The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

7

Bo

Happend naar adem schiet ik overeind. Beelden van het ongeval flitsen door mijn gedachten. Ik heb weeral eens dezelfde droom gehad, die met het bos.

Mijn ademhaling is gejaagd en ik voel hoe Mel naast me beweegt.

"Bo? Het is half vier, waarom ben je wakker?", mompelt ze.

Ik probeer iets terug te zeggen maar er ontsnapt een snik uit mijn mond.

"Wat is er aan de hand?", vraagt ze bezorgd terwijl ze een arm om me heen slaat.

"Ik had weer die droom, met het bos."

Zonder iets te zeggen knuffelt ze me steviger, ze weet precies hoe de droom in elkaar zit.

Nadat ik uitgehuild ben wring ik me uit haar armen en ga zonder iets te zeggen terug liggen. Mel zucht even maar volgt mijn voorbeeld.

Na heel wat woelen val ik terug in slaap.

Geluiden bereiken mijn oren, het zijn twee stemmen.

"Bo, wakker worden.", zegt een jongensstem.

Ik kreun geïrriteerd en keer die persoon de rug toe.

"Ik zei toch dat het niet ging helpen.", lacht de andere stem.

Een seconde later verdwijnt mijn deken waardoor de kou mijn lichaam bereikt.

"Geef terug!", mompel ik en grijp naar mijn deken.

Als ik het na enkele seconden nog niet terug heb, open ik mijn ogen.

Mel staat met mijn deken in haar hand en Nils kijkt me lachend aan.

"Wat doen jullie in mijn kamer?", brom ik.

"Nils kwam kijken of we al wakker waren omdat hij ontbijt gemaakt heeft.", zegt Mel.

Ik zwaai mijn benen over de rand van mijn bed en Nils loopt mijn kamer uit. Ik zucht en Mel geeft me een bezorgde blik.

"Heb je nog wat kunnen slapen?"

Ik knik en kleed me om in een simpele joggingbroek met een zwart t-shirt.

Nadat ik mijn haar in een staart gedaan heb, volg ik Mel naar de keuken.

"Ik hoop dat de dames van pannenkoeken houden.", grijnst Nils en gooit er eentje omhoog in de pan.

Mel en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach.

"Wat is er?", vraagt Nils verbaasd.

Ondertussen rollen de tranen over onze wangen van het lachen.

"Nou, Bo en ik gingen is pannenkoeken maken en toen wilde we hem ook zo in de lucht gooien. Bij mij ging het redelijk maar bij Bo bleef hij aan het plafond kleven.", zegt Mel waardoor ik nog harder begin te lachen.

"We hebben er een uur over gedaan om alles eraf te krijgen.", hik ik van het lachen.

"Ik laat jou dus nooit koken.", zegt Nils en trekt een wenkbrauw op.

"Ik kan wel iets koken.", zeg ik ter verdediging.

"Helemaal niet!", lacht Mel.

Ik steek mijn tong uit en pak een pannenkoek.

Nadat we alles op hebben, helpen we Nils met opruimen.

"Hoe laat moeten we bij Owen zijn?", vraag ik terwijl ik de tafel schoon veeg.

"Half negen. Mijn moeder brengt ons."

"Blijven we daar slapen?", vraagt Mel.

"Die kans is groot", antwoordt Nils.