Ang Dakilang PAPANSIN

Papansin 4: Embarassing!

"Good morning Mom.... Dad?? Aaaaaah!" Sa sobrang saya ko napatakbo ako papunta kay daddy, Nagulat ako dahil it's been a long time na hindi ko siya nakakasama sa umaga at makakasabay ko siya kumaen ngayon. "Ow dad, I miss you!" Yinakap ko siya at yumakap din siya saken at may inabot na maliit na box. "What's this Dad?" Nginitian lang ako at sinenyasan ako ni Mommy na buksan, at pgakabukas ko. "Necklace? Wow dad, thank you!" Ang ganda ng necklace, kung pwede ko lang maipakita sa inyo ginawa ko na.

"You like it?" Tanong ni Daddy saken. Of course I do. Sino ang hindi magkakagusto sa napakagandang necklace na 'to na galing sa taong mahal niya diba?

"Of course Dad! You really know what I love the most." Tama, alam na alam ni daddy ang gusto ko, kwintas. I believe kasi na kapag may kwintas ka, you are secured of someones hug. And because Dad gave me this necklace, I'm now secured of his hugs.

"Ahem..ahem." Si mommy, nagselos ata. Hahaha.

"Mom is jealous.hahaha" Lumapit ako sa kanya at yinakap. "Don't worry mom, you always know naman what I don't like." Sarkastiko kong sambit kay Mommy dahilan para magtawanan kaming tatlo. Noon kasi madalas ako binibilhan ni Mommy ng mga sapatos na may takong, dresses, skirts and so on. At dahil hindi ko gusto pinamimigay na lang sa mga inaanak niya.

Ang saya ng ganito! How I wish lagi na lang ganito. Pero malabo, they can't surrender their jobs, I know it's their dream. And I don't want to be the hitch of it. "Oh dad, look." Pinakita ko sa kanya ang pendant na bigay ni Miss Samonte, ah ni Ate Anda pala. Tulog pa siya ata kaya di pa nababa.

"That's awesome, pwede mo siyang gawing pendant ng necklace na bigay ko." Oo nga, silver naman ung necklace at crystal clear ang pendant. Inilagay ko ang pendant sa necklace at ipinalagay kay dad ung necklace sa leeg ko.

"That's more awesome." Puri ni mommy. Mukhang may swerte nga talaga ang pendant ni Ate Anda. Dahil nangyari itong umaga na ito, kahit alam kong maya maya lang ay pwede na ulit silang maging busy.

"Mom, Dad, pwede akong mag-absent?" Pagpapaalam ko sa kanila habang kumakain kame ng agahan.

"Why honey?" Tanong ni Mommy.

"I want to spend this day with the both of you." Nagtinginan silang dalawa. Hinawakan ni Mommy ung kamay ko. Alam ko na ang ibig sabihin nito. Nagsisimula ng kumirot ang puso ko.

"I'm sorry Sam, you're Dad is very busy now. He just came here to tell us na mawawala siya in 5 months." Kitang kita ko sa mukha nila ang pagkasincere at pagkalungkot nila at ako naman kitang kita nila ang gaano ako nalulungkot pero ngumiti din ako ng pilit..

"Ah see. Its okay. I understand." Uminom na ko ng tubig at inabot ang bag ko na nasa tabing upuan ko lang. "Im going. Bye Mom," Nagbeso ako Mommy, "Bye dad." Nagbeso din ako kay Daddy. Ung saya ko kanina biglang nawala, kahit alam ko namang mangyayari din ito pero bat ganun, nalulungkot paren ako. :(

Sa school...

--*Sa hindi inaasahan, pagtatagpo ng mga mundo

May minsan lang nagdugtong, damang dama na ang ugong nito

Di pa ba sapat ang sakit at lahat, na hinding hindi ko ipararanas sa'yo

Ibinubunyag ka ng iyong mata, sumisigaw ng pagsinta..*--

"Bat 'di papatulan, ang pagsuyong nagkulang... hmm, hmm, hmm.." Sinasabayan ko ngayon ang pinapakinggan kong kanta through headset "Tadhana by Up dharma down" habang nagsusulat. Gusto ko kasing makarinig ng kantang slow lang dahil nagdaramdam paren ako. "Ikaw ang hantungan at biglang kanlungan mo.." Nagulat na lang ako ng may umupo sa harap ko. Nasa silong ako ng puno sa school namen na may table na pwedeng paagsulatan, pagkainan, at paglampungan, hehe joke lng ung paglampungan. Basta table siya na pinasadya para maging tambayan ganun.