Sleeping Beauty

Kabanata 14

Kabanata 14

Familiar

-Iya-

"Anong sabi mo?" humalukipkip ako at tinaasan siya ng kilay.

He smirked. Tila ba nang-aasar siya. Damn him! I composed myself and looked at him coldly. Ako pa rin si Iya, and I will not let him win. Kahit siya pa ang fiance ko. Halos masuka ako sa naisip ko.

But, shit! Kung nandito siya at nahanap na ako, alam na rin nila Mommy kung nasaan ako ngayon! Hindi pwede!

"I am your fiance, Ms. Mondragon..."

"So?" nakipagsukatan ako sa kanya ng tingin.

"You're going to marry me. Hindi mo ako matatakasan, love." seryosong saad niya.

Kinabahan ako sa sinabi niya pero hindi ako nagpahalata. I never thought that he's that guy. Akala ko ay isa sa kina Duke o sa mga kaibigan ni Sky ang sinasabi nilang tinakda sa akin. Seriously? Bakit siya? Not that I'll agree to marry the guy if he's not Keith.

"I will not marry you, Falcon." I hissed.

Nagkibit-balikat siya at sumandal sa gilid ng pintuan. Tinagilid niya ang ulo niya habang pinagmamasdan ako.

"What's your relationship with Jerome Montello?" tanong niya.

Kumunot ang noo ko. Huminga ako ng malalim at tumuwid ng tayo. Wala akong balak na sabihin sa kanya ang kung anuman ang meron sa amin ni Jerome. At the back of my mind... I want him to think that there's something going between us. Baka sakaling ma-turn off siya sa akin at tumigil na lang sa pagsali sa kalokohan ng pamilya ko.

"Wala." malamig kong sagot.

He raised his eyebrow while eyeing me. Mapakla siyang tumawa at tumayo ng maayos. He took a slow steps towards me.

"Ano kayang sasabihin ng Mommy mo kapag nalaman niyang nahanap na kita?" he playfully said. Huminga muli ako ng malalim para itago ang kaba ko. "But... I'm not that bad, Iya. I know that you don't agree in this marriage kaya ka naglayas." dugtong niya.

"What do you mean?" I asked. Alam ko na ang mga ganito. I know him too well.

Para namang wala kaming pinagsamahan noon.

"Tutulungan kitang magtago kay Tita Agatha, I can assure you that you're secret is safe with me, Iya." muling sumilay ang makahulugang ngiti sa kanyang labi.

He's so annoying!

"Anong kapalit?" tumaas ang kilay ko.

He laughed. I am really annoyed. Parang sa halip na kabahan ako ngayon dahil kilala ko na ang mapapangasawa ko kuno ay nadismaya pa ako kasi siya pala 'yun.

"Matalino ka pa rin talaga, love."

"At tuso ka pa rin, Keith." mariing sambit ko.

"Akala mo hindi kita nakilala noong nakita kita sa Wiesel?" nanunuyang tanong niya.

Hindi ako nakasagot. Akala ko ay hindi na niya ako nakilala! We're childhood... not we're.not friends. Basta we knew each other during our childhood days. Probably because his family always stick with my family. Maybe to gain something... at heto na 'yun. But the last time we saw each other was five years ago... maaalala pa ba niya ako? O wala lang talaga akong pakealam sa kanya?

"Hindi ka importante para bigyan ka ng space sa utak ko."

He smirked at me. "Well, kailangan mo na akong bigyan ng space dahil ako ang asawa mo, Iya. Sa ayaw at sa gusto mo, we will end up together. I'm so excited to see you, love, serving me..."