Rosa Ela

Yan Benimle

"Ela" dediğinde şaşkınlığımdan kurtulup bir adım geri gittim. Kolumu ondan zorla kurtardım.

"Ne dediğinin farkında mısın Kenan? Kendine gel!" Dediğimde alayla mavi gözleri bana baktı.

"Ben her şeyin farkındayım Ela! Ben ona seni bırakmasını sağladım. Senden uzak her şey  iyiyken geri geldi! Ben senden uzak durdum. Sözümü tuttum! Ama Cem bey?" Dediğinde kafam iyice karıştı.

"Anlamıyorum" diye fısıldadığım da.

"Anlatacağım" dedi. Ve oturmam için koltuğu işaret etti. Tedirgince oturup onun da oturmasını bekledim.

"Ela seni ben ilk Cem Ulusan'ın eşi olarak tanımadım. Arabaları karıştıran o şaşkın kız olarak tanıdım. Seni merak ettim. O şaşkın bakışlarını seni kaç kez Cem'e sormak istedim. Cem'in bulunabileceği her ortama girdim. Ama hiç karşılaşmadık. Birleşim partisine kadar. Gördüğümde seni orada yine o şaşkın ifadeyle bakıyordum etrafa. İlk kez bir kıza bakarken gülümsediğimi fark ettim. İnanabiliyor musun konuşmak için can atıyordum resmen seninle." Gözlerini benden çekip derin bir nefes aldı. "Ama öğrendim ki sen onun eşiymişsin. Rosa Ela Ulusan? Komik geldi. Ama bir şeyler olduğunu anladım. Neden koskoca Cem Ulusan düğünsüz bir evlilik yapsın? Aile içi yaptı diyelim. Neden davete eşi olmadan gelsin? Eşi neden tek başına gelsin? Başta şüphelendim. Sonra Gözde ile nişana gittiklerinde emin oldum. Sırf o gün Cem'in kaldığı otelde kalmaya geldim. Seni görürüm diye, ağlayarak gördüm seni. İçim gitti. Sen yanımda ağlamıştın. O adam için gelip bana sarılarak ağlamıştın. Ne hoş ama değil mi?" Dedi gözlerini yerden kaldırıp alayla bana bakarken. "Sen onun için yanımda ağladın!" Dedi bağırır gibi. "Ben ilk kez yanımda bir kızın ağlamasına izin verdim. O kız sevdiği adama ağladı yanımda. Beni heyecanlandıran kız onu üzen adama sevgisinden ağladı. " Nefesimi tutmuş, duyduklarıma inanamayarak dinledim onu. "O gün Cem'den daha da nefret ettim. Bozacaktım. Her yolu denedim. Sonunda kuzenin Ecrin ile tanıştım. Yakınlaştık biraz anlattı bana. Evde, amcanda olan anlaşmanın tekini getirdi bana. Cem'e gittim ya mallarımı verecekti bana ya da seni. O  seni seçti bana vermedi ama senden vazgeçti. Yıllarca senden uzakta bekledim. Senin evini biliyordum, yaşam tarzını biliyordum. Oğlunu, Cem'den olan oğlunu biliyordum. Yinede farkında olmadan sevmişim seni uzaktan uzaktan. Dedim kendime Cem'den uzak dursun varsın benden de uzak dursun" gözlerinde öfke belirdi. "Ama durmadı. Bende durmuyorum Ela!" Sonunda bittiğini anladığımda tek tepkim gözlerimi kırpıştırmamdı. Söylediklerini hazmetmeye çalışıyordum.

"Oğlum" dedim sonunda. "Oğlum yalnız onun yanına gitmeliyim Kenan bırak beni!" Bulabildiğim en geçerli bahaneydi. Ne desem bilmiyordum. Korkmuyordum ama şaşkındım.

"Ela... Rosa Ela bana öyle bakma" dediğinde gözlerimi ondan çekip yerimden kalktım. Kapıya giderken bir anda bileğimden beni tuttu. Tam bir şey söyleyecekken kapı açıldı. İçeri beni buraya getiren adam içeri girdi.

"Kenan bey, bu telefonu arabada düşürmüş" dedi ve iki adımda ona yaklaşıp telefonu öne verecekken bir çırpınış elinden aldım. Köşeye kaçacakken Kenan elimi sıkıp beni sarsarak çekti. O an bileğimi tuttuğunu hatırladım.

"Ver onu bana" diyerek bağırdığında  kafamı iki yana salladım ve telefonu parmak okumasıyla açmaya çalıştım. Sonunda açıldığını belli eden bir sesle birlikte arkamda tuttuğum telefonu aldı biri. Çığlık atarak geri kaçarken Kenan sinirle soluyarak beni tuttu kollarımı sıkarken sesimi kesip sadece acıyla inledim.

Bir anda telefonum çaldı. Kenan bir eliyle kollarımı tutarken diğer eliyle ağzımı kapattı.
"Kim?" Dedi Kenan adama bakarken. Adam telefon ekranını bize çevirdiğinde Cem'in aradığını gördüm. Çırpınmaya başladım tekrar.