The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

26

Nils

Ik stap in mijn schoenen en trek mijn jas aan. Mijn moeder loopt de gang in en kijkt me streng aan.

"Je zorgt dat ze vanavond meekomt naar Amsterdam, begrepen?"

Ik zucht.

Ze is nog steeds boos op me omdat ik Bo gisteren alleen gelaten heb, in Eindhoven.

"Mam, ze wil bij Rein blijven. Snap dat nu eens.", zeg ik voor de vijfde keer.

Mijn moeder zucht geïrriteerd en loopt naar de woonkamer. Enkele seconden later komt ze terug met een weekendtas in haar handen.

Ze duwt het in mijn handen en ik kijk er verbaasd naar.

"Wat is dit?"

"Spullen voor Bo, aangezien ze toch niet naar huis komt voordat Rein beter is."

"Bedankt mam.", glimlach ik.

"Beloof me dat je goed op haar let, oke?"

Ik knik en omhels haar.

Haar ogen stralen bezorgdheid uit en ik snap haar wel. Haar zestienjarige pleegdochter weigert naar huis te komen, omdat haar vriendje een ongeluk gehad heeft.

"Geen zorgen mam, ik zorg dat haar niks overkomt."

Ze drukt een kus op mijn wang en ik pak de autosleutels van het kastje af.

Ik stap in de auto en start mijn weg naar Eindhoven.

Ik vloek als ik in de file terechtkom en zucht opgelucht als ik ruim twee uur later voor het ziekenhuis parkeer.

Ik haal een koffie voor mezelf, en een thee voor Bo. Met de twee bekers in mijn handen loop ik richting de lift. Mijn voeten brengen me vanzelf naar de juiste kamer.

Ik klop zacht op de deur en open hem voorzichtig als ik geen reactie krijg.

Er vormt zich een glimlach rondom mijn lippen als ik om de hoek kijk.

Bo zit slapend in de stoel, haar bovenlichaam hangt voorover, en haar hand houdt die van Rein stevig vast. Haar hoofd leunt op hun handen en haar haar zit warrig.

Ik zet het drinken op een tafeltje en schud Bo voorzichtig wakker. Ze schiet omhoog en kijkt verward om zich heen.

Dan valt haar blik op Rein, en ze kijkt bedrukt.

"Hey, heb je wat kunnen slapen?", vraag ik terwijl ik haar de beker aanreik.

Ze haalt haar schouders op en neemt een slok van haar thee.

"Mijn moeder heeft wat van je spullen meegegeven.", mompel ik en wijs naar de tas.

Ze knikt afwezig en richt haar ogen op Rein.

"Heb je al wat gegeten?", vraag ik na een tijdje.

Ze reageert niet, waardoor ik even zucht.

"Ik snap dat je het moeilijk hebt, maar je moet ook aan jezelf denken."

Ze draait zich met een ruk om en haar ogen spuwen vuur.

"Alles gaat goed met me, Nils.", bijt ze me toe.

Ik schrik van haar uitval en besluit dat ik haar best even alleen kan laten.

"Ik ben even naar de cafetaria."

"Je doet maar.", mompelt ze zonder op te kijken.

Piekerend loop ik naar de benedenverdieping en neem plaats aan een tafeltje. Ik maak me zorgen om Bo.