The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

9

Bo

Na drie leuke dagen is het maandag en dat betekend dat ik mijn eerste dag op mijn nieuwe school heb. Ik doe de kleren, die ik gisteren al had klaargelegd, aan en maak een knotje in mijn haar. {Zie media x}

Terwijl ik mijn make-up pak voel ik een hevige steek in mijn been. Ik krimp ineen en besluit mijn kruk mee te nemen vandaag.

Ik breng een laagje mascara aan op mijn wimpers en teken mijn wenkbrauwen bij. Nadat mijn tas gemaakt is loop ik naar beneden. Ik begroet Bettina en smeer een broodje.

"Moet ik je naar school brengen?", vraagt Nils, die net gedoucht aan de tafel komt zitten.

Ik knik en eet verder.

Ik poets mijn tanden, trek mijn schoenen aan, pak mijn tas en strompel naar beneden.

"Neem deze mee.", zegt Bettina en duwt een doosje in mijn handen.

"Wat is dit?", vraag ik verbaasd.

"Pijnstillers voor je been, als je teveel pijn hebt moet je naar Nils bellen, oke?"

Ik knik en steek het doosje in mijn tas.

Ik pak mijn jas van de kapstok en loop achter Nils aan naar de auto.

"Heb je er een beetje zin in?", vraagt hij terwijl hij de radio wat harder zet.

Ik haal mijn schouders op.

Hij rijdt de parking op en geeft me een bemoedigende glimlach.

"Als er iets is moet je bellen hé.", glimlacht hij voor ik de deur dichtgooi.

Steunend op mijn kruk kijk ik de speelplaats rond. Er staan overal groepjes en ik voel hoe ik nagestaard word als ik naar binnen ga.

Ik zucht, hoe ga ik ooit het onthaal vinden. Wanhopig kijk ik om me heen, zoekend naar een aanwijzing.

"Ben je nieuw hier?", klinkt opeens een meisjesstem achter me.

Ik draai me om en knik.

"Ik ben Romy.", zegt ze vrolijk en schudt mijn hand.

"Bo.", glimlach ik.

"Weet jij het onthaal zijn?", vraag ik.

Ze knikt en loopt een gang in. Ik volg haar en ze stopt voor een balie waar een norse vrouw achter zit.

"Ik ben Bo Pluvart, ik ben nieuw hier.", zeg ik tegen de vrouw.

"Hier zijn je boeken, je lessenrooster en je kluissleutel.", snauwt ze en duwt alles in mijn handen.

"Welke les heb je?", vraagt Romy terwijl ze mijn boeken van me overneemt.

"Kunstgeschiedenis.", mompel ik.

Ze knikt en loopt weer een andere gang ik. Ik loop achter haar aan en kom uit bij de kluisjes. Ik dump alle boeken die ik niet nodig heb en Romy bekijkt mijn rooster.

"We zitten samen in de klas!", zegt ze enthousiast.

De bel gaat en Romy trekt me mee naar de eerste verdieping.

We lopen het lokaal in, ik voel alle ogen op mij branden dus ga snel zitten. De klas stroomt vol en de lerares komt een kwartier te laat binnenstormen.

"Goedemorgen leerlingen, voor we aan de les beginnen wil ik jullie voorstellen aan onze nieuwe leerling.", zegt ze en kijkt me aan.

Ze wenkt me naar voren en ik ga voor de klas staan.

"Stel jezelf maar voor.", zegt ze bemoedigend.

"Ik ben Bo en woon sinds een paar weken in Amsterdam.", zeg ik kort.

Er gaan een paar handen in de lucht en de lerares wijst een meisje achteraan in de klas aan.

"Jij bent het nieuwe zusje van Nils Käller, toch?"

Ik knik en kijk ongemakkelijk de klas rond.

"Ik heb je op zijn Snapchat gezien, met de anderen van MainStreet!", roept een ander meisje, ik denk een fan.

Nogmaals knik ik en net als ik naar mijn plaats wil gaan kijkt een jongen me grijnzend aan.

"Klopt het dat je hier bent omdat je ouders en broer dood zijn?", roept hij brutaal door de klas.

Ik heb het gevoel dat mijn keel dichtgeknepen wordt en voel de tranen achter mijn ogen branden.

"Nou?", roept hij als ik nog geen antwoord gegeven heb.

"Zoiets vraag je niet Blake!", roept de lerares geschrokken.

Ik sta er nog steeds versteend bij terwijl ik naar woorden zoek.

"Ik vraag haar gewoon of het klopt dat ze een wees is.", grijnst Blake.

"Kappen!", gilt Romy terwijl ze naar me toeloopt.

"Klopt het nu of niet?", grijnst hij nog steeds.

"Ja, het klopt.", zeg ik haast onhoorbaar.

De lerares stuurt Blake de les uit en Romy trekt me zachtjes mee naar mijn stoel.

Ik heb hem de rest van de dag gelukkig niet meer gezien en sta op Nils te wachten, die al een kwartier te laat is.

"Bel hem.", zegt Romy, die bij me is blijven wachten.

Ik pak mijn telefoon en klik Nils z'n nummer aan.

"Met Nils?"

"Nils, waar ben je? Ik ben al twintig minuten uit."

"Shit, helemaal vergeten! Ik ben aan het werk in de studio. Is er niemand die je thuis kan afzetten?"

"Sukkel, je hebt geluk dat ik al een vriendin gemaakt heb.", lach ik.

"Sorry, ik zie je straks!", lacht hij voor hij me wegdrukt.

"Romy, kan je me thuis afzetten?"

Ze knikt en klopt op haar bagagedrager.

Ik spring onhandig achterop en leg mijn kruk op mijn schoot terwijl ik haar de weg wijs.

Ze stopt voor het juiste huis en ik kruip van de fiets af.

"Ga je even mee naar binnen?", bied ik aan.

Ze knikt en ik steek de sleutel in het slot.

In de hal trap ik mijn schoenen uit en hang mijn jas op. Romy volgt mijn voorbeeld en loopt achter me aan naar de keuken.

Ik schenk twee glazen cola in en neem een zak met koekjes. We lopen mijn kamer binnen en ze kijkt met grote ogen om zich heen.

"Je hebt een mooie kamer.", complimenteert ze me.

Ik mompel een bedankje en ga op mijn bed liggen.

Romy neemt een koekje en gaat naast me zitten.

"Is die Blake altijd zo?", mompel ik en kijk haar aan.

"Jammer genoeg wel."

"Maar hoe kon hij het weten?"

"Van je ouders?", vraagt ze voorzichtig.

Ik knik.

"Ik weet het niet. Blake heeft zo zijn contacten."

"Hij is een klootzak.", besluit ik waarop Romy instemmend knikt.