Kayıp

Kayıp / 22

# JJ Heller - Keep You Safe #

*******

Gecenin karanlığıyla kaplı odadaki yatağında korkuyla uyandı Defne o gece. Kesilen soluğu sebebiyle elini hızla boynuna götürürken dudaklarını araladı ve birkaç derin nefes aldı. Bedeninde büyük bir sızı hatta fiziksel bir darbe aldığına yemin ettirecek kadar büyük bir acı hissetti. Bunu gördüğü karmaşık kabusa bağlarken ve uykusunda yaşadığı sahneleri yarım yamalak hatırlarken saniyeler geçtikçe bulunduğu yeri algılamaya başladı, yutkundu.

Gözlerini yatağın yanındaki komidinin üzerinde duran dijital saate çevirdiğinde gecenin tam da ortası olduğunu gördü. Göğüs kafesindeki nedenini bilmediği ağırlık gitmemeye yemin etmişçesine olduğu yerde kalırken Defne üzerindeki ince örtüyü çekti ve ayaklarını yataktan sallandırıp saçlarını geriye attı.

Kaşları çatıldı ve hava almaya ihtiyaç duyarak ayağa kalktı. Komidinin üzerinde duran telefonunu aldı bilinçli olmayan bir hareketle ve odadan ayrılıp teras balkona doğru yürüdü. Dışarıya çıktı. Bir kolunu önden bedenine doladı ve diğer elinde tuttuğu telefonu kaldırıp ekrana baktı. Rehbere girdi sonra, Andaç'ın isminin üzerine geldiğinde duraksadı.

Neden böyle hissettiğini bilmeden, içindeki ağırlıktan bir türlü kurtulamadan ekrana bakmayı sürdürdü. Onu aramayı delice istedi ancak o saatte, yalıda olduğunu düşündüğü Andaç'ı zor durumda bırakmaması gerektiğinin, bunu yapmaması gerektiğinin farkındalığıyla telefonu yeniden tuş kilidine aldı.

Uzun bir süre öylece, gökyüzüne bakarak, huzursuzca durdu ve sonra kendisine inanamaz gibi başını iki yana salladı. İçeriye geri döndü ve yeniden yatağına girdi. Saate gözleri yeniden ilişirken uykuya dalmakta büyük bir güçlük çekerek tek bir noktaya, dakikalara bakmaya devam etti.

******

Alarmın sesini duydu Defne, uzun uzun bıkmadan çalışını. Üzerindeki örtüyle yeniden kulaklarını kapatmaya niyetlendi. Gece gördüğü kabus ve üzerinde hissettiği büyük bir ağırlıkla uykusundan uyanmış, sabahın ilk ışıklarına dek de öylece kalmıştı. Gece hissettikleri yoğunluğunu kaybetmiş olsa da hâlâ, bedeninde büyük, görünmez bir ağırlık hissediyordu.

Erteleme tuşuna, komidinde duran telefona elini uzattığında bu kez öncekilerin aksine gözlerini belli belirsiz araladı. Komidindeki abajurun hemen yanındaki dijital saate, yarı açık gözleri kaydığında ise fısıltılı bir küfür savurdu dudaklarından ve saniyeler içinde ayılıp üzerindeki örtüyü açtı, ayağa kalktı. "Kahretsin," dedi hayıflanır sesiyle evinin banyosuna doğru ilerlerken. Saat fazlasıyla geç olmuştu. "Geç kaldım."

Banyoda hızlı, aceleci bir zaman geçirdikten sonra koşuşturmacalı halini bozmadan yeniden yatak odasına döndü. Gardırobundan kendisine iş için giyebileceği birkaç parça kıyafet ayarladı ve o arada saçlarını kuruttu, şekle soktu. Hızlı, sade bir makyaj yapıp üzerini değiştirdi ve hazırlanmasını ne kadar acele etse de belli bir zaman kaybettikten sonra bitirdi.

Çantasına çizimlerini yerleştirdikten sonra komidinden telefonunu aldı ve eve son kez bakındıktan sonra Kadeas'a gitmek için dairesinden ayrıldı. Apartmanın yakınındaki otobüs durağına ulaştığında sonunda durmaya fırsat bulabilmiş olmanın rahatlamasıyla telefonunu kaldırıp arama kayıtlarına girdi.

Andaç'tan, hâlâ herhangi bir arama ya da mesaj gelmemesi tuhafına gitse de onun yalıdaki kalabalık ortamda buna fırsat bulamaması olağan bir durumdu. Defne bu nedenle saate baktı ve Kadeas'ta olduğunu tahmin ederek onun aramasını beklemeden o, rehberden Andaç'ın ismini bulup arama tuşuna bastı.