The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

24

Bo

We zijn alweer een drietal weken verder en jammer genoeg hebben Rein en ik elkaar niet meer gezien. Ik heb het heel druk met mijn schoolwerk en Rein heeft allerlei meetings en shoots voor de film.

Gelukkig is mijn gipsspalk wel van mijn pols af, en volgens de arts is alles in orde.

Rein en ik appen elkaar wel nog elke dag, maar ik mis zijn knuffels. Gelukkig zien we elkaar zondag, maar dat is nog vijf dagen wachten.

Ik zucht en ga verder met mijn make-up. Beneden prop ik een broodje in mijn mond en voel mijn telefoon trillen.

Rein; Goedemorgen prinses, ik mis je. xx -07u44-

Ik; Ik mis jou ook. xx -07u45-

Rein; Hoeveel toetsen heb je vandaag? -07u47-

Ik; Drie, wat doe jij vandaag? -07u49-

Rein; Succes, ik heb les tot half elf en erna een fotoshoot voor de film. -07u49-

Ik; Dankjewel, jij ook. -07u49-

Ondertussen ben ik er ook achter gekomen dat de tegenspeelster van Rein echt heel aardig is, wat het nare gevoel toch wat vermindert.

Ik poets haastig mijn tanden en bekijk mezelf nog eens.

Een zwarte broek, met een wit t-shirt en een donkerblauwe vest, dat Rein hier vergeten is. Mijn grijze Nikes maken het plaatje compleet.

{Zie media x}

Ik gris mijn tas van de grond en sprint de trap af.

"Heb je haast?", lacht Nils.

Ik grom wat en trek mijn jas aan.

"Jij bent humeurig, is het omdat je Rein mist?", hoor ik Stijn vragen.

Ik weet dat hij het niet slecht bedoelt, maar toch raak ik geïrriteerd.

"Hou je mond dicht.", snauw ik.

Ik haast me naar school en net als ik mijn fiets wegzet, gaat de bel.

Onderweg naar het lokaal Duits, dump ik nog snel mijn overige boeken en jas in mijn kluisje.

"Mevrouw, wacht!", roep ik als ik zie dat ze deur dicht wilt doen.

Ik glip de klas binnen en voel hoe iedereen me aankijkt. Met een rood hoofd laat ik me naast Romy zakken.

"Waarom ben je zo laat?", lacht ze.

"Mijn bed ligt te lekker.", antwoord ik droog.

Ze grinnikt en legt haar boeken op de tafel. Ik pak mijn boek uit mijn tas en laat het met een luide klap op het tafeltje vallen.

"Jullie moeten je boeken nog niet openslaan, eerst hebben jullie je toets!", roept de oudere vrouw met een krakerige stem door het lokaal heen.

"Shit, helemaal vergeten!", zegt Romy paniekerig en kijkt me smekend aan.

"Ik zal groot schrijven.", fluister ik.

Ze knikt opgelucht en iedereen krijgt een blad voor zijn neus geschoven.

Vijfentwintig minuten later dien ik mijn blaadje in. Ik heb gewacht totdat Romy alles overgeschreven had. Kort erna dient zij ook in.

"No-"

"Meisjes, stilte!", onderbreekt de lerares Romy.

Ik bijt op mijn lip, om mijn lach in te houden, en merk dat Romy hetzelfde doet.