Bitten by an Alpha #2

2

Ik wachtte gespannen af. Er gebeurde niks, geen brandend gevoel. Wel explodeerde er een zoute smaak in mijn mond. Het zout prikkelde mijn smaakpupillen. Ik legde de rest van het broodje terug op het bord. Zout maakte je dorstig. Ik keek naar het water op de zanderige grond. Mijn keel voelde droog aan. Ik keek naar Sebastian. Hij leek met de dag somberder te worden. Er zat opgedroogd bloed op zijn wang. Hij pulkte aan zijn nagels. Ik kroop dichter naar de tralies toe en keek hem aan. 'Seb.' Zei ik zachtjes. Sebastian draaide zijn gezicht om en keek me emotieloos aan. 'Seb, wat is er?' Vroeg ik. Het was een domme vraag, dat wist ik zelf ook wel. Maar ik moest weten hoe hij zich echt voelde. 'Dit, dit is er.' Zei hij terwijl hij om zich heen wees. 'We zitten gevangen Claire.' Vervolgde hij. Ik boog mijn hoofd. 'Dat weet ik ook wel, maar wat is er écht aan de hand?' Ik keek hem serieus aan. Hij verborg iets voor me. 'Niks, er is niks.' Zuchtte Sebastian. Ik besloot niet verder te vragen en leunde met mijn hoofd tegen de muur aan. De koude stenen zorgden ervoor dat al mijn haartjes overeind gingen staan. Ik zuchtte en wreef over mijn rillende armen. Sebastian keek naar me. Ik draaide mijn hoofd en keek hem lang aan. 'Ik wou dat ik je op kon warmen.' Zuchtte hij. Ik slikte en klemde mijn lippen stevig op elkaar. Sebastian legde zijn hoofd in zijn nek en zuchtte. Ik hoorde haar van ver weg al aankomen. Agatha's hakken tikten op de vloer. Ik boog voorover en keek door de tralies. Achter Agatha liepen twee donkere figuren. Er zat een lichaam tussen hen in. Agatha liep langs de kooien en stopte bij de kooi naast me. Ze opende de deur en wenkte de figuren achter zich. De mannen liepen de kooi in. Ze hadden een jongen vast. Zijn hoofd hing slap naar beneden. Zijn zwarte haren hingen voor zijn gezicht. De mannen zetten de jongen tegen de muur aan. Zijn hoofd viel naar de rechterkant. De mannen liepen de kooi uit en trokken de deur achter zich dicht. Agatha gaf ze een knikje en de mannen verlieten de kamer.

Agatha liep naar de kooi van Sebastian en trok iets uit haar wapenriem. Het was een lange, zilveren mes. Ze liet het langs de tralies gaan. Sebastian keek op. Agatha glimlachte en opende de deur. Agatha pakte zijn arm vast en hielp hem ruw omhoog. Sebastian leunde tegen de muur aan. Agatha klikte zilveren handboeien om zijn polsen. Sebastian's gezicht vertrok van de pijn. Er verschenen brandplekken op zijn polsen. Agatha draaide Sebastian met zijn rug naar haar toe. Ze drukte de scherpe punt tussen Sebastian's schouderbladen. Sebastian liep voor Agatha uit. Agatha sloot de deur van de kooi achter zich en liep samen met Sebastian de kamer uit. Ik was alleen met de onbekende jongen.

Het leek uren te doen eer de jongen zijn ogen open deed. Hij knipperde met zijn lange wimpers. Ik keek recht in zijn donkere ogen. Ze waren heel donkerbruin, met af en toe een straaltje wit erin. Hij haalde een hand door zijn haar en keek verward rond. Hij leek compleet ontspannen. Hij draaide zijn hoofd, alsof hij voelde dat ik naar hem keek. 'Wat doe ik hier?' Zei hij. Zijn stem was rustig en erg laag. Hij knipperde. Ik keek naar zijn gespierde lichaam. Hij was knap, dat moest ik toegeven. Hij had een mooie zongebruinde huid. Ik legde het verhaal uit. De jongen keek me al die tijd geïnteresseerd aan. Aan het einde van mijn verhaal knikte hij. 'Lekker dan.' Zuchtte hij. Ik haalde mijn schouders op en wierp een snelle blik op Sebastian's lege kooi. Zo ging het elke dag, Sebastian werd opgehaald en ik bleef alleen over. Maar nu was deze jongen er nog. 'Wat is je naam?' Ik keek hem vragend aan. Hij lachte. 'Ty.' Zei de jongen, die Ty bleek te heten. Ik knikte en legde mijn hoofd in mijn nek. 'Hoe lang zit je hier al?' Vroeg Ty. Ik haalde mijn schouders op. Twee dagen? Drie dagen misschien? 'Ik zou het niet weten.' Mompelde ik. Ik keek naar de viezigheid onder mijn, inmiddels lange nagels. Ik voelde me vies. Mijn haar was vet en hing in dunne draden langs mijn hoofd. Ik zag er waarschijnlijk niet uit. Ty haalde een hand door zijn haar en zuchtte. 'Zijn wij de enige hier?' Vroeg Ty. Ik schudde mijn hoofd. 'Sebastian zit hier ook.' Zei ik. Ty fronste zijn wenkbrauwen. 'Sebastian?' Ik knikte. 'Mijn vriendje, hij zit normaal gesproken in de kooi tegenover me.' Zei ik. Ty trok een grimas. 'Waar is hij?' Ik boog mijn hoofd en pulkte de viezigheid uit mijn nagels. 'Hij is meegenomen.' Zei ik. 'Wat gaan ze met hem doen?' Zei Ty. Ik zuchtte diep. Ik legde het verhaal van de ring uit, en hoe Sebastian elke dag werd opgehaald. Ty knikte en leunde met zijn hoofd tegen de muur aan. Ik kerfde met mijn nagel kruisjes in de grond. 'Hoe heet jij eigenlijk?' Vroeg Ty. 'Claire.' Mompelde ik afwezig. Ik zat met mijn gedachten ergens anders. Het meisje die eerst in de kooi van Ty zat, ze was dood. En Ty zal ook doodgaan. Ik slikte. Ik schrok op uit mijn gedachten door het tikken van hakken. Agatha kwam terug.