Rosa Ela

Elena Karahan

Medya; Rosa Ela Ulusan

Keyifli Okumalar ^^

Kapılar kapanır, umudunuzu yok ederiz her kapı kapanışta. Ama bazen o kapıyı biri gelip senin için açar ve umudunu kaybetmemen konusundan sana ışık tutar. Evet her kapanışta bekledim bu kapıyı açacak kişiyi, kendim her açtığımda daha beteri ile kapanan kapıyı bana Cem açtı. Umudumu ona bağlı kurdum bende. 1 sene sonra giderse eğer umudum da hepten gidecekti. Ama bana verilen bu süre zarfında umdum var olacak. Cem'e karşı olan bir umut değil bu hayata karşı olan bir umut. Şuan asansörde bana sarılmış olarak bekleyen Cem'in bana adım geldiğini hissedince umudum gerçekten var olduğunu biliyorum. Ellerim onun belini sararken zamanın durmasını ve hep bu şekilde kalmamızı istedim. Ama ne yazık ki asansör durup kapıda bize bakan bir çift görene kadar böyleydik. Cem beni biraz kendinden uzaklaştırdı ama ben ellerimi belimden çözmedim o ise dik durup sağ elini belimin üzerine koydu. Çift kavga ettiği belli şekilde binip önümüze durdular. Kadın yan gözle bana bakınca hafifçe doğruldum ama ellerimi kesinlikle çözmedim. Kadın gözlerini benden çekmezken konuştu. 

"Şey siz sevgili misiniz?" dedi çekinir gibi Cem ne tepki gösterdi bilmiyorum ama onunla sevgi dolu bir ilişkide gibi görülmek yüzümde istemsiz tebessüm oluşturdu. 

"Karım" dedi Cem sakin bir sesle. Sevgi dolu bir sesle olmasa da 'karısı' olmanın gururunu hissettim. 

Kadın yanındaki adamın koluna vurup "Ah Hakan! 3 Senedir evliyiz yalnızken bile sana böyle sarılmama izin vermedin" dedi yakarır sesiyle kocası hafifçe bize dönüp bıkkınca Cem'e baktı. Cem'den kısa ve biraz kiloyluydu. Saçları uzun ve düz şekilde yüzüne yatmıştı. 

"Kardeşim iyi güzel sarılıyorsunuz da neden böyle yapıyorsunuz? Şimdi birde sana sarılmıyoruz diyecek! Ah kardeşim yaktın beni!" Dediğinde kadın aynı anda cırladı. 

"Adam ne güzel karısına sarılmış! Sen yapmıyorsun diye adam da bulma suçu" dediğinde asansör 6. katta durdu bir kadın binerken Cem koluyla beni sıkıca sarıp asansörden çıkardı. Çiftler halen kavga ederken biz aradan çıktık. O an kollarımı Cem'den çektim. Diğer gelen asansörü beklemeye başladık. O an az önce çıldıracak gibi duran bu adamın şuan nasıl bu kadar sakin kaldığını çok merak ettim. Ona baktım sert çehresiyle önüne bakıyor ve benimle ilgileniyor gibi durmuyordu. 

"C..Cem?" dedim korkarak. Kafasını eğip bana baktı. Çizmeli kedi misali baktım ona. Tam ağzımı açıp konuşacakken kendisi gür sesiyle konuştu. 

"Sana halen kızgınım Ela. Telefon kullanmanı istemiyorum. Çok gerekliyse benimkini kullanırsın. Telefon kullanma." dediğinde gözlerimi ayırabilecek gibi daha çok ayırdım. Bir 3310 bile olmayacak mıydı? Bu neydi böyle? Kenan için telefonum elimden mi gidecekti. 

"Ama Cem olmaz! Ya bana bir şey olursa yalnızken ne yaparım? Bir mesaj için telefonumu mu elimden alacaksın. Hem biz.." durdum o an. Diyemedim 'Sahte evlilik yaptık bana karışamazsın' Dersem bana kızacak ve bırakacak gibi korktum sustum ve kafamı eğdim. Dilimi ısırdım. Beni hataya götürecek dilimi ısırdım. 

"İstersen sana bir hat alayım benden başkasını arayama"  anında kafamı kaldırdım. Öyle bir şey oluyor muydu? Saçmalıyordu.

"Saçmalama Cem! Kenan yüzünden telefonuma el koyamazsın! Ne yazmıştı?" dediğimde dilimin kurumasını istedim. Son sorumu duyunca çatık kaşları mümkünmüş gibi daha da çatıldı. Vücudunu bana döndürüp tam dibimde durdu. Geri adım atacağım sıra elleri ile beni durdurdu. 

"Ne mi yazmış? Sana buluşmak istediğini söylemiş. Bir de benim haberim olmamam konusunda uyarmıştı. Ne demek bu? " dediğinde Yüzüm korkuyla geriye çektim. Cem'in sinirini anladım o an ondan gizli iş yapacağımı sanmıştı. "Seni kullanacak! Buna asla izin vermem! Sana sahip olmayı düşünüyor! Bu.. Bu beni delirtiyor!" Sahip olmayı mı? Bu ne demek oluyordu?