Aşka Emanet [FİNAL OLDU]

13. Bölüm: MÜCADELE ET!

Bölüm Şarkısı: Ceren Çağatay - Sana açacağım kalbimi (dinleyin he, süper şarkı 😊😊)

Upuzun bir bölümle karşınızdayım. Oy ve güzel yorumlarınızı merakla bekliyorum ❤❤

Bol Rojda ve Aziz'li bir bölüm oldu 😉😉

Keyifli Okumalar; SEVGİLERLE ❤❤❤

13. Bölüm

Hayat, sen planlar yaparken başına gelenlerdir. Zara için de aynen öyleydi. Üniversite okuma hayalleri kurarken ablasının nişanlısıyla evlendirilip hayatı ellerinden alınmıştı. Genç kadın her akıttığı gözyaşında başka bir acı taşıyordu. Dayanamadığı noktada dizlerinin üzerine düşerken güçlü bir çift el kollarından yakaladı. Kızmasını beklediği adam kızmadı. Tam tersine öyle bir şey yaptı ki genç kadının kalbi ilk kez umutla attı. Akif Mirza minik karısına sarıldı! Kendi sert göğsüne bastırdığı karısını iki eliyle sarmaladı. Zara ilk başta bu hamleye şaşırsa da kendisi de düşünmeden kollarını genç adamın beline sardı. Kafasını dayadığı sert gövdede dinginleşmeyi bekledi. Her hıçkırık dolu ağlamada farklı bir acı gizliydi ve ikisi de bunları biliyordu. Ayakta durmanın yorgunluğuyla genç kadını kucağına aldı yatağa yatırdı. Kendisi de yatağa yattığında minik karısının itiraz etmesine izin vermeden onu tekrardan kollarına aldı. Genç kadın itiraz etmedi çünkü içindeki yaraları açan adamın aynı zamanda o yaralara merhem olmasını dilemekle meşguldü. Sessizlik ikisi arasında daim olduğunda genç kadının da hıçkırıkları durulmuştu. Kocasının göğsünde sakinleşiyordu ve bu ilkti. Akif Mirza, Zara'nın saçlarını okşamaya başladı ve ardından alnına öpücük kondurdu. Küçük bir kız çocuğunu uyutmaya çalışıyor gibiydi ve o küçük kız çocuğu çoktan mayışmaya başlamıştı...

Akif Mirza bütün gece uyumamış, kolları arasındaki minik karısını izlemişti. Yüzüne düşen saçları her fırsatta özenle geriye doğru itmişti. Zara'nın yüzünü incelerken; "Ben seninle ne yapacağım böyle..." diye mırıldandı. Genç adam geleceğe yönelik planlar yaparken her gün başka bir şey çıkıyordu ve artık yorulmaya başlamıştı. Her gecenin bir sabahı olduğu gibi bu gecenin de bir sabahı olmuştu. Zara, bulunduğu pozisyondan oldukça memnun şekilde uyandı. Kocasının göğsünden kafasını kaldırdığında kahvenin can alıcı tonu gözlerle karşılaştı. Kekelememeye özen göstererek; "Günaydın," dedi. Heyecanlıydı ama aslına bakılırsa utanıyordu da. Kendini törpülemesi gereken yerler olduğunu biliyordu çünkü her zaman kocasına çemkiremezdi ve zaten böyle de yetiştirilmemişti. Akif Mirza minik karısına baktı. Dün geceyi tozlu bir rafa kaldırmaya karar verdi ve elinden geldiğince gülümseyerek; "Sana da günaydın," dedi. Yataktan kalktıklarında genç adam dünkü takım elbisesini giyerken Zara önce yatağı topladı ardından da kısa kollu ve ayaklarına kadar uzanan koyu yeşil elbisesini giydi. Elbise yeşil gözlerini daha da açığa çıkarmıştı.
"Ben tuvalete gidiyorum," diye odadan çıkacak olan adamın önüne geçerek durdurdu.
"Ben... dün için teşekkür ederim."
"Neden?"
"Dün geldin güzel bir akşam oldu, ailemi mutlu ettin ve ardından da benim saçma tavrıma rağmen gitmedin, yanımda kaldın..."
Akif Mirza alayla güldü; "Saçma olduğunu farketmen ne güzel!"
Zara gözlerini kaçırıp kafasını önüne eğdi.
"Üzgünüm..." diye mırıldandı ve genç adam duydu. Zara'nın çenesinden tutarak kafasını yerden kaldırdı.
"Hata yap Zara! Benimle kavga et, bana bağır çağır ama asla kafanı eğme! Ne bana karşı ne de başkalarına karşı, anlaşıldı mı?"
Genç kadın usulca kafasını salladı. Zaten her önüne gelene boyun eğecek biri değildi ama artık kocasına karşıda eğmemesi gerektiğini öğrenmişti. Akif Mirza banyoya gittiğinde genç kadında odayı tamamen topladığından emin oldu ve çay suyunu koymak için mutfağa indi...