The Beginning Of Something New. {MainStreet Fanfiction.}

19

Bo

Ik lig met mijn hoofd op Rein zijn schoot en hij speelt wat mijn haar. De woorden van Blake spoken al de hele middag door mijn hoofd.

"Wie wil er nu zo een lelijk mormel?"

Ik zucht en sluit mijn ogen.

"Is er wat? Je hebt bijna niks gezegd.", vraagt Rein terwijl hij oogcontact zoekt.

"Neen hoor, ik ga even naar het toilet.", mompel ik en ga rechtop zitten.

Ik hoor hem zuchten maar negeer het. Ik draai de badkamerdeur op slot en laat me langs de deur naar beneden zakken.

Voor ik het doorheb vallen de tranen naar beneden. Misschien heeft Blake wel gelijk, en verdien ik Rein helemaal niet.

Ik mis Luuk zo hard, op momenten als deze zou hij me raad geven. Ik veeg de tranen ruw weg en haal diep adem. Ik kruip overeind en bekijk mezelf in de spiegel.

Mijn bruine haar hangt saai langs mijn gezicht naar beneden, mijn ogen staan dof en zijn een beetje rood. Mijn huid is bleek en op mijn voorhoofd staan een paar puistjes.

Ik zucht nogmaals en gooi wat water in mijn gezicht.

"Bo, kom je? Het eten is klaar!", hoor ik Rein aan de andere kant van de deur roepen.

Ik knik maar besef dat hij me niet kan zien.

"Ja!", antwoord ik.

Ik probeer mezelf wat te kalmeren en slenter naar beneden. Nils kijkt me met een bezorgde blik aan, waardoor ik met mijn ogen rol.

Ik ga zitten, en staar naar het eten dat op mijn bord ligt. Kip met aardappelen en wortels, iets wat ik normaal heerlijk vind.

Lusteloos prik ik met mijn vork in een stukje kip, om het vervolgens naar mijn mond te brengen. Met moeite slik ik het door en schuif mijn bord dan ook meteen van me af.

"Heb je nu al genoeg?", vraagt Bettina terwijl ze me onderzoekend aankijkt.

"Niet zo'n honger.", mompel ik en schuif mijn stoel naar achteren.

Ik voel de ogen van Rein in mijn rug prikken en sluit me snel op in mijn kamer. Nog geen minuut later gaat de deur terug open, en stapt hij naar binnen.

Ik ontwijk zijn blik en voel het bed inzakken.

"Prinses, wat is er aan de hand?", vraagt hij bezorgd en duwt mijn kin omhoog.

Ik slik en voel de tranen in mijn ogen prikken. Waarom ben ik zo zwak?

"Bo?"

Ik zeg niks en kruip in zijn armen. Hij trekt me steviger tegen hem aan en ik verberg mijn gezicht in zijn hals.

"Rein, wat zie je eigenlijk in me?"

Het is eruit voor ik er besef in heb en ik merk dat hij een beetje schrikt van mijn vraag.

"Ik zie zo ontzettend veel in jou. Je prachtige lach, je ogen, die me elke keer opnieuw betoveren, je glanzende haar."

Hij laat zijn hand er even doorheen glijden, voordat hij verder gaat.

"Je schattige neusje, dat volstaat met allemaal kleine sproetjes. Dan moet ik nog beginnen over je karakter. Je bent grappig, lief, schattig, en ook nog eens ontzettend behulpzaam. Je vindt het geluk van anderen belangrijker dan dat van jezelf, en dat bewijst nog maar eens wat voor een mooi persoon je bent. Je bent een prachtig meisje, zowel vanbinnen als vanbuiten."

"Meen je dit echt?", vraag ik zacht terwijl er een traan over mijn wang rolt.

Nog nooit heeft iemand zoiets moois en liefs tegen me gezegd.