Rosa Ela

Anlaşma

Medya; Rosa Ela

Düzenlenmiş 1.bölüm..

Keyifli Okumalar ^^

Ayağımı yatağa sürterek  ısınmasını sağlamaya çalışıyordum. Aynı zamanda uyumadan önce yaptığım gibi tekrar tekrar hayal ediyordum. Geçmişte olan anıları sanki bugün olmuş gibi hayal ederek ölümsüzleşen anılarımla uyumaya çalıştım. Oturma odasından gelen kahkaha sesi ile gözümde oluşan anılar üfürülen bir duman gibi dağıldı. Amcamın mutlu sesinin içinde işittiğim ismimle yerinden doğruldum. Ne oluyordu bu saatte?

"Ela uyuyor Murat sabah kaldırım erken" yengemin muzip sesi ile daha da meraklandım. Yattığım yerden kalkıp kapıya ilerledim. Yavaşça açıp kafamı uzattım. Koridorda bana yaklaşan amcamı görmemle şaşırdım. Mutluydu. Amcam hiç olmadığı kadar mutluydu. Ağzı kocaman açılmış kahkaha atarak odaya yaklaştı.

"Ela'm uyanık mıydın?" kafamı olumlu sallayarak kapıyı tam açtım ve amcamın önünde durdum.  "Hadi içeri geç konuşalım Rosa Ela Karahan" tam adımı söyleyen amcama anlamayarak baktım. Ne oluyordu bu saatte? Amcamın benle konuşmak istemesi pek hayra alamet değildi.  Amcam beni sürükleyerek içeri itti. Çalışma masasının önündeki siyah dönen sandalyeyi çevirip oturdu ve benim yatağa oturmam  için elini uzattı. Rahatsızca amcamın önündeki yatağına oturdum. Yengem hızla içeri çoşkuyla girip   yanıma oturdu.  Gerçekten ağızlarından çıkacak her kelimeden korktum. İkisi de mutlu ve heyecan ile benimle konuşmak istiyorlardı.

"Ne oluyor Murat Amca?" diye sordum merakla. Amcam elindeki siyah dosyayı kapağını açarak bana uzattı. Gerilerek  eline alıp incelemeye başladım. Maddelerden oluşan bir anlaşmaya benziyordu. "Oku" dedi amcam. Kalbim deli gibi atarken  okumaya başladım. En başta büyük harflerde yazan 'EVLİLİK ANLAŞMASI' yazması  nefesimin kesilmesine sebep oldu. Gözlerim oraya odaklı şaşkınca beklerken yanıldığımı düşünerek okumaya başladım ki maddelere geçmeden yengem hızla elimden aldı.

"Ah Ela okuyana kadar hayatım sen anlat." diye heyecanla şakıdı.

"Ela biliyorsun ben Ulusan otel zincirinin Clored Star'da müdür yardımcısı olarak çalışıyorum. Ve bunların en büyük veliahtı Cem Ulusan otellerin %80'ine sahip olmak için bir eşe sahip olması gerekiyor" duraksadı.

"Beni mi evlendireceksin?" diye korkuyla sordum. Hayır bu kadar acımasız olamazlardı. Daha 23 yaşındaydım. Babaannemi yeni kaybetmiştim. Acımı çok tazeydi. Amcam bilmiyor muydu? Böyle bir şeye nasıl kalkışırdı.

"Ailemiz için çok iyi olacak. Her tarafta kârlı çıkacak kızım" gözlerim doldu. Kızıymış! Pis herif! Çok kârlıysa kızını evlendir. Benim suçum neydi? Neden her umut gördüğümde her şey tepetaklak oluyordu?

"Ben" dedim  güçlü çıkmasını umduğum ama fısıltı gibi çıkan sesimle. Ne diyeceğimi bilemeden sustum. Hayret içinde akraba olduğuma utandığım iki insana baktım. Ne diyebilirdim? Diyemedim. Konuşamadım. Amcam konuşmayınca tekrar konuştu.

"Korkma güzel kızım uzun sürecek bir şey değil. Her şey bizim için ." kullanılıp atılacak mıydım? Dayanamazdım. Bu gerçekten fazlaydı. Yaşadıklarımın yükü zaten çoktu.

"Amca.." diye itiraz edeceğimi belli sesimle konuşmaya başlayacakken amcamın, Murat Karahan sinirlendiğini fark ettim. Eliyle yan taraftaki masaya vurup gürlemeye başladı.