DIŞLANMIŞLAR

12.Bölüm "Neydi bu olanlar?"

Murat Bey'in Gözünden

''Şimdi beni iyi dinleyin, çünkü oyunu anlatıyorum sizlere. Oyunun teması güven. Bu yüzden herkes partnerlerine güvenmeli. Şimdi Kayra, senin Giray'ın yanına geçmen lazım. Derin, sen de Kıvanç'ın yanına ve Barış, ben de senin yanına geçiyorum.

İlk önce Barış, Kayra ve Derin size vereceğim kırmızı göz bantlarını gözünüze takacaksınız böylece hiçbir şey göremeyeceksiniz.''

''Peki nasıl oynayacağız o zaman?'' dedi Barış.

''Çok basit, gözlerini kapatan kişiler ellerini geriye doğru uzatarak partnerlerine verecekler. Partnerleri ise, uzatılan elleri tutup oyuncuları yönlendirecek.''

"Peki tam olarak oyun ne?" diyerek yine söze daldı Barış.

"Oyun aslında yön bulma. Siz gözlerinizi kapatacaksınız ve partnerlerinize elinizi vereceksiniz, partnerleriniz ise sizi yönlendirecek. Örneğin, Giray ve Kayra yürümeye başladı diyelim ve size doğru geliyorlar. Kıvanç'ın bu durumda yapması gereken şey ise sana ya sağa iki adım at demesi ya da sola doğru kay demesi."

"Peki ya hiçbir şey demezse?'' dedi bu seferde Kayra.

"O halde birbirilerinizle çarpışırsınız ve oyundan çıkarsınız."

"Hım pekala o zaman." dedi gülümseyerek Kayra.

"Ee, o zaman oyun başlasın."

Kıvanç'ın Gözünden

Murat Bey oyunu başlatınca herkesin ilerlemesi ile ben de Derin'i yönlendirmeye başladım.

''Kayra ve Giray tam arkamızdan geliyorlar. Bu yüzden sola kay ve ben sana dur diyene kadar ilerle.''

"Tamam." diyerek önce sola doğru kaydı ve ilerlemeye başladı.

''Şimdi durmanı istiyorum, burada bekleyebiliriz.''

"Neden ki? Amaç ilerlemek değil mi?''

"Elbette öyle. Ama..." diyerek önce derin bir nefes aldım ve sonra sustum.

''Ama ne?''

''Boş ver'' dedim umursamaz bir tavırla, her ne kadar umursasam da.

''Söylemeni istiyorum Kıvanç.''

''Babanla aranda ne geçti?''

Derinin Gözünden

''Babanla aranda ne geçti?''

İşte bu soru hayatımı mahveden bir soruydu. Çocukluğumdan beri bu soruyu duyar olmuştum ben veya buna benzer soruları. Baban nerede? Niye yok? Defalarca bu sorular işte. Bu zamana kadar pek çok psikoloğa gitmiştim aslında çocukken ve hepsinin tek sorusu bu olmuştu. "Baban ile arandan ne geçti?"

Ben unutmak istedikçe dünya bana bunu hatırlatıp duruyordu işte. Benim babam şerefsiz ve aşağılık bir insanın tekiydi. Evet buydu. Rüyalarımın yegane kâbusuydu.

Bu yüzden bu konuyu açmak istemiyordum.

''Neden şimdi bu soruyu sordun ki?'' dedim donuk bir ses tonu ile.

''Merak ediyorum''

''Neden bunu yapıyorsun?''

''Neyi?''

''Anlamıyorsun değil mi? Şuan elimi tutuyorsun.''

''Bırakmayı unutmuşum özür dilerim.''

''Konu unutman veya bırakman değil Kıvanç. Konu sevmeye çalıştıkça beni kendinden soğutman.''

''Anlamadım?''