In The Name Of Love [Book 2 of FOREVER]

Chapter 11

Michelle's Pov

1 week ang nagtagal. Patuloy pa rin ang pata-trabaho ko dito sa Singapore, pagka-out ko naman tinatawagan ko sila o kaya video call kapag hindi ko na natiis yung mga 'yun. Grabe, parang 1 taon na silang nawala sa'kin. First time kong maramdaman ito. Na one week pa lang ako dito pero parang isang taon na silang wala sa tabi ko.

Na miss ko nanaman yung tawanan namin. Yung mga katangahan, biruan namin. Lalo na yung lalabas kami para maglaro at mag travel kung saan.

"Michelle, tawag ka ni Manager."

Napatingin ako kay Lei na ngayo'y nasa harapan ko. Tumingin ako doon sa pintuan nang office nang Manager namin, bakit naman kaya ako pinapatawag no'n? Malapit na rin akong mag-out eh.

"Bakit daw?"

"Ewan."

Nagkibit-balikat si Lei kaya hindi ko nalang pinansin kung bakit ako pinapatawag ni Manager. Naghugas muna ako nang kamay at nagpunas sa malinis at tuyong pamunas.

Kumatok muna ako sa pintuan nang makarating ako sa office ni Manager. "Come in." Sambit nya. Binuksan ko 'yun at tumumbad sakin ang medyo may edad na, na lalaki.

"Have a sit, Ms. Mercado."

Sinunod ko ang utos nya. Nilipat nya ang tingin sakin, nang makaupo ako. Hindi ko mabasa ang nasa isipan nya pero parang may mali rin eh.

"I have something to tell you, Ms. Mercado."

"Ano po 'yun Manager?"

"Tatanggalin na kita dito sa shop ko."

Natigilan ako sa sinabi nang Manager ko. What? Did I have a mistake? Did I do something wrong? Did I? Anong problema at tatanggalin nya ako? I'm so dissapointed.

"Manager, do you have a reason?"

"Yes I have, Ms. Mercado. I have a customer and he tell me, there's something wrong with you while you're serving and countering. Nag reklamo sakin yung isang lalaki na natapunan mo daw sya nang orange juice and you know what? Bagong bili daw nyang t-shirt 'yon and It's a expensive."

What the?! 'Yun lang?! Kaya ako papaalisin ni Manager? Sobrang babaw naman nung reason nung customer na 'yun. Oo, nabangga ko sya no'n nung first day ko dito dahil hindi pa ako masyadong kilala itong shop. Kinakabahan lang ako no'n dahil sa mga customers na bago dahil iba ang Pilipinas at Singapore.

"Manager, 'yun lang kaya mo po ako pinapaalis? Haha. Nakakatawa yung joke nyo Manager."

"No, I'm not joking. It's true and don't blame them because they are right than you. Look, binili nang Lola nya yung t-sgirt na 'yon dahil remembrance daw. And the boy is happy because he have a remembrance from her grandmother, right? And iningatan nya 'yon. But you did that acciedent. Syempre, nagalit ang customer and pinalampas ko 'yon dahil baguhan ka lang. Pero isa nanaman ang nag reklamo sayo."

What the?! Isa pa? Ano ba 'yan?! Puro problema naman oh! Ito na nga lang ang trabaho ko dito para hindi na ako makaabala kila Mommy pero wala pa rin?!

"Ano naman po iyon, Manager."

Kinalma ko yung sarili ko dahil sa mga putch*ng mga customers 'yan!

"Mali yung sukli mo. 20 pesos ang kulang, nag take out daw yung lalaki at kaylangan daw nyang bumili nang gamot dahil sa nanay nya, dahil pagkatapos uminom nang nanay nya nang gamot kakain sila nang pizza. Sa sobrang madali nung lalaki, hindi nya napansin ang sukli na ibinigay mo sa kanya. Muntik nang atakihin ang nanay nya dahil lang sa maling sukling ibinigay mo. Kaya sa sobrang galit nang customer hinanap nya ako dahil sa'yo. And I'm dissapointed. Kaya i decided to go out in my pizza parlor."