DIŞLANMIŞLAR

4.Bölüm "17 Yaşında ve Gayım."

Bölüm şarkısı = Tom Odell / Another Love.

"17 Yaşında ve Gayım."

Eşcinseller sürekli dalga konusu olup dışlanan, sırf farklıları var diye öldürülen insanlardı. Cinsel yaşamları yüzünden aşağılanmaları, onları intihara kadar sürükleyebiliyordu. İnsanların onlara olan bu tutumlarından nefret ediyordum. Eşcinsellik kötü bir şey değildi. Ayrıca kötü bir şey olsa bile bu onların hayatı ve bu hayatı yaşayanlar onlardı.
Açıkçası bunu söylediği için Giray ile bayağı gurur duymuştum. Çünkü bu denli bir şeyi kimse toplum içinde söylemez dahası söylemeye çekinirdi.

Benim gibi diğerleri de Giray'a tepki göstermeyince, demek ki onlar da benimle aynı fikirde diye düşünüp yerime oturdum ve Giray'ın konuşmasını dinlemeye devam ettim.

Giray'ın ağzından:

İlk defa bir yerde eşcinsel olduğumu söylemiş ve bir tepki dahi almamıştım. Bu beni hem çok mutlu etmiş hem de fazlası ile rahatlatmıştı. Bana merak dolu gözlerle bakan insanların yüzlerine bir kez daha bakıp, derin bir nefes alarak konuşmaya devam ettim.

"Annem, babam ayrı ve ben ise eskiden annem ile beraber yaşıyordum. Küçük bir evimiz vardı bu bize yetiyordu aslında. Ya da yetinmek zorundaydı. Annem özel bir şirkette çalışıyordu. Maddi durumumuz eskisi kadar iyi olmasa bile çok şükür geçinebiliyorduk ve bir gün o da sıkıldı benden, tıpkı herkesin sıkıldığı gibi başka biriyle tanışıp evlendi. Beni yanına almaktansa oturduğumuz evde bırakıp gitti sadece. Yapayalnız kaldım ama en azından kira derdim yoktu Allaha şükür. Elektrik, su, doğalgaz gibi faturalarımı da annemle ile babam ortaklaşa ödüyorlardı. Yani kısacası terk edilmiş ve istenmemiştim." Dolan gözlerimi elimin tersiyle silip konuşmaya devam ettim.

"Ve burada bulunma nedenime gelirsek, annemin ısrarlarıyla oldu çünkü ben de sizler gibi okuldan atıldım. Sebebine gelirsek belli değil mi? Eşcinsel olduğum için. Anlamadığım ne biliyor musunuz? Her şeyi yaratan Allah tabii ki ben O'nu gerçekten çok seviyorum. Fakat insanlar sırf eşcinsel olduğum için benden tiksinip, tıpkı bir hamam böceğiymişim gibi bana iğrenç bir şekilde davranıp benimle alay ediyorlardı. Bulaşıcı bir hastalık yayıyormuşum gibi davranıp, pislik muamelesi yapıyorlardı. Bu çok koyuyordu bana. Diğerleri gibi olmadığımı da 6. sınıfa geçtiğimde fark etmiştim. Kızlara değil erkeklere ilgi duyar olmuştum. Sesim normalden inceydi ve yetiştirilme tarzımdan dolayı ise fazlasıyla kibardım. Bu yüzden okuldakiler de 'Kız Giray' deyip dalga geçmeye başlamışlardı benimle. Oysa onlardan hislerim dışında pek de bir farkım yoktu. Ben de futbol oynayıp kavga ediyordum ama onlar anlamıyordu işte beni. Sesim, kibarlığım, erkeklere duyduğum ilgi hep 'Kız Giray' yapmıştı beni. Kimsenin yanında istenmiyordum, hatta kızların bile. Zaten erkekler de tamamen uzak durmaya başlamışlardı benden. Bu hep böyle yıllarca devam etti ve ben de artık futbol oynamayı bıraktım. Keşke sadece futboldan soğusaydım. Çevrem bir buzdağından ibaret olmasaydı. Hayatımdan geri çekilip karanlığa sürüklenmez, kendi hayatıma bir yabancı olmazdım belki de... Ama oldum.

Ortaokul bitti ve liseye başladım. Yeni bir sayfa açmak istedim yabancı olduğum bu hayata. Kendimce adımın yanına eklenen bu kız sıfatını bile unutmuştum. Ta ki gittiğim yer bana kim olduğumu tekrar hatırlatana kadar. Okula girdiğim ilk andan itibaren üzerime koca bir kova dolusu su dökülmüştü ve ben neye uğradığımı anlamadan kalakalmıştım ortada. O gün koşarak uzaklaştım okuldan, hıçkıra hıçkıra ağladım aynı zamanda. Hayat ağırdı biliyordum. Biliyordum ama ben kaldıramıyordum artık. İkinci gün, üçüncü gün derken hep tekrarlanıyordu bu yaşadıklarım. Artık okula giderken yanımda yedek kıyafetler götürmeye başlamıştım.