Een nieuw begin || L.H.

Hoofdstuk 10

"Camille, ik denk dat ik van je hou." 

Ik kijk hem even aan en dan breekt er een glimlach uit op mijn gezicht. "Luke ik hou ook van jou." Zeg ik nadat ik over mijn eerste blijdschap ben en eindelijk een woord uit mijn mond krijg. We gaan samen op mijn bed liggen en hij zet een liedje op, op zijn gsm. Het is een van mijn lievelingsliedjes, Lose Yourself. Luke springt recht op mijn bed en begint samen met Eminem te rappen, het is grappig om te zien. Ik blijf erbij dat hij mooi kan zingen. Ik geniet er echt van als Luke zingt en dat doe ik nu ook. Hij heeft gedaan met rappen en laat zich weer vallen op het bed. "Echt sorry, Camille. Ik zal nooit nog vertrekken om iets te laten weten. Beloofd!" Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. "Luke, je maakt me echt gelukkig. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest op een plek." Luke weet dat ik er nogal tegenop zag om hier te komen wonen en dat ik hier niet wou blijven. Maar wonder boven wonder voel ik me hier echt op mijn gemak en dat ligt grotendeels aan Luke en daar kan ik hem niet genoeg voor bedanken. "Ik doe niets liever dan jou gelukkig maken, Cami." Ik begin te lachen en kruip wat dichter tegen hem aan. Het valt me op dat dit de eerste keer is dat Luke me Cami noemt, hij zegt altijd gewoon Camille. Hij buigt zich weer naar voor en Luke geeft me een kus.

We zijn nog even op mijn kamer blijven zitten en hebben daar nog wat gepraat. Nu liggen we in de hangmat in de tuin. Het begint stilletjes aan te schemeren en we hebben de lampjes in de tuin aangedaan, zodat het hier nu super gezellig is. "Anna en Lucy komen hierheen na de examens. Ze nemen me mee naar een concert, soundcheck." Luke kijkt me aan en zegt: "Wat leuk!! Naar welk concert gaan jullie?" "5 Seconds of Summer of zo iets. Ik ken ze niet, maar Lucy zegt dat ze geweldig zijn, vooral de drummer." Hij zwijgt nu en ik kijk hem vragend aan. "Luke?" "Huh? Wat zeg je?" Hij schrikt wakker uit zijn gedachten. "Niks laat maar." Ik moet lachen. "Camille ik ga maar weer naar huis gaan en je hebt volgende week examens dus je moet je goed voorbereiden!" "Ja je hebt gelijk ik zal maar vroeg gaan slapen... Krijg ik dan wel nog een afscheidskus?" Ik kijk hem met puppy-oogjes aan, niemand kan aan mijn puppy-oogjes weerstaan. "Dacht je nu echt dat ik ging vertrekken zonder?" Zegt hij met een knipoog. We stappen uit de hangmat en ik leg mijn armen rond zijn middel. Hij tilt me een beetje op, hij is veel groter dan ik, en we geven elkaar nog een kus. "Tot snel." Zeg ik. 

Ik lig te woelen in mijn bed, het lukt me niet om in slaap te vallen. In mijn hoofd speel ik heel de dag telkens weer opnieuw af. Hij kuste me, hij kuste me gaat het heel de tijd door in mijn hoofd. Ontzettend veel vragen komen in me op: Hoe heet het groepje waar hij mee optreedt? Hoe vaak treedt hij op? Welke soort muziek maakt hij? En dan de allerbelangrijkste vraag: Kan ik me zijn vriendin noemen? Zou ik het morgen aan Holly en Rose kunnen vertellen en aan Anna en Lucy of Thomas? Ik besluit dat het niet erg is dat Anna en Lucy het weten... Zij wonen hier toch niet in de buurt en weten niet hoe hij er zou kunnen uitzien, ze weten alleen dat hij Luke heet en ik zot van hem ben. 

Luke stond plots voor mijn deur, het was een verrassingen die hij met mama had geregeld. We hadden het heel gezellig en plots heeft hij me gekust !!!!!! Ik kan niet slapen van blijdschap... Goedemorgen trouwens aan de andere kant van de wereld... xxx Camille

Ik kijk op mijn wekker en zie dat het ondertussen als 00 u 53 is en ik echt nodig moet gaan slapen... Niet dat dat gaat lukken, maar ik moet proberen. Mijn gedachten zijn bij Luke, wat zou hij aan het doen zijn? Ik gooi de donsdeken van mij af en ga even op mijn balkon staan om te zien of er nog leven is bij hun thuis. Ja hoor, de lichten branden beneden nog en er wandelt iemand door de tuin. Brede schouders, groot... "Luke?" Vraag ik en de schim draait zich om. "Camille?" Het is zijn stem niet. "Ja... Wie is daar?" Vraag ik terug. "Ben." Is het antwoord dat ik krijg en ik voel me terug wat beter op mijn gemak nu ik weet dat het Ben is, Ben is 1 van Luke's broers. "Sorry dat ik je stoorde, ik dacht dat je Luke was. Slaapwel." Zeg ik en ik doe de deur terug open om naar binnen te gaan. "Is niks hoor, ik zal hem zeggen dat je voor hem kwam." Zegt hij nog net voor ik de deur achter me dicht doe. Ik voel dat mijn ogen dicht beginnen vallen en hopelijk kan ik nu wel in slaap vallen. De deken trek ik terug op me en mijn hoofd leg ik op het kussen. Mijn ogen beginnen lichtjes dicht te vallen, maar plots schrik ik weer wakker. Ik hoor voetstappen in de gang... Waarschijnlijk zal het Thomas wel zijn die nu pas gaat slapen, die heeft toch geen examens volgende weken dus hij moet voor niks fit zijn. Oh wat ga ik blij zijn als ik klaar ben met school en eindelijk deftige plannen voor de toekomst ga kunnen maken. Hopelijk speelt Luke daar ook een rol in, maar dat is voor later en daarvoor moeten we eerst nog wat afwachten.