"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 17

[Jenna's P.O.V.]

Samen met Niall knuffelen op de bank. Met een jongen. Iets waar ik nooit van had durven dromen. Ik had me nooit kunnen voorstellen dat een jongen nog eens op mij zou vallen. Hoe kon dat nou? Mij? Maar blijkbaar kon het wel. Niall had dat bewezen. En ik hield zo veel van hem. Een miljoen waren nog niet genoeg om hem te beschrijven.

De manier waarop hij me liet voelen. Ik had meer zelfvertrouwen door hem. Ik voelde me eigenlijk ook nog eens een beetje mooi. En zelfs nu. Nu ik mijn zwerverkleren was, vond hij me nog mooi. Ik weet werkelijk niet hoe dat kan. Maar ik weet wel meer dingen niet. Ik wist wel dat hij misschien net zoveel van mij hield als ik van hem. en ik kon het niet ontkennen:  elke dag begon ik meer van hem te houden. Wat er ook gebeurde, ik wist zeker dat we sterk zouden blijven. Onze relatie kon door dik en dun.

"So... what are you doing with Christmas then?" "Uhm... sitting alone in this house. My mum is out and my sister has a sleepover in Scotland. So I'm alone here." Ik was er nog steeds verdrietig over. Hoe kon ik nou alleen zijn met kerst? "What if I come to you? The boys are going back to their hometowns and I was planning on that, but my parents are in Canada and Greg wants to celebrate it with little Theo and his wife of course. So I'm stuck in London." "Really? You'd do that for me?" "Of course! When we are both alone we could rather be together right?" Hij keek onzeker. "So... what'd ya think?" Kerstmis. Met Niall? Alleen in dit huis? Echt helemaal alleen. "Yes! I would love to! Our first Christmas together." Ik glimlachte. Hij ook. "When are the boys leaving?" "Today they left. So I thought maybe I could stay here." Tuurlijk mocht dat. "Of course. But what about your stuff?" "Uhm..." "What?" "I uhm... I already brought some things, just to be sure. Just regular sleepover things." O!

"Okay." Ik ging er verder niet over door. "Jenna! Ik ga zo weg! Wie hoorde ik daar beneden? Heb je vrienden op bezoek ofzo? Had je wel even mogen zeggen, ik zie er niet." Susan kwam naar beneden. "Jenna, je weet dat ik niet wil dat je- Ooh! Hey, Niall." Ze zag Niall zitten met mij op de bank en ze bloosde. Was zij nou degene die bloosde? Suree...

"Uhm... Susan Niall kan nog steeds geen Nederlands hè." "Ja goh dat weet ik. Wist ik veel wie er was. Ik hoorde alleen een andere stem." Niall keek me aan. Toen weer naar mijn zusje en toen weer terug naar mij. "Sorry, Niall." "For what?" "Oh, for yelling at you." "Oh, it's okay, I couldn't understand a thing so I wouldn't know if you said a bad thing." Ze grinnikte. "You never know," mompelde.

"I'm leaving in twenty minutes, Jen, just so you know." Ik keek haar boos aan. Ik had er hekel aan als mensen me 'Jen' noemden. Echt stop maar meteen dacht ik altijd. "How are you going to Scotland?" vroeg Niall. Fijn, lang verhaal kort gemaakt. Kennissen zijn hier toevallig, ze komen haar ophalen, nemen haar mee met de auto en rijden dan naar Schotland. En ze komt terug met de trein ofzo. Maakte me niks uit.

"Wacht... Jenna, kom eens." Ik kijk net zo verward als Niall denk ik, en ik kan haar nog verstaan. Ik wilde net opstaan toen ze zei: "No, actually Niall, come with me." Niall keek een beetje opgelucht dat hij snapte wat ze gezegd had tegen mij. "Susan what-" "Wait a second Jenna." Ze liep naar de gang en Niall liep haar lichtelijk verbaasd en lichtelijk nieuwsgierig achterna. 

Wat ging ze nou weer doen? Een duivels plannetje, vast wel.

Ik hoorde ze smoezen en ik kon het echt niet langer meer uithouden. Net op het moment dat ik naar de gang wilde stormen hoorde ik Niall's stem. "Jenna, come here." Wat is er? Ik snapte er echt niks meer van. Ik volgde dus maar Niall's stem geluid. Het liep naar boven. Naar de hal op de bovenverdieping.

"What's up Niall?" "Come here." Hij stond gewoon in de gang. Zomaar, random. Maar een bezoekje aan Niall's armen sloeg ik natuurlijk nooit af. "What's up Nialler?" vroeg ik nog maar een keer.