Bitten by an Alpha #2

7

We liepen door het bos richting Sebastian's appartement. Het was koud, de wind blies door mijn natte kleding. Ik rilde en voelde kippenvel opkomen. Sebastian keek me aan. Hij trok zijn vest uit en sloeg het om mijn schouders. Ik werd meteen bedekt met een warm gevoel. Zijn geur hing in het vest. Ik sloot kort mijn ogen en ademde zijn heerlijke deo in. Ik trok het vest verder over mijn schouders en keek Sebastian dankbaar aan. We staken de straat over en liepen nu in het steegje. Er zat een zwerver op de grond die iets bazelde tegen zichzelf. 'Ir embora! Ir embora!' Schreeuwde de man. Ik ging dichter naast Sebastian lopen. De man leek verward. Hij sloeg om zich heen en bleef steeds maar hetzelfde roepen. 'Ir embora!' Sebastian liep de trap op. De treden maakten een metaalachtig geluid onder zijn voeten. Ik liep snel achter hem aan. Sebastian haalde de sleutel uit zijn kontzak en maakte de deur open. Het zachte, zwart witte tapijt in de gang voelde zacht aan onder mijn blote voeten. Ik sloot de deur naar de brandtrap achter me. Het was heerlijk warm in de gang. Sebastian opende de deur van zijn appartement en liet mij voor. Ik stapte dankbaar het appartement binnen. Sebastian sloot de deur achter me. De warmte stroomde over me heen. Ik haalde Sebastian's vest van mijn schouders en legde het over de leuning van de bank. Ik zuchtte en keek Sebastian aan. 'Is het oké als ik ga douchen?' Vroeg ik. Sebastian knikte en liet zich op de bank vallen. 'Natuurlijk.' Mompelde hij. 

Ik duwde de deur van de badkamer open en pakte een handdoek uit de kast onder de wastafel. Ik legde de spierwitte handdoek over de rand van de wastafel. Ik draaide de kraan van de douche open en trok mijn kleding uit. Ik voelde aan het water, perfect. Ik stapte de douche in en liet de warme stralen over me heen gaan. Ik dacht terug aan de douche in Jonathan's kamer. Een koude rilling ging over mijn rug. ''Je bent mijn zusje.''  Jonathan's naam galmde na in mijn oren. Ik voelde mezelf misselijk worden. Hij was harteloos, hij gaf niet om me. Het was allemaal toneel. Niks was echt. Ik dacht aan de tekst op de muur, de tekst die met bloed was geschreven. Ik schudde de gedachten weg. Een traan gleed over mijn wang. Ik wou dat alles weer gewoon als vroeger was, normaal. Ik wou dat ik weer thuis kon komen van school en mijn moeder kokend in de keuken vond. Mijn hele leven was een toneelstuk geweest. Mijn lieve moeder die elke ochtend stond te koken. Mijn broer die veel meer tijd bij zijn vriendin besteedde dan bij ons. Mijn broer die spijbelde om iets leuks met me te doen. Een snap ontsnapte uit mijn keel. Alles was een grote leugen. Ik troostte mezelf met de warme stralen, die als armen om me heen leken te slaan. Mijn lichaam was moe. Mijn benen voelden zwaar aan en mijn hoofd kon niet langer nadenken. Ik draaide de kraan uit en droogde me af.

Ik had me omgekleed en droeg nu een trui van Sebastian. Hij viel tot net boven mijn knieën. Ik draaide het mes bedachtzaam rond in mijn vingers. Sebastian stond met zijn rug naar me toe. 'Ik ga het nu doen.' Bereide ik hem voor. Sebastian knikte kort en zuchtte diep. Ik zette het mes in zijn huid. Ik sneed zorgvuldig in het bultje. Sebastian klemde zijn kaken op elkaar. Er liep een stroompje bloed over zijn schouder. Ik keek goed uit dat ik geen belangrijke spieren of aderen raakte. Ik zag een minuscule chip zitten. Er knipperde een rood lampje. Ik pakte het pincet achter mijn oor vandaan en greep de chip zorgvuldig vast. Ik trok aan de chip en haalde het zorgvuldig omhoog, Sebastian's huid uit. Ik legde de chip op het nachtkastje naast me. Ik draaide me naar het bed toe en pakte een naald en draad van het nachtkastje. Ik hechte de wond op Sebastian's schouder. Sebastian draaide zich, nadat ik klaar was, om en keek me verwonderd aan. 'Waar heb jij dit geleerd?' Vroeg hij. Ik lachte. 'Geheim.' Grinnikte ik. Sebastian lachte kort en bekeek de chip. Ik keek naar het knipperende rode lampje. 'We moeten het kapot maken.' Zei Sebastian resoluut. 'Niet hier.' Zei ik. Sebastian keek me vragend aan. 'Ze kunnen het laatste signaal oppakken, en als dat hier vandaan komt vinden ze ons alsnog.' Zei ik. Ik dacht aan de ICT-lessen in de eerste klas en grinnikte. Ik had er toch nog IETS van opgestoken. Sebastian trok zijn wenkbrauwen op en liep naar de deur van het appartement. Ik liep hem vragend achterna. Sebastian sloot de deur achter me en liep met grote passen naar de brandtrap. Hij stormde de brandtrap af en liep het steegje door. Ik rende hem snel achterna en schaamde me dood. Daar liep ik dan, in mijn oversized trui. Sebastian liep de hoek om en duwde de deur van een shop open. Het was een nachtshop die 24/7 open was. Sebastian liep naar een hoek van de winkel en gooide de chip op de grond. Hij trapte het stuk en keek me lachend aan. 'Ze komen er niet achter.' Lachte hij.

Ik kroop onder de dekens. Ik voelde Sebastian naast me draaien. Hij zette een hand onder zijn hoofd en keek me dromerig aan. Ik boog voorover en gaf hem een zacht kusje. Hij zuchtte en draaide een pluk haar om zijn vinger. Ik keek hem verliefd aan. Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Sebastian sloeg zijn arm om me heen en legde zijn kin zachtjes op mijn hoofd. 'Ik hou van je.' Mompelde hij. Ik luisterde naar het kloppen van zijn hart. 'Ik ook van jou.' Mompelde ik terug. Sebastian gaf kleine kusjes op mijn haren. Zijn gespierde borst ging langzaam op en neer. 'Jij bent alles wat ik ooit wou, alles wat ik dacht nooit te kunnen hebben.' Zuchtte Sebastian. Ik glimlachte. Ik kuste zijn sleutelbeen en sloot mijn ogen.