The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

45

Bo

Een duw in mijn zij haalt me uit een lichte slaap. Ook dit was weer een nacht met telkens diezelfde vreselijke droom.

"Bo, opstaan.", sist Lotte zacht in mijn oor.

"Waarom?", kreun ik met gesloten ogen.

"Het is tijd om nog eens een grapje uit te halen met de jongens."

Ik knik, open mijn ogen en duw mezelf overeind. Het eerste dat me opvalt is dat we ons allemaal in de woonkamer bevinden. Lars ligt half onderuit gezakt op de bank en Thijs ligt met gespreide armen en benen op de grond, terwijl er een straaltje kwijl op zijn kin hangt.

"Wat is het plan?", mompel ik slaperig.

Ik wrijf in mijn ogen en geeuw.

Mila grijnst en verdwijnt samen met Lotte naar boven.

"Gaat het wel? Ik hoorde je mompelen in je slaap.", zegt Mel bezorgd.

"Ik heb weer constant de droom met het bos.", fluister ik haast onhoorbaar.

"Ik weet dat je dit niet wilt, maar misschien moet je toch overwegen om contact op te nemen met een psycholoog."

Ik schud meteen mijn hoofd.

"Dit is ook niet gezond Bo. Het is al acht maanden geleden en je hebt er nog nooit echt met iemand over gepraat. Je kropt alles op en we weten allebei dat er een moment gaat komen waarop je instort als het zo doorgaat."

Gelukkig komen op dit moment de andere meiden terug, waardoor ik Mel geen antwoord hoef te geven.

Mila heeft een bus met scheerschuim in haar hand en twee veren. Lotte grijnst en kijkt ons duister aan.

Mel moet ook grijnzen en begint alles te filmen met haar telefoon. Lotte trippelt zachtjes naar Lars toe en spuit zijn hand vol, terwijl Mila hetzelfde bij Thijs.

"De eer is aan jullie.", fluistert Lotte en ze pakt de telefoon over van Mel, terwijl Lotte ons de veren geeft.

"Ik doe het bij Lars.", zeg ik zacht.

Mel knikt en knielt bij Thijs. Ik buig me voorzichtig over Lars heen en strijk met de veer langs zijn neus.

Dat heeft meteen effect want twee seconden later grijpt hij naar zijn neus en daardoor krijgt hij een lading schuim in zijn gezicht.

Ik spring achteruit, om te voorkomen dat het schuim mijn pyjama besmeurt en zie hoe de ogen van Thijs open schieten.

Achter me slaakt Lars een kreet van schrik en aan de plof die volgt kan ik afleiden dat hij van de bank is gevallen.

Ondertussen gieren de meiden van het lachen en ook ik begin hard te lachen bij het zien van Lars zijn gezicht.

"Gemene kleine meisjes.", sist Thijs dreigend en hoe komt op ons af.

Lars veegt zijn gezicht af en kijkt verward naar het schuim. Als hij Thijs ziet lijkt hij te beseffen wat er gebeurt is en voegt hij zich bij zijn beste vriend.

"Oh shit.", zegt Mila, die nog steeds hikt van het lachen.

"Willen jullie geen knuffel?", grijnst Lars.

"Nee!", gilt Mel en ze probeert weg te rennen, maar Lars grijpt haar arm en slaat zijn armen om haar heen.

Thijs doet hetzelfde bij Lotte en Mila rolt over de grond van het lachen.

"Oh, dachten jullie dat jullie er ongedeerd vanaf zouden komen?", grijnst Thijs als zijn blik op mij en Mila valt.

Ik zet struikelend een stap naar achteren en kom daar oog in oog te staan met Lars. Luid vloekend draai ik me om, maar daar staat Thijs.