Kayıp

Kayıp / 12

# Svrcina - Battlefield #

*******

Andaç'ın çalışma odasından çıktığında karşısındaki kişiye bakarken yutkunmasını engelleyemedi Defne. Elindeki anahtarı sıkarken öne doğru birkaç adım attı ve kendisine doğru anlamaz gözlerle yaklaşan, bakışları onun arkasındaki kapı ile kendisinin gözleri arasında mekik dokuyan karşısındaki kişiye, Bade'ye doğru ilerledi.

"Defne?"

Bade, duyduğu tıkırtılar sebebiyle ayrıldığı odasından çıkar çıkmaz gördüğü Defne'nin Andaç'ın çalışma odasından gizlice çıkması sebebiyle büyüttüğü gözlerinin ardındaki soru işaretleriyle dudaklarını araladı. "Sen..." dedi tereddütle. "Sen... ne yapıyorsun?"

Defne ilk andaki şaşkınlığını üzerinden atsa da odadaki kasada bulduğu vasiyetnamenin etkisiyle durgun bir havada omuz silkti. "Kilitli kapılar ardında benim görmemden sakınılan bir şeyler var mı diye bakmak istedim." Kendisine tamamen yaklaşmış olan ve etrafa başka birinin olup olmadığını kontrol edercesine bakan Bade'ye karşılık meraklı ve biraz da oyuncu bir ifade takındı. "Ve beni ilgilendiren bir şey buldum."

Bade son cümle ile bakışlarını yeniden, hızla Defne'nin gözlerine kilitledi. Onun ne kast ettiğini merak edercesine kaşlarını çattı ve yutkundu. Göğüs kafesinin inip kalkışı hızlandı. Loş koridorun ışığının vurduğu yüz ifadesi belli belirsiz solmuş gibi görünüyordu ve bu hali Defne'nin doğru yolda olduğunu hissetmesine sebep oldu. "Ne demek bu?"

"Andaç neden bir vasiyetname yazdı?" Dedi Defne soruya soruyla karşılık vererek. "Altında şahit olarak senin imzan vardı. Neden yaptı bunu?"

Bade yutkunurken gözlerini kapatıp açtı. Dudaklarını aralayıp kapattıktan sonra başını iki yana salladı. "Bir sebebi yok..." dedi fısıltıyla. "Yıllar sonra rahat etmeni istedi yalnızca."

"Öyle mi?" Defne dudaklarını birbirine bastırıp başını salladı. "Daha 24 yaşındayken mi?" İnanamaz gibi tebessüm etti. "Andaç?"

Cevap gelmediğinde ise yüzünü düşürdü. Bade'nin eskiden nasıl da açık sözlü ve konuşkan olduğunu hatırladı. En ufak bir sırrı bile içinde tutamadığını, kendisine hızla yetiştirişini ve zaman zaman Andaç'ın Defne'ye yapacağı sürprizleri bu sebeple bozduğu için Andaç'tan yediği azarları... ama şimdi dudaklarının ardına bir kepenk indirmiş gibiydi Bade. Yalnızca birkaç cümle bir açıklık bulup dışarı sızıyordu. Fazlası yoktu. "Bade?"

"Ne olur zorlama..." dedi Bade onun sorusuyla duygusallığını kontrol altında tutmaya çabalar bir şekilde. Sesi silikleşti. "Bulduğun vasiyetname söylediğim kadar Defne, altında bir neden yok. Sadece bu."

"Bana hiçbir zaman açık cevap vermeyeceksin, değil mi?" Dedi Defne onun gözlerine dikkatle odaklanarak. "Andaç sorsam da yine tutarsız ve üstü örtülü cevaplar vermekle yetinecek, Açelya ve Aslan bana ne kadar yardımcı olabilirlerse o kadar öğreneceğim bir şeyleri."

Gözlerini etrafta gezdirdi. Buğulu gözlerle ona bakan Bade'ye doğru bir adım daha attı ardından, aklından bir şeyler geçercesine. "En azından sadece şunu söyle." Derken sesi istek doluydu. Birkaç saniye durdu. "Andaç buraya döndüğünde bir gece evden dönmemek için çıkıp gitmiş ama ertesi gün bir anda dönüp Açelya'ya evlenme teklifi etmiş. Doğru mu bu?"