Een nieuw begin || L.H.

Hoofdstuk 17

"Lukt het een beetje?" Luke komt mijn kamer binnen wandelen en geeft me een glas cola. "Ja het lukt en bedankt." Zeg ik tegen hem. "Ik heb iets voor je." Dan pas valt het me op dat Luke een grote rode doos achter zich houdt. Hij steekt zijn armen naar me uit en overhandigt me de doos. "Wat is het?" Vraag ik aan hem. "Een glazen bol en een toverstok. Oh en er zit ook nog een paard bij, dat is toch wat je wou?" Hij lacht naar me en geeft me een doe-het-snel-open-blik. Ik trek zachtjes aan de strik en haal het deksel van de doos af. Het papier scheur ik voorzichtig en er komt een zwarte jurk uit de doos. "Luke ik draag geen kleedjes." Zeg ik terwijl ik hem de jurk probeer te geven. "Ik ook niet." Is zijn antwoord en hij geeft me de jurk terug. "Ga je dan naakt naar je galabal?" Vraagt hij. "Ja dat was mijn plan." Zeg ik sarcastisch. "Doe je hem nog aan of hoe zit het?" Vraagt hij. Ik knik enthousiast en ren naar mijn badkamer.

Ik kom de badkamer uit en Lukes mond valt open van verbazing. "Hij staat je geweldig." Zegt hij. Ik wandel naar de spiegel en kijk naar mezelf en de zwarte strapless jurk. "Kom je morgen even mee schoenen kopen?" Vraag ik aan hem en dan loopt hij zonder iets te zeggen de kamer uit. De deur gaat terug open en Luke staat weer in de deuropening met een doos, iets kleiner dan de vorige. "Schoenmaat 39 en ½ was het toch?" Ik knik, nog steeds verbaasd. "Open de doos maar." Hij zet de doos voor me neer en ik doe het deksel er van af. Een paar zwarte laqué pumps lachen me toe, althans zo lijkt het want schoenen kunnen natuurlijk niet lachen. Dan valt mijn oog op de zool. "Luke dat is veel te duur!" Met mijn wijsvinger wrijf ik over de rode schoenzool. Louboutins. "Ik moest je toch iets deftig geven." Zegt hij tevreden, er speelt een lach op zijn gezicht door mijn reactie. "Dit zijn... LOUBOUTINS!!!" Roep ik ineens heel erg luid. "Klopt." Is zijn reactie. Ik doe mijn sokken uit en stap in de schoenen, ineens ben ik bijna zo groot als Luke. Hij drukt een zoen op mijn lippen. "Ze zijn echt geweldig!" Zeg ik glunderend tegen hem. Ik zie aan zijn ogen dat hij trots is op zijn cadeau. "Heb je ook nog accessoires voor me gekocht of moet ik dat zelf doen?" Vraag ik om hem wat uit te dagen. "Oh nee, vergeten! Ik zal er morgen komen brengen." Zijn blik verandert in een teleurgestelde blik. Zo schattig! "Was een grapje." Zeg ik tegen hem

"Wauw Cami, je ziet er prachtig uit! Ik wou dat ik dat ook kreeg van Charles, hoe kon je dat trouwens betalen?" Mama is super tevreden met hoe ik eruit zie. "Vind je het geslaagd Erin?" Vraagt Luke. "Ik vind het meer dan geslaagd, jongeman." Zegt ze goedkeurend tegen hem, terwijl ik nog een rondje draai. Luke geeft me een knipoog en er komt een blos tevoorschijn op mijn wangen. Luke doet iets met me waardoor ik direct begin te blozen bij het minste dat hij zegt. "Ik moest het goedmaken omdat ik niet mee naar het galabal kan." Ik kan aan zijn gezichtsuitdrukking zien dat hij daar niet fier op is. "Het is oké Luke, ik ben erover heen." Ik probeer de teleurstelling in mijn stem te verbergen en ik hoop dat het lukt. Luke ken ik al goed genoeg om te weten dat hij, als hij het zou merken, hij het niet zou zeggen tegen me. Dus ik hoop dat hij niets doorheeft. "Heb je geen knappe vrienden die mee met me kunnen gaan?" Vraag ik hopend. "Ik heb knappe vrienden," hij wacht even en gaat dan verder, "maar ik denk niet dat ze kunnen." Een zucht verlaat mijn lippen. "Je kan toch met Holly, Rose en Maddison mee gaan?" Vraagt mama en op dit moment zou ik haar wel kunnen vermoorden. Ik kijk haar kwaad aan. "Oh... vergeten." Ze slaat een hand voor haar mond. "Kom je vanavond nog even mee? Mam, pap, Cal, Ash, Mikey en ik zijn van plan om te barbecueën en je bent meer dan welkom." Als Luke uitgesproken is draai ik mijn hoofd en kijk naar mama. Ze knikt naar me en wijst naar de deur. "Je moest al weg zijn." Zegt ze. Ik ren snel de trap op en trek mijn zwarte kleed, dat ik van Luke gekregen heb, uit en wissel het voor een los shortje met een topje. Samen met Luke verlaat ik mijn huis en ga ik naar Liz en Andrews huis, onze buren. 

We drukken 1 keer op de bel en er komt een jongen aan met een grote glimlach op zijn gezicht. "Dus jij bent de Camille waar Luke niet over kan stoppen met praten." Zegt hij terwijl hij de deur opent. Hij heeft kuiltjes in zijn wangen en ziet er erg gespierd uit. "Ik hoop het." Antwoord ik hem en ik geef Luke een knipoog. "Zijn Cal en Mikey er al?" Vraagt Luke aan de jongen. "Hebben ze je niets laten weten? Ze hebben familie verplichtingen, zeiden ze tegen mij." Antwoordt hij. "Ik neem aan dat jij Ash bent?" Vraag ik aan hem. "Ashton eigenlijk," ik slaag een hand voor mijn gezicht uit schaamte," Maar zeg jij maar lekker Ash." "Oké, lekker Ash dus." We gaan in de tuin zitten aan de tafel die vol staat met gesneden groentjes en sauzen. "Gaan jullie mee met Luke de wereld veroveren?" Ik kijk vragend naar Ash. "Nee, dat hebben we al gedaan." Ik kan mijn lachen niet inhouden en een grinnikje glipt uit mijn mond. "Wanneer is je laatste examen?" Vraagt Luke, hij wil het duidelijk over iets anders hebben dan over de wereld veroveren. "Morgen, maar het is niet zo moeilijk." Verzeker ik hem. "Welk vlees wil jij?" Ben komt met een grote kom vol vlees aanlopen. "Ribbetjes." Zeg ik tegen hem. "Geen kangoeroe?" Andrew, Luke's papa, klinkt verbaasd. "Nee dank je, ik hou het bij ribbetjes." Ik schep wat sla op mijn bord en spuit er wat ketchup bij. "Ik moet je iets vertellen..." Fluistert Luke zachtjes in mijn oor...