Aşka Emanet [FİNAL OLDU]

4. Bölüm: SÖZ VERMİŞTİN!

Bölüm Şarkısı: Model - Sarı kurdeleler

Multi: Zara ve Akif Mirza

Keyifli Okumalar; SEVGİLERLE ❤ ❤

>Oy ve yorumlarınızı bekliyorum gençler... ;) ❤ ❤

4. Bölüm

Günler peşi sıra akıp gidiyordu. Rojda ve Zara çok iyi dost olmuşlardı. Konağın tüm işini yardımlaşarak, güle oyna yapıyorlardı. Sümer Hanım, Rojda'dan sonra gelen yeni gelini ile bir kızı daha olmuş gibi mutluydu. Zara'da Rojda gibi iyi niyetli ve masumdu. Sümer Hanım'ı tek geren ve huzursuz eden konu, Zara'nın hala kız olmasıydı. Bütün Nevşehir bunu öğrenmeden Akif Mirza ve Zara gerçek birer karı koca olmalıydılar. Akif Mirza, içinde yanan yangınlara rağmen sessizliğine bürünmüştü. Sabah erkenden işe gidiyor akşam geç saatlere kadar çalışıyordu. Aziz de abisinin yanında olmak adına hiçbir fırsatı kaçırmıyordu. Ancak abisine kızgın olduğu bir husus vardı, o da hala Rojda'nın gölünü almayışıydı. Rojda; kırılgan, hassas ve yaralı biriydi. Bu zamana kadar ona sahip çıkıp da sonra gölünü kırmak Aziz'i üzmüştü. Rojda, Yakup'un Aziz'e olan emanetiydi. Konağa adımını attığı ilk an Rojda'yı gözleriyle arar, göremezse sırayla herkese sorardı. Rojda'yı gördüğü andaki rahatlama ise paha biçilemezdi.

Rojda ve Zara, Rojda'nın yatak odasında oturup konuşurlarken Zara'nın cep telefonu çalmıştı. Arayan arkadaşı Songül'dü. ''Zara, nasılsın canım?'' Songül'ün aramasındaki asıl amaç, Zara'ya nispet yapmaktı. ''İyi... yani iyiyim sen?'' diye sordu Zara içinden gelmeyerek. Zara'nın içinden kötülük geçmese de, Songül'ün kendisinden haz etmediğini farkındaydı. ''Ahh, çok iyiyim tatlım Akdeniz Üniversitesi Matematik Öğretmenliği kazanmışım, ee tabi sende İstanbul Matematik Öğretmenliğini kazanmışsın. Lisenin duvarına afiş asmışlar oradan gördüm.'' ''Gerçekten mi?'' diye soran Zara'nın heyecanı gözle görülür ölçüdeydi. Bir an her şeyi unutup kazandığına mutlu olmuştu. Tabi ki mutluluğu Songül'ün sesiyle kısa sürdü. ''Çok emek verdin tatlım kazanmaman anormal olurdu! Lakin sen artık evli bir kadınsın, koskoca Eroğlu konağının gelinisin. Üniversite okumak nerde, sen nerde şekerim!''

Zara, Songül'ün sesindeki kıskançlığı fark edememiş sadece kendi acı durumuna odaklanmıştı. Songül haklıydı, Zara evli bir kadın olarak üniversite okuyamazdı. Konuşmayı kısa kesip telefonu kapattığında yatağın üzerine büyük bir yenilmişlikle oturdu. Rojda, Zara'nın değişen bu ruh haline bir anlam verememişti. Telefonda konuşurken bir saniye gülmüş sonrasındaysa hep somurtmuştu. Rojda, genç kızın yanına oturup sordu; ''Zara, neyin var? Kötü bir haber mi yoksa?'' Zara, Rojda'nın boynuna sarılıp tuttuğu gözyaşlarını bıraktı. ''Bilmiyorum... İyi mi, kötü mü sen karar ver. Ben... kazanmışım; İstanbul Üniversitesi Matematik Öğretmenliğini kazanmışım...'' Rojda, genç kız adına çok sevinmişti. ''Bu harika bir haber, hemen Akif Mirza ağabeye söylememiz gerek!'' dediğinde Zara'nı ağzından bıkkınlık ve keder dolu bir inleme çıktı. ''Ah, Rojda o adam benim yüzüme bile bakmıyor! Her şey için beni suçluyor...''

''Sana söz vermişti, sen söyledin bana bunu. Hani senin üniversite okuman için elinden geleni yapacaktı? Artık onun karısısın, isterse seni fizanda bile okutabilir...'' ''Rojda, senin o dediğin biz evlenmeden önceydi, her şeyden önce anlayacağın...'' Kızlar kendi aralarında Zara'nın üniversite işini konuşurken Sümer Hanım konakta Zara'yı arıyordu. Elindeki dosyayı sıkıca tutarak Rojda'nın odasına girdi. ''Benim güzel kızlarım buradalarmış demek!'' dediğinde iki genç kız kendilerini topladılar ve konuyu kapattılar. Yaşlı kadın elindeki siyah dosyayı Zara'nın eline verdi. ''Kızım, kapıda şoför bekliyor. Bu dosyanın Akif Mirza'ya verilmesi gerek toplantısı mı ne varmış, hadi benim uysal kızım git bunu kocana ver.'' Zara yutkundu, normalde iki kelam bile kendisiyle konuşmayan kocasına(!) dosya mı götürecekti yani? ''Anne, siz götürseniz daha uygun olur sanki, beni görünce pek memnun olacağını sanmıyorum...'' Sümer Hanım sahte bir kızgınlıkla kaşlarını çattı; ''Hiç olur mu öyle şey? Kocan o senin kızım tabi seni görünce memnun olacak! Hem benim işim gücüm var. Şimdi hazırlan, şoför kapıda seni şirkete götürecek!'' dedi ve arkasını dönüp odadan çıktı. Yüzündeki hoşnut gülümseme ile bir türk kahvesini doya doya içebilecekti.