The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

14

Bo

"Bo, wat is het antwoord op mijn vraag?"

Ik schrik op en zie hoe de leraar Spaans me aankijkt.

"Ik weet het niet, sorry.", mompel ik en kijk beschaamd omlaag.

"Ga je maar gaan melden, als je niet oplet moet ik je niet in mijn les hebben.", zegt de leraar geïrriteerd.

Ik zucht en pak mijn spullen samen. Ik meld me en plof erna op een stoel in de overdekte speelplaats. Ik pak mijn telefoon en controleer mijn appjes.

Een appje van Mel, twee van Nils en één van Rein.

Mel: Vertel je me hoe het gegaan is met Rein? -9u48-

Ik: Doe ik. -10u07-

Ik klik het volgende gesprek aan.

Nils: Kleine, moet ik je ophalen van school? -9u54-

Nils: Of wil je dat ik thuis blijf en op Rein wacht? -9u54-

Ik: Ik kom wel alleen naar huis. -10u09-

Als laatste open ik zuchtend het gesprek met Rein.

Rein: Ik ben om kwart voor één in Amsterdam. -9u25-

Ik reageer er niet op en stop mijn telefoon weg.

Ik steek mijn oortjes in en zet mijn muziek aan.

Ik zit wat voor me uit te staren als ik een hand op mijn schouder voel. Uit schrik slaak ik een gilletje.

"Calm down, ik kom je niet ontvoeren.", zegt Felix lachend en komt naast me zitten.

"Wat doe je hier?", vervolgt hij.

"Uitgestuurd, jij?"

"Zelfde.", grijnst hij.

"Het is al je derde keer deze week.", zeg ik lachend.

Hij haalt onschuldig zijn schouders op.

"Je ziet er moe uit Bo.", zegt Felix nadat hij me goed bekeken heeft.

"Gewoon slecht geslapen.", mompel ik.

Dat is nog zacht uitgedrukt. Ik heb geen oog dicht gedaan, het enige waar ik aan kon denken is dat ik Rein vandaag terug ga zien sinds zijn verjaardag. Als ik 's nachts mijn ogen sluit, is het eerste dat ik zie Rein en dat meisje, zoenend.

"Wil je erover praten?", haalt Felix me uit mijn gedachten.

Na even aarzelen knik ik, misschien kan hij me raad geven.

Ik haal diep adem en begin alles te vertellen.

"Wow, heftig.", zegt hij als ik uitgepraat ben.

"Wat moet ik doen vanmiddag? Hij vindt me niet eens leuk, straks vindt hij dat ik overdrijf en lacht hij me uit.", zeg ik zacht.

"Dit gaat heel cliché klinken, maar luister naar je hart. Vertel hem gewoon hoe je je voelt, dan kan er helemaal niks misgaan."

"En als hij me afwijst?", fluister ik en probeer mijn tranen in te houden.

"Dat gebeurt vast niet, kijk naar jezelf. Je bent prachtig, zowel vanbinnen als vanbuiten.", zegt hij.

"Bedankt Felix, ik benoem je tot mijn persoonlijke therapeut.", lach ik terwijl er een traan over mijn wang rolt.

"Is goed.", zegt hij en slaat een arm rond mijn schouder.

De bel gaat en de gangen stromen vol met leerlingen.