Multimedia: Maral DİNÇER
İyi okumalar...
Hayat, bazen kısa bazen uzun bazen ise oyunlar üzerine kurulan hayatında bile, birçok şeyi omuzlarında taşıyabilme ama ben, ben kendimi bile taşımakta artık zorlanıyorum eskisi kadar gücüm kalmadı. Kendimi koca bir boşlukta hissediyordum. Ve ben daha on dokuz yaşındayım.
Saatlerce gülüyorum, kahkaha atıyorum ama bir anda o boğazımdaki yumru beni durduruyor susup bu ben değilim! diyebiliyorum kendimden nefret ediyorum! kendimi tek suçlu görüyorum; annemin ölümü, babamın annemi terk etmesi bunların tek bir sebebi vardı oda bendim!
Baran tam karşımda kapının önünde arkadaşlarıyla gülerken öyle bir inceledim. Gülüyordu, mutluydu gözlerinde ise hiçbir şey yoktu. Bomboş.
Bir eliyle saçlarını geriye atarken gözlerimiz buluştu. Çekmedim gözlerimi, oda sakin ve acele etmeden bakıyordu beni çözmek istercesine. Tek bir yüz hattı bile oynamıyordu. Yine aynı soğuklukla Baran Tekin'di.
Kolunu tutan Mira, Baran'ın yüzünü avucuna alıp kendine döndürüp öptü bana da yandan bir bakış atıp tekrardan önüne döndü Baran'a tekrar yaklaşacağı an da Baran ondan önce davranıp Mira'nın ellerini yüzünden çekerek sınıftan ayrıldı.
Şöyle bir düşündüm hani bazen sadece uzaklaşmak istersin ya kendi hayatından ama gittiğin yer ne kadar farklı olabilir 'çok mutlu olacağım' diye kendime yalan söylemiştim. İç sesim haklıydı hep yaptığım gibi kendimi kandırmıştım.
Hoca derse girince düşüncelerimden sıyrılıp hocaya odaklandım Mustafa Hoca her zaman ki gibi çatık kaşlı somurtkan yüzüyle sınıfta göz gezdiriyordu acaba yine kimi azarlayacaktı en sonunda gözünü bir yere sabitlemiş eliyle kalk işareti yaptı.
"Sen Hira oradan kalkıyorsun, Maral sende! ikinizde yer değiştirin!" Hira sesini yükselterek "Neden ya ben ne zamandır burada oturuyo.." Hoca sözünü o kalın sesiyle kesti "Kes sesini! Mira ile konuşmandan ve ikide bir Baran'la beraber dersi bölmenizden sıkıldım!" gözlerim şaşkınlıkla açılırken yana bakıp onları inceledim Mira sinsice sırıtıp bana bakarken Hira halinden memnun olmadığını belli ederek Baran'a baktı. Kafasını iki yana sallayıp "Bazen kardeş olduğumuzdan şüpheleniyorum." dedi ve de haklıydı Hira bütün sorunlarını Baran'ın halletmesini istiyordu ama Baran öyle değildi.
"Baran kapat o çeneni sen beni diğer hocalarından mı sandın eşek sıpası!" hocanın bağırmasıyla bu sefer Hira zafer kazanmış gibi Baran'a dil çıkarttı, bütün sınıf hocanın dediklerine Baran'dan gizli bir şekilde gülerken ben ise kahkaha atıyordum bu hocayı kesinlikle sevmiştim. "Hoşuna mı gitti?" Baran'ın asık suratına bakarken evet anlamında kafamı salladım birilerinin onu ezmesi tek üstünlüğün onda olmadığını göstermesi güzel bir şeydi.
Hira yanıma geldiğinde bende ayağa kalkarak Hira ile yer değiştirdim. Asya üzgünce bana bakarken bende aynı ona onun bana baktığı gibi baktım.
Gittikçe içlerine giriyorum beni bir şekilde sanki içlerine çekip boğacaklarmış gibi hissediyordum. Her birinin davranışı bana bunu hatırlatıyordu. Sadece iki hafta sabret.
Mira'nın yanında durunca neşeli tavrıyla "Hoş geldin! Maral yeni sırana." dedikten sonra oturmam için eliyle sırayı gösterdi. Evet Mira ile beraber çok iyi anlaşacaktık(!)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYKIRIŞ
General Fiction"Oyunu kurallarına göre oynayacak mısın?" "Peki küçük hanım, sen kurallarını benim yazdığım bir oyunun içine girmeye hazır mısın?" "Oyununu bozmaya her zaman hazırım!"
