AYKIRI SERİSİ'NİN İLK KİTABIDIR!
***
Her gece pembe yalanlarına sarılıp uyuyan, tuhaf olduğunu reddeden aykırı bir kız düşünün. Hayatını 'sıradan' kelimesinin sözlük anlamı olarak nitelendirirken, yeni gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalan bir kız...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet, yanlış görmüyordum: Ellerim yanıyordu ve alevler benim paniklememle daha da büyüyüp, neredeyse gömleğin kollarına değecek kadar yukarı çıkmışlardı. O an da kıyafetlerimin yanıcı oldukları ve tüm bedenimin alevler içinde kalacağı aklıma geldi ve bir çığlık attım. Hayır, canım yanmıyordu ama alevler içinde kalmak fikri beni ürkütmüştü. Pamir ateş çıkarabilmiş olmamdan dolayı şaşkındı fakat paniklediğimi ve panik yüzünden ateşin büyüdüğünü görünce duruma el atmaya karar verdi. Olabildiğince sakin bir sesle:
-Tamam, bana bak! dedi. Ama şu an onu duyacak ve dediklerini yapacak durumda değildim. Tek düşündüğüm artık gömleğimin manşetlerine değmiş olan ateşti. Ellerimi hızla sallayıp, sanki bir kibriti söndürür gibi onları söndürmeye çalışıyordum. Tabi bu işe yaramadığı gibi bir de etrafa ateş sıçratmama neden oluyordu. Pamir bu kez yüksek sesle:
-SAKİN OL! Böyle giderse her yeri yakacaksın! Bu şekilde gücünü kontrol edemezsin. Beni dinlemelisin, dedi. Fakat o kadar çok paniklemiştim ki üstelik artık dirseklerime kadar çıkmıştı ateş, onu duymuyordum sanki. Sonunda Pamir bana doğru bir kaç adım attıktan sonra gözlerime bakarak:
-BERİA!! BENİ DİNLE!! Diye bağırdı.
İlk kez bana ismimle hitap etmişti. İsmimi söylemesinin verdiği şaşkınlıkla ona kulak kesilmiştim. Gözlerini gözlerimden ayırmadan devam etti:
-Sakinleşmezsen, asla gücünü kontrol edemezsin. Şimdi ben ne diyorsam adım adım takip et. Anlaşıldı mı? Olabildiğince tane tane konuşuyordu fakat alnından süzülen terler dikkatimden kaçmamıştı. Titreyen sesime rağmen:
-Anlaşıldı! diyebilmiştim.
-Şimdi ilk önce kollarını iki yana aç ve gözlerini kapat.
O bunları söylerken ateş omuzlarıma kadar çıkmıştı ama ben itiraz etmeden dediğini yaptım. Yanık bez kokusu burnumun direğini sızlatıyordu ve buna aldırış etmemem gerçekten zordu. Umarım saçlarım da yanmaz diye düşünürken birden bire kendimi: 'Keşke sabah Pamir'i dinleyip bir güzel toplasaydım onları.' diye düşünürken bulmuştum.
Pamir dediklerini yaptığımı görünce devam etti:
-Ben şimdi arkamı dönüyorum sen söylediklerimi yaptıktan sonra 'Tamam' de, ben de böylelikle bir sonraki komutu veririm, dedi. Bunu neden yapacak olmasını anlamam sadece birkaç saniyemi almıştı: Ben yanıyordum ve üzerimdeki kıyafetlerde tamamen yanıcıydılar!! Bu da tam olarak şu anlama geliyordu: Bu şekilde yanmaya devam edersem birkaç dakika sonra tamamen çıplak kalacaktım!
Ah! Tanrım!! Az önce onun karşısında ağlıyorum diye kendime kızıyordum ama sanırım onun karşısında çıplak kalmak kadar kötü değildi! İşte şimdi bu utançla ona nasıl odaklanabilirim hiç bilmiyordum. Belime kadar yanıyor olduğumu hissediyordum ve kendimi öyle görünce daha çok paniklerim diye gözlerimi de açamıyordum. Pamir umarım arkasını dönmüştür diye düşünürken sonunda konuşmaya başladı:
