor alle aandacht, maar voor Luke. Ik had hem niet meer echt gezien sinds die keer... Ik was bang dat het opnieuw zou gebeuren. Ik ben slap. Maar Luke sport en doet aan krachttrainingen en daar kan ik niet tegen op. Ik zou willen dat ik een beter excuus had dan Luke om niet naar school te willen. Niemand wist wat er gebeurt was behalve ik, Niall en natuurlijk Luke. Maar hij zou te laf zijn om dat toe te geven.
Dinsdag was ook een normale dag. Gewoon saaie lessen. En ik kon eindelijk privé praten met Emma, Brit en Mike. Ze waren allemaal erg enthousiast en maakten plannen om die dinsdag na school naar de stad te gaan. Ik zou willen dat ik mee kon, maar ik zou woensdag al met Danielle en Eleanor gaan. En om eerlijk te zijn voel ik me bij hun veiliger.
Dus ik laat ze lekker verder praten terwijl ik nadenk over de locatie. Het is ergens aan de kust. Bij van die mooie rotsen en de ruige zee. Het is volgens mij wel buiten. Maar hopen dat het niet regent.
Tegen de tijd dat ik mijn huiswerk af heb ik het ook alweer tijd om naar bed te gaan. Ik val al snel in slaap en dat is maar goed ook want ik ben erg nerveus voor morgen.
*********************************
Ik word wakker met een geeuw. Het is woensdag. Winkel dag! Ik weet zo ongeveer wat ik wil. Ik wil dat ene leuke jurkje dat ik in die ene leuke winkel heb zien hangen. Nah, just kidding. Er was zo'n jurkje met dat universum patroon en dat was zo mooi! Met zwarte pumps! Ik hoop maar dat het bij mij past!
Vandaag heb ik vrij genomen van school. Dus ik kon iets later opstaan zodat ik niet van die reuze wallen had. Het leuke was dat we ons allemaal aan de code van de bruid zouden houden. De mannen mochten de vrouwen niet zien tot op de dag van de bruiloft. Nou, wel zien, maar niet onze jurk. Ik vond het wel grappig. Maar ik geloofde er niet zo in.
JE LEEST
"Just friends" they said... (Dutch)
FanficAls ik bijna bij school ben merk ik dat ik zeiknat ben. Bah, hier in London regent het echt altijd. Elke keer als ik de naam 'London' zei werd ik automatisch chagrijnig. London, mijn nieuwe woonplaats. Toen ik veertien was zijn we hier naartoe verhu...