Een nieuw begin || L.H.

Hoofdstuk 11

"Cami luister even. Issa en ik willen je iets vertellen." Zegt hij, met hij bedoel ik Harry, mijn vader. Dan richt hij zich naar de trap. "Tommie? Kom je ook even?" Dit is de eerste keer dat papa Tommie zegt, nu ik erover nadenk is het ook de eerste keer dat hij Cami zegt tegen me. Het valt me op dat Issa heel de tijd over haar buik wrijft. Zou ze gestopt zijn met haar evenwichtig eten en is ze nu bang dat ze een zeekoe wordt? "Ik weet dat jullie lang hebben moeten wachten..." Thomas en ik kijken Issa vragend aan. 'Wachten op wat?" Vraagt Thomas, ik ben blij dat hij het woord neemt want ik ben niet in de stemming om een gesprek met papa en zijn zeekoe te voeren. "Geduld Tommie, laat Issa uitspreken." Snauwt hij Thomas af. "Dus, zoals ik wou zeggen..." Gaat Issa haar verhaal verder, "Jullie vader en ik zijn in verwachting... Jullie krijgen een broertje." Zegt ze super enthousiast. Het glas dat ik in mijn handen heb laat ik op de grond vallen. Heb ik dat nu goed gehoord? Krijg ik een broertje? Van de zeekoe... "En een zusje..." Gaat papa verder en Thomas is nu ook erg geschrokken en laat het glas dat hij vast heeft nu ook vallen. Issa straalt helemaal en dan gaat ze verder met praten: "En nog een paar broertjes en zusjes hè schat? Het is een 6-ling!!" Zegt ze tegen papa en dit is echt de druppel. Ik zet me razendsnel weg en grijp Thomas bij zijn arm om hem mee naar de deur te trekken. "Ik wil jullie echt nooit meer zien!" Roep ik naar ze. "Ik ging net vragen of jullie mee in Fiji zouden willen komen wonen..." Dat hij dat zelfs durft te vragen schrikt mij enorm af, dit is echt niet de man die ik ken. De Harry die ik ken werkt alleen maar, liefst heel de dag door en is helemaal geen familieman. 

Nat in het zweet schrik ik wakker. Ik ben erg laat in slaap gevallen en heb onrustig geslapen... Nachtmerries zijn nooit leuk en al helemaal niet als het over de persoon die je het meest haat gaat. Er wordt 3 keer op mijn deur geklopt en nadat ik "Ja." zeg komt Thomas de kamer binnen. "Hé zus, ik heb een ontbijtje voor je klaargemaakt. Hoe was het met Luke gisteren." Ik begin helemaal te blozen bij het horen van Luke's naam. Mijn blik wend ik af en Thomas heeft al door hoe het is geëindigd."Kust hij goed?" Vraagt hij en ik grijp naar het eerste kussen dat ik tegenkom en begin ermee te slagen op zijn hoofd. "Goed studeren straks!" Zegt hij als ik eindelijk uitgeklopt ben. "Kaderhouderplankje!" Vloek ik luid. "Helemaal vergeten." De boterham die op de plateau ligt prop ik snel in mijn mond en ik pak de joggingbroek die over mijn bureaustoel hangt. "Ik ga je laten. Tot later." Thomas verlaat mijn kamer. Ik hijs me in de joggingbroek en sla snel mijn boek open. Bij het zien van de eerste pagina slaak ik al direct een diepe zucht, dit wordt geen eitje. Duits is nooit mijn beste vak geweest en ik zal dus hard mijn best moeten doen om hierdoor te raken... 

Ik kom net terug boven en wil beginnen aan mijn laatste hoofdstuk dat ik moet leren. Plots roept mama, ik hoor aan haar stem dat ze heel enthousiast is. "Cami! Er is iemand voor je." Een zucht verlaat mijn lichaam, nu dit weer. "Stuur maar naar hier." Roep ik terug, lichtjes geërgerd. Door de voetstappen die ik op de trap hoor weet ik dat de persoon in aantocht is. In mijn bureaustoel draai ik me om. De deur wordt open gedaan en er verschijnt direct een lach op mijn gezicht. "Dit was precies wat ik nodig had." Zeg ik. "Ik kon je niet langer missen, sorry dat ik stoor..." Luke heeft iets zacht in zijn stem, bezorgd om mijn examens en toch gelukkig dat hij is gekomen. Ik sta recht en pak hem stevig vast. "Ik miste je ook Luke." "Ben zei me dat je gisteren laat nog op je balkon naar mij vroeg, heb je goed geslapen?" De lach op mijn gezicht verdwijnt als vuur in de wind, lichtjes en dan ineens helemaal weg. "Ik heb gedroomd dat papa en Issa een 6-ling kregen, ik was woedend op ze. Tommie en ik hebben glazen laten vallen en ik ben van ze weggelopen... Ik kon het niet meer aan en als kers op de taart vroeg hij nog of ik mee in Fiji wou komen wonen." "Wat had je gezegd in je droom?" Weer een vraag van Luke die ik niet zag aankomen. "Ondanks dat ik het enorm lief vond dat ze het hebben gevraagd heb ik nee gezegd. Er viel niet eens over te denken, ik wist dat ik het niet wou. En het is niet eens echt dus waarom zou ik er zelfs over nadenken, ik heb jou nu hier, ik wil niet meer weg uit Australië. Dat weet ik zeker." Luke kijkt me aan. "En als het echt was, wat zou je dan doen?" Luke kan super serieus zijn, dat had ik eerst niet van hem gedacht. Eerst vraagt hij welke superkracht ik zou willen hebben en nu vraagt hij wat ik zou kiezen. "Dan zou ik nog niet gaan denk ik. Uiteindelijk ga ik toch alleen maar op de kinderen moeten passen en als ze zoals de zeekoe zijn wil ik dat liever niet." Luke zijn serieuze blik maakt plaats voor een glimlach. "Zeekoe..." Hij grinnikt en schiet wat later in de lach, zijn sexy-Luke-lach. Ik hou van die lach. Luke heeft zo'n aanstekelijke lach dat ik een paar seconden later mee aan het lachen ben. "Dank je dat je me doet lachen." Zeg ik als ik wat uitgelachen ben. 

"Dat is mijn taak Camille, ik doe jou lachen op moeilijke momenten en jij doet dat met mij. Zo hoort dat. Jij maakt mij gelukkig en ik jou, daarom zijn we samen." Mijn ogen lichten op, daarom zijn we samen zei hij... "Ik hou echt heel veel van je Luke, maar nu moet ik verder gaan leren..."