Όταν ο ουρανός συννεφιάζει

Κεφάλαιο 2

Όταν πλέον έχει μπεί ο Νοέμβρης και αρχίζουμε να γράφουμε τα πρώτα διαγωνίσματα αισθάνομαι τρομερά αγχωμένη, οι ώρες του φροντιστηρίου αυξάνονται και τα διαγωνίσματα κάθε δυο Κυριακές είναι κάτι φυσιολογικό.Σήμερα είναι Τρίτη και αφού έχω διαβάσει για το φροντιστήριο ετοιμάζομαι να φύγω 20' νωρίτερα, για να φτάσω στην ώρα μου.Η Κοραλλένια έχει εγκατασταθεί οριστικά στο δωμάτιο μου και η συμβίωση μου μαζί της είναι καταπληκτική, αν και μερικές φορές τα βράδια εκνευρίζομαι όταν μιλάει στο τηλέφωνο και δεν μπορώ να κοιμηθώ,το καταλαβαίνω ότι θέλει να μιλάει με το αγόρι της αλλά το έχει παρακάνει.Καθώς μιλάει για πολλοστή φορά σήμερα στο κινητό την αποχαιρετώ!

Σε όλο το δρόμο σκέφτομαι ότι πρέπει να μιλήσω στο Πέτρο και μόλις βγάζω το κινητό από την τσέπη μου αρχίζει να ψιχαλίζει και φυσικά το ξανα βάζω μέσα. Οι πρώτες ψιχάλες του Χειμώνα αρχίζουν να δυναμώνουν και μέσα σε λίγα λεπτά γίνομαι μούσκεμα. Λόγω της βροχής αργώ λίγο να φτάσω στο φροντιστήριο αλλά ο καθηγητής δεν το αναφέρει γιατί βλέπει ότι είμαι βρεγμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Είναι γεγονός ότι δεν είμαι η μόνη βρεγμένη και χαίρομαι γι'αυτό, διότι δεν ξεχωρίζω από τους υπόλοιπους. Αισθάνομαι κουρασμένη και κρυώνω αλλά έχω ακόμα τρεις ώρες μάθημα. Όταν ο καθηγητής βγαίνει έξω για διάλειμμα βλέπω τις φίλες μου να μιλούν μεταξύ τους και χάνομαι νοερά, κοιτάω την εξωτερική πόρτα να ανοιγοκλείνει και την λυπάμαι. Παρ' όλο που είναι απλά ένα αντικείμενο είναι αναγκασμένη να ανοιγοκλείνει όλη μέρα. Καθώς ανοίγει για πολλοστή φορά, βλέπω να την διασχίζει ένα αγόρι με βαθυγάλαζα μάτια και ξανθά μαλλιά, μοιάζει με Σουηδός δίπλα στον φίλο του που έχει καστανά μάτια και καστανά μαλλιά και το δέρμα του είναι σχετικά μελαχρινό. Τον παρατηρώ καθώς μας πλησιάζει και συναντιούνται τα βλέμματα μας, ανατριχιάζω ευχάριστα και αποστρέφω την προσοχή μου στην Ράνια αναστατωμένη.

Κατα την διάρκεια της επόμενης ώρας βαριέμαι τόσο πολύ και συνάμα αγχώνομαι γιατί ξέρω ότι η ώρα της βιολογίας πλησιάζει και τρέμω στην ιδέα της εξέτασης. Όταν επιτέλους χτυπάει κουδούνι κατευθύνομαι προς την αίθουσα της βιολογίας. Ανοίγω την πόρτα και είμαι η πρώτη που έφτασε, ανυπομονώ να περάσουν γρήγορα αυτές οι ώρες και καθώς κάθομαι σκεφτική μπαίνει μέσα στην τάξη μια κοπέλα και μου επισημαίνει ότι θα κάνουμε μάθημα στον δεύτερο όροφο στην 8 αίθουσα.Χωρίς να χάνω λεπτό κατεβαίνω στον δεύτερο και πλησιάζω την πόρτα του μπαλκονιού καθώς η αίθουσα 8 είναι εξωτερική. Όταν πλέον έχω φτάσει στην πόρτα την ανοίγω και ξεπετάγεται από την αίθουσα το αγόρι με τα γαλάζια μάτια.Ευτυχώς προλαβαίνω να σταματήσω και καθώς κοιταζόμαστε για λίγο καταφέρνει πάλι να με αναστατώσει με την ματιά του,είμαι λίγο ενοχλημένη με αυτήν την ικανότητα του αλλά άνετη μπαίνω μέσα στην τάξη εγκαίρως.