SILLY SECOND CHANCES [complete book1]

Chapter 4 (part 2)

[A/N:] 'eto na.. *smile* dedicated to one of my idols here in Wattpad... i hope you'll like this one pepz!

 -------------------------------

BAKANTE pa naman ang karamihan sa mga upuan sa loob ng bus. Pero sa pinakadulo kami umupo ni Mon.

We always sit at the latter part of the bus. Sometimes I wonder if Monti and I have the same feeling about this spot. I don’t know… But for me, it feel safe and peaceful here. Kahit maalinsangan o maingay sa loob ng bus, dito pa rin sa dulo ang favorite part ko.

“Wow! Ang anda ng sunset!” sabi ko. Pa-cute habang nakasilip sa bintana. The sunset really is magnificent. Pero… bakit hindi yata napapaka-KJ si Mon ngayon?

Lumingon ako sa katabi ko. Kaya naman pala hindi namamansin si Master Monti, nakasalpak kasi sa mga tenga niya 'yong earphones ng iPod niya. How thoughtful… Ni hindi man lang niya i-share sa akin 'yong isang earphone. Kahit kunyari lang daw niyang ialok man lang.

This time all I want is you

There is no one else

Who can take your place

Tinanggal ko agad 'yong earphones ni Monti upon hearing that familiar song. Alam kong magagalit siya. Pero I DON’T CARE. Feel ko siyang asarin at kulitin ngayon.

“What?” he hisses.

“Mas maganda 'yong songs dito sa bus. 'Wag ka nang mag-iPod.”

Take me away

Take me away

I've got nothing left to say

Just take me away

“Anong problema mo— hey! Ano ba!”

Kinuha ko 'yong iPod niya, in-off at pinasok sa bag ko. Then I turn to him. “Wala na,” sabi ko, smiling from ear to ear. “Sa playlist ka na lang ni Manong driver making. Kung gusto mo sasabayan ko pa 'yong kanta?”

“NO. Please lang. Tumalon  ka na d’yan, basta 'wag ka lang kakanta. Ikamamatay ng lahat ng pasahero rito.”

“Bakit ako tatalon? Ikaw kaya ang itulak ko?”

“Whatever. Nasa’n na 'yong KitKat? Kainin na natin.”

“Bakit kita bibigyan? Binigay mo na sa akin 'yon, so bibigyan ko ang gusto kong bigyan. At ikaw, I won’t share my KitKat with you.” I tell him.

“Gano’n? Sige. Meron naman akong…” Slow-motion na binuksan ni Mon ang bag niya at inilabas ang— AH! HERSHEY’S DARK CHOCOLATE BAR! At hindi lang basta bar; large bar!

I check my frown then smile my sweetest FAKE smile. “Mont, palit tayo…”

“Ayoko nga,” tanggi niya. “Magtiis ka d’yan sa KitKat mo. This one’s for somebody.” Tinago na niya ulit 'yong chocolate sa bag pack niya.

I pout again. Para kanino naman kaya niya ibibigay 'yong chocolate na 'yon. Is he dating somebody other than me? So hindi kami exclusive?

That’s sad… but I cannot complain...

“Damot,” I mumble. Ayoko naman magdrama.

“E di akin na 'yang Kitkat. ‘Damot’ pala, ha.”

“Eeh! Hindi na 'to sa 'yo, remember?” Mocking. Tinago ko na 'yong KitKat sa bulsa ng blazer ko. “Akin na 'to. Unless… ipagpapalit mo ang Hershey’s mo. Palit tayop, Mon.”

“Don’t call me ‘Mon’”

“Monti Marcel—“

“Call me  ‘handsome’—”