Een nieuw begin || L.H.

Hoofdstuk 1

"Het is allemaal jou schuld!! Als jij niet zo moeilijk deed was dit alles niet gebeurd." "Mijn schuld?! Steek het maar weer op mij hoor, maar jij weet niet wat jij allemaal hebt gedaan!" "Kon je niet gewoon het vuilnis buiten zetten, is dat dan echt zo moeilijk?" "Het vuilnis is niks vergeleken met wat jij met die tuttebel hebt gedaan!"
Zo gaat het al uren... De seconden lijken stil te staan en mijn ouders blijven maar schreeuwen tegen elkaar. Soms beginnen ze over ons te praten en dan roept de ander dat ze de kinderen er buiten moeten houden. Vroeger dacht ik altijd dat mijn vader en moeder gemaakt waren voor elkaar, maar tegenwoordig begrijp ik echt niet meer waarom ze nog zo lang bij elkaar zijn gebleven. Mijn moeder is een hele lieve vrouw, ze wilt altijd het beste voor ons en zou haar leven geven om iemand anders te redden. Mijn vader is iemand helemaal het tegenovergestelde. Hij denkt alleen maar aan geld en zijn werk en is bijna nooit thuis. Tot voor kort dachten mijn broer en ik dat hij het wel heel erg druk moest hebben, tot ik hem in een auto zag. Je zal wel denken dat dat toch niet zo erg is, maar je weet nog niet alles. Mijn vader zat met een redelijk jonge brunette in de auto. Te kussen. Ik geloofde mijn ogen niet, maar toen ik het die avond aan mama vertelde antwoordde ze iets wat ik niet had zien aankomen. "Sorry dat jullie het zo te weten zijn gekomen lieverds." Direct vuurde ik ontelbaar veel vragen op haar af. Wie de vrouw was, vanwaar ze papa kende en hoelang ze al iets hadden. Ik kon het woord relatie niet over mijn lippen krijgen. Ze probeerde mij te kalmeren, maar dat is haar niet direct gelukt. Ze heet Issa, is 29 jaar oud en de secretaresse van mijn vader. Het heeft nog lang geduurd voor ze hem eindelijk voor haar had gewonnen en uiteindelijk wilt papa zijn hele gezin voor haar kwijtspelen. Hij gaat op Fiji wonen met haar... Dat hebben ze 4 maanden geleden met elkaar besproken en hij kan niet wachten om te vertrekken. Mijn mama wilt nu ook verhuizen... "Samen een nieuw leven opbouwen," zegt ze. "Ergens anders opnieuw beginnen is dat niet een goed plan Camille?" Eerst leek het me een geweldig plan en nu kijk ik er zo hard tegen op. Binnen een week moeten we al vertrekken en ik moet nog alles uit elkaar vijzen en inpakken. Mijn vriendinnen ga ik heel hard missen maar we hebben elkaar beloofd om elke vakantie naar elkaar toe te gaan. Soms gaan zij naar mij komen en soms ga ik naar hun. Ik ken ze al bijna mijn hele leven. Lucy woont in het huis naast me, wat heel erg handig is voor als ik vast zit met huiswerk of ergens met iemand over moet praten. En Anna ken ik al vanaf de kleuterschool. Vroeger konden we elkaar niet uit staan en stolen we elkaars viltstiften, nu zijn we onafscheidelijk!! En dan is er nog mijn broer, Thomas. Omdat we maar 1,5 jaar schelen komen we heel erg goed overeen. Hij heeft het er veel makkelijker mee dat mijn ouders gaan scheiden, zeker dat papa naar Fiji gaat verhuizen met zijn nieuwe vlam. "Lijkt me gezellig," zei hij vorige week nog. Ik denk dat papa het niet lang gaat overleven daar, veel te warm voor hem. Mama, Thomas en ik gaan samen naar Australië gaan...