Όταν ο ουρανός συννεφιάζει

Κεφάλαιο 32

Ακούω το κινητό μου να χτυπά και αναγράφεται το όνομα της Ράνιας. Αμέσως σέρνω τον αντίχειρα μου πάνω στο πράσινο  κουμπί της κλήσης και το τοποθετώ ατσούμπαλα στον λοβό του αυτιού μου. <<Έλενα, έγινε κάτι πολύ κακό>> δηλώνει και πιάνω το κεφάλι μου. Δεν μπορώ να διακρίνω κάποιο τόνο στην φωνή της, μόνο αποφασιστικότητα <<Ράνια; Τι συνέβη;>>ρωτάω για να καταλάβει και η Αναστασία ότι μιλάω με την Ράνια.

<<Η μαμά μου έμαθε για τον Αχιλλέα!>> δηλώνει και κοιτάζω απεγνωσμένα την Αναστασία <<Και τώρα;>> ρωτάω και η Αναστασία με παρακολουθεί θορυβημένη <<Και τώρα ετοιμάζει τα πράγματα του για να τον πάμε στην Ιθάκη>> μου λέει και μπερδεύομαι <<Ποια Ιθάκη;>> ρωτάω κάπως απεγνωσμένα <<Στο κέντρο απεξάρτησης>> κραυγάζει η Ράνια και απομακρύνω το τηλέφωνο από το αυτί μου. <<Θα τον πάνε στην απεξάρτηση;>> ρωτάει η Αναστασία και εγώ νεύω καταφατικά <<Ράνια χαλάρωσε αυτό δεν είναι κακό>> της λέω και η Ράνια ξεφυσάει. <<Έλενα η μάνα μου τα έχει παίξει, δεν ξέρω πως να διαχειριστώ την κατάσταση>> φωνάζει και εγώ προσπαθώ να καταλάβω την σύγχυση της.

Πριν από λίγο ήμουν τόσο απορροφημένη με το πρόβλημα μου που δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ. <<Την Ματίνα την πήρε τηλέφωνο;>> ψιθυρίζει η Αναστασία και το μυαλό μου παίρνει στροφές <<Ράνια την Ματίνα την πήρες τηλέφωνο;>> ρωτάω κάπως αγχωμένη και από ότι βλέπω το ίδιο αγχωμένη είναι και η Άνια. <<Όχι, μπορείς να την πάρεις εσύ; Τους έχω αφήσει μόνους τους>> μου λέει η Ράνια παρακλητικά και εγώ κοιτάζω την Άνια κουνώντας το κεφάλι θετικά <<Ναι γλυκούλα μου, μην αγχώνεσαι θα το τακτοποιήσω εγώ>> δηλώνω και ακούω ξαφνικά κλάματα από την άλλη γραμμή <<Μαμά χαλ...>> προλαβαίνω να ακούσω πριν κλείσει το τηλέφωνο.

<<Γίνεται χαμός>> δηλώνω στην Άνια και εκείνη σφίγγει τα χείλη της <<Κάτι κατάλαβα>> μου λέει και κοιταζόμαστε για κάποια δευτερόλεπτα. <<Την Ματίνα>> μου λέει και αρπάζει το τηλέφωνο της. Την βλέπω που πληκτρολογεί τα νούμερα και είμαι ευγνώμων που της τηλεφωνεί εκείνη.

<<Έλα>> λέει η Άνια <<Καλά είμαι! Για άλλο λόγο σε πήρα>> της λέει και κάνει μια παύση. Καταλαβαίνω ότι βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Έχει σφίξει τα μάτια και περιμένω να της το ξεφουρνίσει <<Ματίνα, η κυρία Τάνια έμαθε για τον Αχιλλέα και θα τον πάνε στην απεξάρτηση>> δηλώνει η Αναστασία και με κοιτάζει ενώ συνειδητοποίω ότι δεν μιλάει κανείς. <<Ματίνα, με ακούς;>> ρωτάει με έντονο τόνο <<Ματίνα, με ακούς;>> επαναλαμβάνει αλλά δεν παίρνει απάντηση. Κλείνει το τηλέφωνο και με κοιτάζει πανικοβλημένη <<Δεν ξέρω πως θα το διαχειριστεί. Ειδικά τώρα που είναι στην Ορεστιάδα>> δηλώνει και εγώ χάνω τον έλεγχο των σκέψεων μου. Η Ματίνα είναι στην Ορεστιάδα, είναι μόνη της. Θεέ μου, πως θα το αντέξει όλο αυτό;