Aşka Emanet [FİNAL OLDU]

16. Bölüm: İLK ÖPÜCÜK!

Merhaba arkadaşlar; yeni hikayem MAFYA MESELESİ'ne hepinizi bekliyorum. Konusunu beğeneceğinizi düşünüyorum. Hikayeye profilimden ulaşabilirsiniz ❤😊

Multi: Zara'nın elbisesi 👗👠

Bölüm Şarkısı: Raviş - Güzel kadın

Keyifli Okumalar; SEVGİLERLE ❤❤

16. Bölüm

Birkaç saat içinde gidecekleri iş yemeği için Zara çok heyecanlıydı. Hiç gitmek istemese de Helin ve Akif Mirza'nın baskısıyla gidecekti. Giydiği koyu kırmızı elbise diz kapağının hizasındaydı, kolları da dirseklerine kadar uzundu.

Helin, genç kadının gözlerine siyah sürme çekerek yeşil gözlerini ortaya çıkarmıştı. Çok hafif de dudaklarına kırmızı ruj sürmüştü. Genç kadının düz saçları sırtına dökülüyordu. Gerisi zaten Zara'nın kendi doğal güzelliğiydi. Zara aynaya bakarak elbisesini aşağıya doğru çekiştiriyordu.
"Çektikçe uzamaz o elbise Zara! Ütüsünü bozacaksın elbisenin, yapma!"
"Helin bu elbise çok kısa, kendimi hiç rahat hissetmiyorum!"
"Hiçte kısa değil, dizlerine geliyor Zara. Hadi sen aşağıya in Akif aşağıda bekliyor. Bende rujumu sürüp geleceğim hemen!"
"Peki, ama hemen gel!" dedi ve Zara aynaya son kez baktıktan sonra aşağıya inmek için odadan çıktı. Ayağındaki siyah topuklular genç kadını zorlasa da inadına merdivenleri indi. Akif Mirza minik karısını gördüğünde yutkunmadan edemedi. Merdivenlerden inan kadın gerçekten kendi karısı mıydı? Ah! Helin; "dekolteli değil elbisesi, güven bana" derken ciddiydi demek. Dekolte vermeden de bu kadar cezbedici görünmek mümkün müydü? Peki ya göz göze geldiklerinde elbisenin rengine dönen yanakları güzelliğine masumiyet katmamış mıydı?

Zara genç adamın donuk gözlerine korkuyla baktı. Beğenmemiş miydi kendisini? Duyduğu utançla kızardı.
"Olmamış mı?" diye sordu. Genç adam aynı donuk ifadeyle bu kez Zara'nın kırmızı dudaklarına baktı. Genç kadın sorusuna cevap alamayınca hayal kırıklığıyla odasına dönmek için arkasını döndü ve;
"Ben gelmeyeceğim, seni rezil etmek istemem!" dedi. Akif Mirza duyduklarıyla kendine geldi ve genç kadının koluna yapıştı. Zara, genç adama doğru döndü ve yüzüne baktı.
"Olmuşsun.. çok güzel olmuşsun Zara! Ve sen beni rezil değil vezir edersin bu hayatta..."

***

Yemeğin gerçekleşeceği restorana geldiklerinde Akif Mirza minik karısına kolunu uzatmıştı. Zara hiç düşünmeden genç adamın koluna girmiş, sıkı sıkıya ona tutunmuştu. Helin yüzündeki gülümsemeyle genç çifti izliyordu. Akif Mirza'yı altı yıldır tanıyordu ama ilk defa onu böyle görüyordu.

Zara her adımda daha çok Akif Mirza'nın kolunu sıkıyordu.
Oturacakları büyük masaya geldiklerinde Akif Mirza herkes tokalaştı ve minik karısını iş ortaklarıyla tanıştırdı. Herkes masaya oturmuş yemeğe başlamışlardı.

Masadaki gözler;
"Aaa, beni beklemediniz mi? Çok ayıp! Bensiz bir iş yemeği, kazanılmamış bir ihaleden farksız olurdu herhalde!" diyen genç adama çevrilmişti. Afran Yılmazer jilet gibi ütülenmiş siyah takım elbisesi ve ukala gülüşüyle gözlerini masadakilere dikmişti. Helin'in yüzü, Afran'ı görünce kireç gibi bembeyaz olmuştu. Akif Mirza ise sinirden minik karısının elini sıkıyordu farkında olmadan. Zara neler olduğunu anlamasa da masadaki çoğu kişinin gelen adamdan pek fazla haz etmediğini anladı.

Akif Mirza karısının elini bırakıp sandalyesini hızla geriye itip ayağa kalktı.
"Senin ne işin var lan burada?"
Helin hızla oturduğu sandalyeden kalktı ve genç adamın kolunu tuttu.
"Akif, dur!"
"Bırak beni Helin! Şu adama gününü göstermek gerek artık!"
Zara ne yapması gerektiğini bilmese de korkudan kocasının elini tuttu. Burada rezalet çıksın istemiyordu. Akif Mirza bir elini tutan genç kadının eline bir de Zara'ya baktı.
"Yapma.." dedi genç kadın yalvaran gözlerle.