Bitten by an Alpha #2

1

Ik keek schichtig om me heen, zoekend naar een uitweg. Agatha's mes drukte ongeduldig tussen mijn schouderbladen. Ik slikte. We liepen langs de twee trappen. Ik voelde Agatha's afwezigheid. Ze staarde naar iets. Ik pakte mijn kans en draaide me razendsnel naar haar om. Ik sloeg in een soepele beweging het mes uit haar hand. Het mes kletterde op de marmeren grond. Ik voelde mijn benen in beweging komen. Ik rende als een gek door de lange gang, zonder te weten waar ik heen rende. Agatha had intussen haar mes opgepakt en gooide met een soepele beweging het mes in de lucht. Het mes belandde in mijn enkel. Ik struikelde en voelde mijn enkel steken. De vloer kwam hard aan. Ik proefde de metalen smaak van bloed in mijn mond. Ik hoestte. Er vlogen spetters bloed uit mijn mond. Ik legde mijn handen kermend op mijn enkel. Agatha keek me grijnzend aan. Ze trok ruw het mes uit mijn enkel. Ik gilde van de pijn. Agatha trok me, knijpend in mijn arm, omhoog. Ze pakte een spuit uit haar zak en testte het. Ik keek naar de lavendel kleurige vloeistof. Ik probeerde me uit haar greep te halen. Ze kneep harder in mijn arm en stak in een ruwe beweging de spuit in mijn huid. Ik jankte van de pijn. De naald was van puur zilver. Ze drukte de spuit in en de lavendel kleurige vloeistof verdween voor de tweede keer in mijn lichaam. Ik probeerde nogmaals mijn arm uit haar greep te trekken. Ik zag de wereld om me heen al wazig worden. Ik schudde wild mijn hoofd en knipperde wild met mijn ogen. Ik moest wakker blijven. Ik sloeg om me heen. Agatha drukte me tegen iets hards aan. Een muur misschien. Stevige armen sloegen om me heen. Ik voelde de wereld draaien en gaf over. De rode vloeistof lag op de nette marmeren vloer. Ik hoestte en voelde een stekende pijn in mijn keel. De armen tilden me op. Toen werd alles zwart. 

Ik werd hoestend wakker en keek schichtig om me heen. Ik besefte met een schok dat ik weer in de kooi zat. Ik hoestte nog een keer en hield mijn handen voor mijn mond. Ik keek geschokt naar mijn handpalmen, waar bloed op zat. Ik smeerde het bloed af aan mijn spijkerbroek en probeerde mezelf te kalmeren. Ik draaide mijn hoofd en keek naar de overkant. Sebastian zat tegen de muur aangeleund. Een hand lag op zijn schoot, de ander lag op de zanderige grond. Er zaten diepe sneeën in zijn arm. Zijn hoofd lag mijn kant op, hij had zijn ogen gesloten. Ik keek naar zijn borst, die regelmatig op en neer ging. Ik zuchtte en keek naar zijn gezicht. Zijn lange wimpers streelden zijn wangen. Zijn witblonde haar zat aan zijn voorhoofd geplakt. Ik dacht aan onze eerste ontmoeting. Ik was doodsbang geweest, doodsbang dat hij me iets aan zou doen. Ik glimlachte. Ik dacht aan onze eerste zoen. Sebastian was dood geweest, en ik had hem teruggehaald. Hij had me naar zich toe getrokken en me zachtjes gezoend, alsof hij me geen pijn wou doen. Ik voelde een traan over mijn wang glijden. Ik keek nog steeds naar Sebastian. Ik wou hem zo graag vasthouden, hem knuffelen. Ik schudde mijn hoofd. Het kan niet Claire, en het zou ook nooit meer gebeuren.  Maakte ik mezelf wijs. Ik zuchtte diep en sloot mijn ogen. Ik probeerde mijn gedachten terug naar dat moment te brengen.  Sebastian's armen om m'n middel. Mijn handen die door zijn haren gingen. Het bos, de ritselende bladeren, de geur van de regen. Ik voelde mijn oogleden zwaar worden. Ik was uitgeput. Ik zette mijn gedachten uit en zakte in een diepe slaap.

Ik knipperde met mijn ogen tegen het licht wat in mijn ogen scheen. Ik mompelde wat en draaide me om, zodat ik niet meer in het licht keek. Ik schrok op van een harde tik tegen mijn pijnlijke enkel. Ik greep naar mijn enkel en jankte binnensmonds. Agatha stond aan de andere kant van de tralies. Ze had een zilveren zweep in haar hand en keek me dwingend aan. Ik wreef over mijn pijnlijke enkel. 'Hier is je eten.' Mompelde Agatha terwijl ze iets onder de tralies schoof. Ik keek naar het dienblad. Er stond een glaasje water op en een broodje. Ik kroop op handen en knieën naar het dienblad toe en trok het naar me toe. Mijn maag gromde. Agatha liep grijnzend naar Sebastian's kooi. Sebastian sliep. Agatha keek geïrriteerd en gaf hem een klap met haar zilveren zweep. De zweep was zo dun dat hij door de tralies heen kwam, en Agatha kon perfect mikken. Sebastian werd kermend van de pijn wakker. Hij greep naar zijn schouder, waar inmiddels een rode, bloedende striem was ontstaan. Hij keek Agatha grommend aan. Agatha schoof een dienblad onder de tralies door. Sebastian keek niet op of om. Zijn ogen bleven strak op Agatha gericht. Ik keek geamuseerd toe. 'Eet.' Zei Agatha bazig. Sebastian reageerde niet. Hij bleef Agatha vijandig aankijken. Agatha verhief haar stem. 'Eet.' Zei ze nog een keer. Sebastian schoof verder van het eten weg. Agatha sloeg haar zweep naar Sebastian toe. De zweep raakte hem op zijn rug. Sebastian jankte. Agatha liep grijnzend weg. Het getik van haar hakken vervaagde. De striem op Sebastian's rug bloedde. 'Gaat het?' Ik keek hem vragend aan. Hij ving mijn blik op en trok een grimas. 'Het gaat.' Zei hij. Ik zag het verlangen in zijn ogen. Ik boog mijn hoofd en pakte het glas. Met trillende handen nam ik een slok. Mijn keel leek wel in brand te staan. Ik voelde kleine brandwondjes ontstaan in mijn slokdarm. Het voelde alsof ik spontaan stikte. Het glas viel uit mijn hand. Het water gleed onder de tralies. Ik hoestte en greep met mijn handen naar mijn keel. Ik ademde oppervlakkig, ik raakte in paniek. Ik kreeg geen lucht. Ik hoestte en hoestte. 'Claire, rustig. Claire, adem in, adem uit.' Sebastian's stem probeerde me te kalmeren. Ik keek hem met tranende ogen van het hoesten aan. Ik ademde in en daarna uit. Ik voelde het brandende gevoel langzaam wegebben. Sebastian knikte toen ik bij was gekomen. Ik keek in zijn ogen. Hij was woedend. 'Ze hebben er wolfswortel ingedaan.' Siste hij. Ik boog mijn hoofd en keek naar het langzaam wegglijdende water. Ik rilde. Er lagen glasscherven op de grond. Ik keek smachtend naar het broodje. Mijn buik borrelde als een gek. Mijn hand reikte naar het broodje. Ik haalde het naar mijn mond toe en nam een hap.