Aşk'ı kıyamet

10. Leyla'nın kararı

Multi Medyada Melek

----------

Araba acı bir frenle evin önünde durduğunda emniyet kemerini takmış olduğuna şükretmişti Leyla.

"İn!"

Ne yani, bu muydu gerçekten?

Leyla resmen şoktaydı. Onca sinirden, bir eşya gibi arabaya fırlatıldıktan sonra, eve getirmiş in diyordu öyle mi?

Eh bunu sen istedin Ömer Efendi! 

Biraz alaycı birazda sinirli bir tonda konuştu Leyla.

''Çok teşekkür ederim Ömer Bey, zahmet oldu.'' deyip arabadan indi ve kapıyı öyle bir çarptı ki, bir an acaba arabaya zarar verdim mi diye dönüp baktı. Arabada bir şey yoktu ama Ömer kaşları çatık bir şekilde telefonla konuşuyordu. Leyla, eve girdiğinde ilk dikkatini çeken Ali'nin de telefonla konuşuyor  olduğuydu. O arada Nergis Hanımı gördü. Her zaman gülen yüzüyle kendisine doğru geliyordu.

''Hoş geldin güzel kızım, nasılsın?''

''İyiyim Nergis Annem, iyiyim.''

Çok korkuttun bizi be kızım. Ömer hastanedeyiz deyince, kötü bir şey varda bana söylemiyor zannettim. Neyse ki iyisin. Sahi kötü bir şey yok değil mi?''

"Yok Nergis Annem aslında iyi oldu, turp gibi olduğumu öğrenmiş oldum.''

''O zaman niye bayıldın?'' Bu soru Ali'den gelmişti ama Leyla bu soruda bir ima sezmişti sanki. ''Bilmem özel bir sebebi yok. O Levent midir nedir o gelmiş, Ömer'de çok sinirlendi kendi kendine söyleniyordu, bende biraz korkmuş olabilirim. Öyle birden kendimi kaybetmişim.''

''Kahretsin! Ama ben o kadar söyledim yalnız gitme diye, ama beyimiz Superman ya...'' deyip elini saçlarının arasından geçirdi sinirle. Leyla, çok şaşırmıştı Ali'nin sözlerine. "Neler oluyor Ali? Bilmediğim bir şey mi var?''

''O tecavüzcü pislik var ya, ölmüş. Koğuşunda asılı bulmuşlar.''

Leyla'yla birlikte Nergis Hanım da şok olmuştu.

''Nasıl intihar mı etmiş?''

''Nerede o pislikte o yürek! Kesin intihar süsü vermişlerdir.''

''Oh iyi olmuş, hak ettiğini bulmuş sonunda!''

'' İyi olmuşta abla, düşünsene adamlar yeğenlerini senin sayende kurtarmaya çalışırken hem ondan hem de bir ton paradan oldular. Zaten tehlike vardı açtığınız tazminat davası için, şimdi kudurmuşlardır.''

''Sabah biz çıkarken Ömer bunu biliyor muydu?''

''Evet, zaten o yüzden  kızıyorum ya... Bir de öyle hastaneden arayınca kötü bir şey oldu zannettim.''

''Yok olmadı.'' diyen Leyla, sessizce kendi kendine mırıldandı. "Demek, o yüzden beni arka kapıdan çıkardı.''

''Efendim abla, bir şey mi dedin?''

''Yok, yok bir şey demedim.''

Leyla, kafasını hangi duvarlara vursa bilemedi. Yine boşu boşuna suçlamıştı Ömer'i. Aramalı mıydı bilmiyordu. Bunu düşünecekti, şu an aramayacağı kesindi. Bir an önce odasına gidip dinlenmek istiyordu. Sonuçta Ömer, pek de kibar davranmamıştı kendisine.

''Neyse ben yorgunum gidip biraz dinleneyim.'' Nergis Hanım o sevecen sesiyle karşılık verdi. ''Tamam kızım, sen keyfine bak. Bende akşam yemeği hazırlıyordum, hazır olunca çağırırım senide olur mu?''