"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 30

[Woooooooooooooooooow chapter 30! ILYSM!

Dus omg al 30 hoofdstukken! Ik hoop dat dit hoofdstuk mijn vorige goedmaakt. Die had amper 1000 woorden. Ik voel me eigenlijk best schuldig

woop woop laten we verder gaan

Voor jullie informatie: Ik heb Tholen niet gekozen omdat ik er zelf woon, want ik woon er niet zelf. Haha, Tholen is awesome :D

{niet gepland dit is net zo verassend voor jullie als voor mij}]

[Jenna's POV]

Ik ruik de lucht hier. Ik ben terug in Tholen! Ik kijk om me heen. De vertrouwde huizen. Alles was zoals ik het achtergelaten had. We stonden recht voor mijn huis. Niall keek om zich heen. Blijkbaar zeer geïteresseerd. Vroeger woonde ik op 81 Machteld van Gelrestraat (A/N dat is een random adres). Het was niet zo'n heel groot huis. Maar ik vond het lief. 

"So this is where you used to live as a little kid?" vraagt Niall. Ik knik. "Yep. I bet there live other lovely people in it now, but it's nice to know it's still there, you know?" Hij knikt begrijpelijk. "It's lovely. I like it." Ik glimlach.

"Let me take you around town." Ik pak zijn hand en hij loopt achter me aan. Ik vind het hier zo rustig. Zo anders dan London. Ik vind het hier altijd nog leuker dan in London, maar ik zou hier niet meer terug kunnen komen. Ik heb niks meer hier, alleen herinneringen.

We lopen door. We komen in het stadsgedeelte. We lopen door de Kerkstraat. Hier komen goede herinneringen op. "You like it here?" vraagt Niall. "Yeah, it feels good to be back. I missed this." Hij kijkt bijna even blij als ik. "I'm happy I can share it with you. I like that it is so calm here. I finally can walk around and show my face without getting mobbed." Dat is één van de reden dat ik dit dorp zo leuk vind. Volgens mij is het eigenlijk een stad, maar ik vind het te klein voor een stad. "I am hungry, can we grab some food?" Ik knik. "Sure, what you want. We can have a picnic somewhere around if you want to?" "Yes, I'd like that! Is there a supermarket around?" Hij kijkt zoekend om zich heen. "Of course there is one silly." Ik lach. "It takes a little walk." Hij haalt zijn schouders op. "I really don't care about walking," zegt hij. 

We lopen naar de supermarkt. Als we naar binnen lopen bij de c1000 kijkt Niall om zich heen. Het is wel anders dan in Engenland of Ierland. Het voelt op een bepaalde manier vertrouwd. "It so different. And small!" Niall kijkt rond. "You like it?" vraag ik me af. "Yeah, I never said it was horrible." Hij lacht. "What do you want to eat?" vraag ik hem? Hij aarzelt. Snap ik wel, er is denk ik veel dat hij niet kan lezen en herkennen of dat hij niet kent. "Buy me something you like. I probably like it to." Ik zucht.

Ik weet eigenlijk niet wat ik moet kopen. Ik pak een mandje en loop door. Niall loopt achte me aan. Het lijkt alsof ik een verdwaalde puppy achter me aan heb. Een lieve verdwaalde puppy. Ik pak wat brood en en hagelslag. O hoe ik hagelslag gemist heb! Ik pak daarna boter en van die plastic mesjes die je één keer gebruikt en daarna gewoon weggooit. Daarna twee flesjes water. Als iets lekkers pak ik zurematten. Hebben ze die in het buitenland? Nog nooit van gehoord.

Ik loop naar de kassa en pak mijn portomonee. "Na ah I pay," zegt Niall. Ik wil tegen hem zeggen dat het niet uitmaakt maar hij drukt een kus op mijn mond om me stil te krijgen. Ik weet dat hij me probeert over te halen op die manier. "Okay than! We'll do it your way if you really want to! Hij geeft me zijn portomonee. De mevrouw begint alles te scannen. Niet opkijkend van haar werk. Ze heeft vast geen zin om met en stel verliefde tieners te praten. Zal ik ook niet willen. 

"Negen uur en vijfendertig cent alsjeblieft," zegt ze en ik geef haar een briefje van tien euro. Ze kijkt er even naar en waarschijnlijk rekend ze snel het wisselgeld uit. Vijfenzestig cent. Ze geeft me het geld en ik stop alle boodschappen in mijn handtas. Het is vrij klein allemaal.