Een nieuw begin || L.H.

Hoofdstuk 28

"Wat staat er vandaag op de planning?" Lucy kijkt me vragend aan. "Iets waar ik erg naar uitkijk." Zeg ik mysterieus. Anna geeft me een mep op mijn been. "Great Barrier Reef." Zeg ik uiteindelijk toch. "En dat is?" Vraagt Lucy. "Snorkelen." Ik gooi enthousiast mijn armen in de lucht terwijl ik het zeg. "Is het mooi daar?" Lucy weer. "Het is het mooiste snorkelgebied ter wereld. De koraalriffen zijn er werkelijk prachtig en de vissen zijn er in alle kleuren van de regenboog." Antwoord ik. "Klinkt goed." Zegt Anna met een glimlach. "Mam? Hoe was het trouwens met Charles?" Ik draai mijn hoofd zodat ik in haar ogen kan kijken. "Daar wou ik het nog met je over hebben. Maar nu je er toch om vraagt ga ik het je nu al vertellen," ze pauzeert even om de spanning erin te houden, "Charles en ik gaan samen wonen. Dus jij en Tommie gaan mee bij Charles en Rosalie wonen. Rosalie is zijn dochter, ze is even oud als jij. Jullie zullen vast goed met elkaar kunnen opschieten, dat weet ik zeker. Ze is een prachtig meisje, bruin en licht krullend haar met groene ogen dacht ik dat Charles zei. Oh Cami, je weet niet hoe hard ik hier naar uit kijk." Zegt ze met een lach van hier tot in Tokyo op haar gezicht. Het kwetst me, want ze weet hoe moeilijk ik het heb gehad met de verhuis en nu wil ze me die pijn opnieuw laten voelen. Ik ken Charles ook echt niet goed genoeg om bij hem in huis te gaan wonen hoor. En die dochter van hem, mama moet echt niet verwachten dat ik bevriend met haar word hoor. Het is wel een mooie kans om bij Luke weg te gaan... Maar dat is niet echt wat ik wil. Daar zie ik hem nog te graag voor, tot mijn grote spijt.

"Welkom allemaal op onze boot. Mijn naam is Sophia en ik ben jullie instructor vandaag. Jullie krijgen zo dadelijk van mijn collega een duikbril, snorkel en zwemvliezen. Voor jullie het water in gaan raad ik jullie aan om op elk brilglas te spuwen en dat met je vinger open te wrijven. Op die manier gaan je glazen niet aan dampen en kan je lang en zorgeloos in het blauwe water blijven drijven." Haar collega komt met een kar met allemaal verschillende bakken op aanwandelen en beveelt ons om in een rij te gaan staan. Na een tijdje heeft de vrouw die voor me in de rij staat haar spullen gekregen en zie ik het gezicht van de collega. "Jacob?" Vraag ik verbaasd als ik zijn gezicht herken. "Camille!" Hij krijgt direct een lach op zijn gezicht. "Wat ben ik blij om je te zien." Zegt hij vervolgens als hij merkt dat ik niet antwoord. "Wat doe jij hier?" Vraag ik uiteindelijk. "Zoals je kan zien geef ik iedereen hier zijn benodigdheden om te snorkelen. Het is een vakantie baantje. Als ik klaar ben heb ik voldoende geld om naar Amerika te gaan. Jij hebt daar gewoond, niet?" Vraagt hij aan me. "Ja dat klopt, ik ga de laatste maand ook, als je wil kan je bij mij logeren?" Jacobs ogen worden ineens groot en hij krijgt een nog grotere lach op zijn gezicht. "Erg graag! Het zou wel handig zijn als je me je gsm nummer zou geven want ik heb een nieuwe gsm en ben al mijn nummers kwijt." Zegt hij voorzichtig. Ik schenk hem een glimlach en steek mijn hand uit om zijn gsm aan te nemen. Hij geeft me zijn gsm en ik zet mijn naam samen met mijn nummer erin.

"Voor dat jullie in het water gaan zou ik nog even wat veiligheidsinstructies geven. Als je snorkelt kan je niet praten omdat je mond in het water is, daarom dat duikers tekens gebruiken die ze maken met hun handen. Over heel de wereld zijn dat dezelfde tekens. Het eerste teken is degene die je het mest gaat moeten gebruiken. Je verbind je wijsvinger met je duim en dan heb je een rondje, dat betekent OK. Je kan het gebruiken om te vragen of alles goed is of om te antwoorden dat het goed met je gaat. Het tweede is over je armen wrijven. Dat wil zeggen dat je koud hebt. Het derde en laatste dat ik jullie ga zeggen is je duim omhoog doen, dit wil zeggen dat je uit het water wilt. Als alles duidelijk is mogen jullie je wetsuit aantrekken, je bril en snorkel opzetten en in het water gaan. Veel plezier!" Als ze de laatste zin uitspreekt schiet iedereen al recht om zo snel mogelijk het water in te gaan. "Wie was die jongen daarstraks?" Vraagt Anna aan me. "Dat was Jacob alias Jake, de jongen met wie ik naar het galabal ben gegaan. Hij doet hier een vakantiebaantje om naar Amerika te kunnen gaan dus heb ik hem uitgenodigd om bij mij te komen overnachten." Zeg ik tegen haar. 

"Heb je ervan genoten?" Jacob steekt zijn hand uit om me uit het water te trekken. "Wauw. Dat was prachtig." Zeg ik enthousiast. "Heb je foto's kunnen trekken?" Vraagt hij dan. "Ja, ik had een gopro camera meegenomen in het water. Wanneer ben je eigenlijk van plan om naar Amerika te gaan?" Vraag ik aan hem. "Deze zaterdag, dus over 2 dagen vertrek ik." Hij zegt het met een grote lach waardoor ik kan zien dat hij er erg naar uitkijkt. "Wij vertrekken dan ook, welke vlucht heb je?" "In de avond ergens vertrek ik, volgens mij was het rond 8 uur." Zegt hij. "Jammer, wij vertrekken in de ochtend, zal ik je anders aan de luchthaven komen halen, dat is handiger om bij me te komen overnachten op hotel." Stel ik hem voor. "Graag, waarom heb je eigenlijk nog plaats om iemand te laten overnachten als ik vragen mag?" Vraagt hij. "De kamers voor 2 waren uitverkocht dus heeft mama er een voor 4 gereserveerd." Zeg ik tegen hem. Ineens begint de boot heel erg hard te schommelen en komen er stewards voorbij die plastic zakjes uitdelen aan de mensen voor als ze misselijk zijn. Jacob ziet dat ik in paniek raak, want ik vind situaties als deze niet aangenaam, en neemt me ergens anders mee naartoe. "Jacob, waar gaan we heen?" Het verbaasd me dat hij op dit moment helemaal anders is dan tijdens school, ik vind hem leuker nu en hij doet me Luke vergeten. "Het dek, daar kan je liggen en wordt je niet misselijk."