Bitten by an Alpha #2

19

Jonathan legde me op het bed neer. We lagen verstrengeld in elkaar op het bed. Ik liet mijn handen over zijn gespierde rug gaan. Jonathan duwde zich dichter tegen me aan. Het was alsof we in elkaar wouden kruipen. Hij trok mijn hemdje uit en gooide het in een sierlijke boog op de grond. Zijn mond verplaatste zich naar mijn nek. Zijn lippen streelden mijn nek. Ik zuchtte. Het was fout, heel fout. Jonathan's handen gleden via mijn middel naar mijn broekrand. Met een klap was ik weer terug in de realiteit. 'Jonathan nee.' Zei ik. Jonathan ging rechtop zitten en keek me hijgend aan. Het verlangen straalden in zijn ogen. 'Wat is er?' Vroeg hij. Ik kwam hijgend overeind en keek hem verschrikt aan. Ik haalde mijn handen door mijn haren en keek hem wanhopig aan. 'Ik kan het niet, Sebastian..' Jonathan haalde nonchalant een hand door zijn haar en zuchtte. 'Wat wil je nou Claire?' Vroeg hij wanhopig. Ik bleef met mijn handen in mijn haar zitten. 'Ik weet het niet Jonathan.' Zei ik. Jonathan zuchtte en leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Hij zat met zijn handen in zijn haren. 'Ik zag het verlangen, ik zag het in je ogen. Je verlangde naar me.' Mompelde Jonathan zonder me aan te kijken. Ik slikte en wist dat hij gelijk had. 'I-ik...' Ik kwam niet uit mijn woorden. Jonathan haalde zijn handen uit zijn haren en keek me aan. 'Ik snap je niet meer Claire.' Zei hij. Ik knipperde wild met mijn ogen. 'Ik snap mezelf ook niet meer.' Mompelde ik. Jonathan's borst ging hevig op en neer. Hij kwam naast me zitten en keek me serieus aan. Ik keek hem aan. Ik keek naar zijn borstelige, fijne wenkbrauwen en zijn perfecte volle lippen. Ik zuchtte en voelde mijn gedachten in een knoop draaien. Jonathan streelde mijn wang. 'Ik heb wat voor je.' Ik keek hem verbaasd aan. Mijn hand schoot automatisch naar de ketting om mijn nek. Jonathan reikte naar het nachtkastje en pakte iets uit het laatje. Het was een gouden ring. Er was een zwaluw in gegraveerd. "De zwaluw is een teken van vrijheid, de vrijheid om je vleugels te spreiden"' Zei Jonathan terwijl hij de ring om mijn vinger deed.

Ik trok mijn hemdje en jack aan en keek naar Jonathan, die op was gestaan en aangekleed tegen de deurpost stond. Zijn haar was warrig, wat hem bijzonder goed stond. Ik liep naar hem toe en bleef een paar centimeter voor hem staan. Ik kon zijn warmte voelen zonder hem aan te raken. Jonathan keek me aan. Ik keek in zijn diepblauwe ogen. Ik was er niet in verdronken, nog niet. Ik slikte en pakte Jonathan's hand vast. Ik verstrengelde zijn vingers door de mijne en legde mijn hand op zijn borst. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar het bonzen van zijn hart. 'Laat me gewoon even mijn gedachten op orde brengen, goed?' Vroeg ik. Ik voelde Jonathan zuchten. 'Goed. Ik wacht op je.' Zei hij. Ik opende mijn ogen. Jonathan boog voorover en drukte een kus tussen mijn wenkbrauwen. Hij streelde mijn wang en stopte een plukje haar achter mijn oor. Hij zuchtte en keek me aan. Ik voelde de zee in zijn ogen schreeuwen. "Neem een duik!" Ik wendde mijn blik af en maakte me van hem los.

Ik ging zitten op een van de stoelen die om de tafel stonden in de eetkamer. Jonathan kwam naast me zitten. Maureen zat tegenover me, met Liv in haar armen. Liv trok aan Maureen's haren en gilde van het plezier. Meredith zette net een pan met macaroni op de tafel en liet zichzelf op een stoel glijden. Ik friemelde aan de ring om mijn vinger. Maureen pakte de opscheplepel en schepte wat macaroni op Liv's bordje. Liv wachtte rustig af tot Maureen klaar was en viel daarna meteen aan. 'Mama mkt de lekhurste macuorini.' Zei Liv met volle mond. Meredith gaf Liv een waarschuwende blik. Liv staarde naar haar bord en at langzaam verder. Ik nam een hap van mijn, inmiddels opgeschepte, macaroni. Een smaakexplosie kwam mijn mond binnen. Het was heerlijk. Ik keek Meredith met grote ogen aan. 'Dit is heerlijk.' Zei ik nadat ik mijn mond leeg had gegeten. Meredith knikte dankbaar. Ik hoorde Jonathan naast me grinniken. Ik gaf hem een duw tegen zijn schouder. Jonathan deed alsof hij van zijn stoel viel. Liv gierde van het lachen. Ik lachte en keek Jonathan met betraande ogen aan. Jonathan lachte. Er verscheen een kuiltje in zijn rechterwang. Het maakte hem schattig.

Ik legde mijn hoofd op het kussen en staarde naar de plafondschildering. Ik zuchtte en legde een arm onder mijn hoofd. De dag was lang en zwaar geweest. Mijn oogleden waren zwaar geworden en ik knipperde hevig om ze open te houden.

Kermend lag hij op de vloer. Er was een groot donker zwaard door zijn borst gestoken. Zijn goudblonde haren waren nat van het bloed en zijn hoofd leunde op zijn rechterschouder. Ik knielde naast Jonathan en pakte zijn hand vast. Ik voelde de tranen over mijn wangen stromen. Toen ik de tranen wegveegde zag ik bloed op mijn handen komen. Ik huilde bloed. Geen tranen, geen water, nee, vers bloed. En toen zag ik hem aankomen, uit de rook. Hij hield een zwaard in zijn hand en kwam grijzend op me af. Zijn witblonde haren kwamen net aan onder de capuchon van zijn zwarte gewaad door. 'Kom Claire.' Zijn stem klonk ijzig. Ik stond op en trok Imamaiah uit mijn wapenriem. Ik hield het beschermend voor me zette mijn andere hand in mijn zij. 'Nee.' En voor ik het wist zat er een mes in mijn borst, een werpmes. Ik voelde mijn adem stokken. Mijn handen reikten naar mijn borst. Mijn shirt was doorweekt van het bloed. Ik zakte door mijn knieën en keek omhoog naar Sebastian. 'Dan niet.' Zei hij.

Met een schok werd ik wakker. Mijn handen grepen naar mijn borst. Bloed verspreide zich langzaam over het witte dekbed.