Bitten by an Alpha #2

21

Ik klopte op de eikenhouten deur van het plattelandshuisje die aan de onverharde weg stond. Sebastian deed open. Zijn haren waren warrig en hij had een donkere blos op zijn wangen. Hij droeg een donkere broek met een wit shirt erboven. Er verscheen een scheve glimlach om zijn lippen. 'Claire, hee, wat doe je hier?' Vroeg hij. Ik glimlachte. 'Kom mee.' Zei ik. Sebastian keek me vragend aan. 'Waarnaartoe?' Ik wuifde zijn vraag weg en greep zijn pols vast. Mijn vingers drukten zachtjes in zijn huid. Zijn huid voelde warm aan onder mijn koele hand. Sebastian liet zich meetrekken. Maureen had me een prachtige plek aan de rand van Mura laten zien. Er groeiden kleurrijke planten en er liep een rivier. Ik liep glimlachend over de onverharde weg, Sebastian achter me aan trekkend.

Het vochtige gras maakte mijn laarzen nat. De rivier was zo helder dat je de bodem kon zien. Er zwommen kleine visjes. Ik liet me op het gras zakken. Sebastian kwam naast me zitten en keek me aan. 'Het is hier prachtig.' Zei hij zachtjes terwijl hij een verdwaalde pluk haar achter mijn oor deed. Ik glimlachte en genoot van zijn tedere aanraking. Sebastian keek me aan. Ik staarde naar zijn bekende geelbruine ogen. Ik boog voorover en legde mijn voorhoofd tegen de zijne. Sebastian zuchtte. Ik slikte en dacht aan Maureen. "Je moet doen wat je hart zegt". Haar wijze woorden galmden na in mijn oren. Ik drukte mijn lippen op die van Sebastian. Sebastian legde zijn hand in de holte van mijn rug en zuchtte tegen mijn lippen. Zijn warme adem gaf me kippenvel. Ik haalde mijn handen door zijn haren en genoot van zijn armen om me heen. Hij duwde zich teder dichter tegen me aan. Ik drukte me tegen zijn borstkas en voelde zijn hart kloppen. Mijn gedachten waren uit de knoop gehaald waarin het de hele tijd had gezeten. Sebastian en ik, het klopte gewoon. Onze lichamen paste perfect in elkaar, als puzzelstukjes. Sebastian legde me neer in het gras. Ik voelde het vochtige gras kietelen in mijn nek. Sebastian's hand gleed over mijn rug. Mijn handen verdwenen onder zijn shirt en streelden zijn gespierde rug. Ik zuchtte tegen zijn lippen aan. De wereld om me heen ebde langzaam weg. Mijn hele lichaam was gefocust op Sebastian. Alsof Sebastian en ik de wereld waren.

Sebastian en ik liepen hand in hand naar Meredith's huis. De avond viel als een deken over Mura. De sterren aan de hemel leken naar ons te glimlachen. De maan scheen een flauw licht over het plein. Voor de deur van het huis hield ik halt. Sebastian draaide zich naar me toe en trok me tegen zich aan. Hij legde een hand in mijn nek en tilde mijn hoofd op. Hij boog voorover en zoende me. Zijn warme lippen raakten de mijne. Zuchtend maakte hij zich van me los en deed zijn handen in de zakken van zijn broek. 'Weltrusten.' Zei hij zachtjes. 'Weltrusten.' Zei ik terug. Hij knipoogde en verdween in het donker van de nacht. Ik keek hem nog even na en opende daarna de deur van het huis. Zuchtend duwde ik de deur achter me dicht. Het was stil in het huis. Ik liep naar de woonkamer en legde de huissleutels, die Meredith me had gegeven, op de salontafel. Ik haalde een hand door mijn haar en glimlachte. Ik liep de trap op. De treden kraakten zoals gewoonlijk onder mijn voeten. Ik liep over de gang naar mijn kamer. Ik opende de deur en liet me op het bed vallen. De vlinders in mijn buik fladderden wild rond. Met een glimlach op mijn gezicht viel ik in slaap.

De volgende ochtend werd ik vrolijk wakker. Ik rekte me glimlachend uit en voelde het warme zonlicht op mijn gezicht schijnen. Ik sloot mijn ogen en genoot van de warmte. Ik zuchtte diep en opende mijn ogen. Ik kwam overeind en streek mijn dekbed recht.

Aangekleed en klaar voor een nieuwe dag kwam ik beneden. Ik voelde Imamaiah vertrouwd tegen mijn been tikken. Ik liep de eetkamer binnen en keek naar het gezellige tafereel. Liv zat bij Meredith op schoot en speelde met een armband. Maureen stak lachend een stuk ei in haar mond. Jonathan zat aan kop en lachte voluit. Zijn lach vulde de kamer. Meredith merkte me op en glimlachte. 'Claire, kom zitten.' Gebaarde ze. Ik liep dankbaar naar de stoel naast haar en keek watertandend naar het eten voor mijn neus. Ik nam gulzig een hap van het verse bolletje. De smaak van verse jam ontplofte in mijn mond. Mijn smaakpapillen juichten.

Ik richtte mijn hoofd naar de zon en schoot genietend mijn ogen. Ik zat samen met Maureen buiten op een picknickkleed. Liv was naast me in slaap gevallen en sabbelde op haar duim. Er lag een kring van wascokrijtjes om haar heen. Ze was met haar hoofd op de tekening in slaap gevallen. Ik opende een oog en keek naar Maureen. Maureen had haar hoofd ook naar de zon gericht en was met gesloten ogen een liedje aan het neuriën. Ik sloot mijn oog weer en zuchtte diep. Maureen haalde me uit mijn ruststand. Ze tikte tegen mijn arm. Ik opende loom mijn ogen en keek haar aan. 'Heb je je keuze nou gemaakt?' Vroeg ze. Ik glimlachte. Keuze, het klonk zo goedkoop. 'Ik heb avonden gepiekerd, maar nu ik erover nadenk is het eigenlijk erg raar dat ik zoveel gepiekerd heb. Ik heb altijd al van Sebastian gehouden, en waarom zou dat nu anders zijn? Jonathan is gevaarlijk, buiten mijn bereik, te high class.' Maureen lachte. 'Ik mag vast wel jullie bruidsmeisje zijn.' Zei ze. Ik gaf haar een plagende duw. 'Ik ben pas 15.' Zei ik verontwaardigd. Maureen stak haar tong uit en sloot haar ogen weer. Ik deed hetzelfde en hief mijn hoofd weer naar de zon. Maar dit keer was het niet Maureen die me uit mijn ruststand haalde. Het was een verschrikkelijke gil. Mijn ogen schoten geschrokken open. De gil werd gesmoord door het geluid van een zwaard wat uit zijn hoes werd getrokken.

..........................

We hebben een cast!

Gewoon om jullie een idee te geven van het uiterlijk van de personages! 

xx