Sen Her Şey

♣38♧

Multimedya: Lena

Bölüm Şarkısı: Taylor Swift- Wildest Dreams

38. Bölüm

Bir ay.

Koskoca bir ay. Dile kolay ama kalbe değil.

Önceleri her şey çok güzel olur sanıyordum ama aklımı ve kalbimi kemiren düşünceler hep olumsuz düşünmeye itmişti beni. Her zaman altıncı hislerime güvenirdim ve bu sefer güvenmek istememiştim. Ne kadar kötü bir şey olacağını hissetsende inanmak istemezsin ya... Hani bir umut derler ya... Benim durumum buna sığardı ancak.

Şu zamana kadar o kadar çok acı çektim ki şuan çektiğim şey acı mıdır, bunu bilemiyorum. Ama kalbimin derinliklerinde bir ince sızı hissediyorum sürekli. Bu sızı gözümden akan tuzlu sıvıya karışıyor ve bu canımı yakıyor. Bu dayanılamayacak kadar acı.

Tanrım, mola!

İyice üzerini karaladım. Şuanda en çok ihtiyacım şey belki de bir molaydı. Kısa veya uzun fark etmezdi ama uzun tercihimdi. Her zaman bir kurtuluş arıyordum ki ölüm en iyi fikrimdi. Elime tekrardan kalemi aldım ve yazmaya devam ettim.

Miraç, ona hediyelerimi verdikten bir gün sonra okula gelmemişti. Tüm gün gözlerim okulda onu aramıştı ancak o okula gelmemişti. O gece yarısında, ona hediyelerimi verdikten bir gün sonra, 6 Mayıs'ta defterlerimi ve albümü bana geri verdi. Ben bununla sarsılırken ikinci bir darbeyi de yedim orada.

Her şeyi biliyormuş. Her şeyi.

Benim onu sevdiğimi dolaylı olarak da olsa Asya'dan dolayı öğrendiğini biliyordum, bana söylemişti zaten. Ama buna inanmadığını belirtmişti. Yalan. Benim sarhoş olduğum gün bir itirafım olmuş-ki o güne lanet olsun- ve o itiraftan sonra onu sevdiğimi itiraf ettiğimi söylemedi. Bilmiyormuş gibi davranmaya devam etti. Yine yalan. Deliye döndüm. Başımdan aşağıya kaynayan sular dökülmüş ama sesimi dahi çıkaramamış gibi hissetmek de cabası.

O günden sonra Miraç'la doğru düzgün konuşmadık dahi. Son iki hafta kadar süren İngilizce projesi dışında dışında pek konuşmadık. Çınar'ın dediğini yaptım ben sadece. Yıllardır istediğim ve hayal ettiğim şeyi. Artık biliyor, beni ve ona olan hislerimi. Ama ne kadar umurunda... İşte bilemiyorum bunu. Bilemediğim için buna verecek bir cevabım yok.

Acıtıy

‘‘Lena!’’

Annemin sesini duymamla birlikte son kelimeyi bile tamamlayamadan defteri yastığımın altına koydum ve telefonumdan rastgele bir şarkı açtım. Koridordan odama gelmesi beş saniye kadar sürerdi. Bir, iki, üç, dört, beş... Annem odamın kapısında göründü.

‘‘Lena? Ne yapıyorsun kızım?’’

Yatağın üzerine bulunan ve şanş niteliği taşıyan kulaklığımı ve telefonumu işaret ederek ‘‘Hiç. Müzik dinliyorum.’’ dedim.

‘‘Tamam, o zaman. Sofrayı kurmama yardım et.’’

Bir an önce odamdan çıksın diye hızla kafamı salladım ve ‘‘Tamam.’’ dedim. Annem bende bir gariplik olduğunu anlamıştı ama sorgulamadı. Bu benim işime gelmişti. Annem odadan çıkınca ne açtığım hakkında bir fikrim dahi olmayan şarkıya baktım. Taylor Swift'ten Wildest Dream. Sözleri içime kadar işleyen ve sevdiğim bir şarkıydı. İsabet olmuştu. Şarkıyı kapatıp koridora doğru çıktım. Salona baktım. Abimler televizyondan The Walking Dead izliyorlardı. Mutfağa gittim.