Yıldızların aydınlattığı bir beyaz geceyle,şimşekli bir beyaz gece arasında sıkışıp kaldım.Beni sabaha hangisi ulaştıracak?
"Kovsan da gitmeyeceğim."
"Yanımda kal"
Bana karşı böyle pervasız böyle korkusuz olması beni ürkütüyordu.İçimde,çok derinimde...
(Dört adet fotoğraf hikayenin devamında,güzel bir müzikle okursanız seviniriim :*)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#Günümüz
Gözlerimi yeni güne açtığımda dün geceyi hatırlamayı reddederek düşünmemeye çalışmıştım, olanların rüya mı gerçek mi olduğunu tam kestiremeyen bir kafayla kendimi lavaboda yüzümü soğuk suyla yıkarken bulmuştum.Uzun zamandır ektiğim psikoloğumla en kısa zamanda görüşmeliydim.Ona söylemem ve sormam gereken bir sürü şey birikmişti.Ama öncelikle güzelce hazırlanıp okula gitmeli ve bir miktar ders çalışmalıydım.Sonra yıl sonu balosu için giyecek bir şeyler aramalıydım.Neredeyse yılın sonuna gelmiştik ve odamdan çıkıp duşa ilerlediğimde Irene'in odasının ışığının açık olduğunu gördüm ve bir de baktım ki yine çalışma masasında sızmış kalmıştı.Sınavları onu öyle zorluyordu ki kız bir haftadır zombi gibiydi.Rebekah'ın kapısını tıklatıp beklemeden açtığımda ise kulaklıklarını takmış ayna karşısında üzerinde pandalı pijamalarıyla dans ediyordu.Beni fark edince duraklamak yerine müziği dışarı verip sekerek üzerime gelmeye başladı.
"Ssh,müziği kısmalısın Irene uyuyor-"
"EFENDİİİM-SENNİ DUYAMIYORUUM"
Elinden telefonu alıp sesini kapattığımda her şey için çok geç olduğunu anladım çünkü içerden yükselen ses ve panik dalgası sınav mağdurumuzun uyandığını gösteriyordu.
Rebekah korkuyla bana baktığında ikimiz de yüzümüzü buruşturup içeri doğru uçtuk.Irene çığlıklar içinde telefonda birisine bağırıyordu.Bu çığlıkların muhattabı olmadığımız için Reb ile göz göze gelip çaktırmadan bir oh çektik.
"O küçük sürtük asla bana notlarını vermez!Hayır Hye Rin delirdin mi? Ona.asla.yalvarmam.AMA BU DERSİ ÜÇÜNCÜ ALIŞIM..."
En son nefesini çaresizlikle üfleyip telefonu kapattı ve açıklama bekleyen bize döndü.
"Üç yıldır kaldığım dersi geçmem için ihtiyacım olan notlar,yalnızca okuldaki baş düşmanımda var ve tek alabilecek kişi de beni ekti.Kızlar,rica etsem kolumu falan kırabilir misiniz? Ya da Reb,bıçakla beni!Evet hemen,şimdi!"
Ekmek bıçağını Reb'in eline tutuşturup üzerine yürüyen Irene'i kollarından tutup koltuğa oturtturdum.
Rebekah aptal sarışın gibi gözükmesine rağmen fazla kurnazdı ve hemen aklında bi kaç tilki ayaklanmıştı bile.
"O kızın zayıf bir yönü vardır elbette.Düşmanını iyi tanıyor olmalısın düşün bakalım kızı nerden vurabiliriz?"
Irene ellerini saçlarının arasına geçirdi ve iyice karıştırıp öylece durdu.Reb ise tırnaklarını yiyerek düşünüyordu.Üçlü koltuğumuzda dip dibe oturmuş salak gibi davranıyorduk.
