Όταν ο ουρανός συννεφιάζει

Κεφάλαιο 4

Ύστερα από αυτήν την συνάντηση μου με τον Ερμή δεν τον ξαναείδα. Ο καιρός για τα Χριστούγεννα είχε αρχίσει να πλησιάζει και όλοι στο σχολείο φαινόμασταν χαρούμενοι γι' αυτό. Όλα κυλούσαν ομαλά στην παρέα, είμασταν χαλαρές και η κρίση που περάσαμε σαν παρέα λόγω Στεφανίας είχε μείνει πίσω, γελούσαμε, βγαίναμε και πάνω από όλα είμασταν ενωμένες σαν γροθιά. Τώρα το επόμενο σχέδιο μας είναι το τριήμερο ταξίδι στην Βεργιά στο εξωχικό της Αναστασίας. Φυσικά πρέπει πρώτα να πάρουμε την άδεια των γονιών μας και ειδικά οι μαμάδες είναι πολύ διστακτικές. Είχαμε σχεδιάσει να τις μιλήσουμε όλες μαζί, έτσι ώστε να είναι δύσκολο να το αρνηθούν.

Σήμερα θα ήταν η μόνη μέρα που θα μπορούσαμε να το κάνουμε και έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλες μαζί για καφέ. Επειδή όμως η ώρα πλησίαζε και εγώ ήμουν αρκετά αγχωμένη είπα στην μαμά μου να πάμε ξεχωριστά και ότι θα συναντούσα πρώτα τα κορίτσια.Ντύθηκα γρήγορα και έφυγα από το σπίτι πρώτη. Κατευθύνθηκα προς το speaty για να περιμένω τους υπόλοιπους, όμως η Ματίνα ήταν ήδη εκεί. Κάθισα δίπλα της και άρχισα να της μιλάω για το άγχος μου και εκείνη άρχιζε να με βρίζει. Καθώς την κοιτούσα είδα με την άκρη του ματιού μου τον Ερμή με τον Ορέστη να περνάει και αμέσως γύρισα προς το μέρος τους παραξενεμένη τι δουλειά είχε ο Ερμής με τον Ορέστη. Εκείνος γύρισε προς τα εμένα και μου ανταπέδωσε το χαμόγελο,που είχα ήδη σχηματισμένο στο πρόσωπο μου, η Ματίνα ακολούθησε το βλέμμα μου και κοίταξε τον Ορέστη. <<Καλά χαμογελάς στον Ορέστη;>> με ρωτάει και εγώ γελάω δυνατά χάρη στην παρεξήγηση που είχε ήδη γίνει <<τι λες ρε ηλίθια σιγά μην χαμογελάω στον Ορέστη, αυτή είναι δική σου δουλειά>> την πείραξα έτσι όπως συνηθίζαμε να κάνουμε γιατί ο Ορέστης είχε μεγάλο κόλλημα με την Ματίνα <<άντε βρε>> μου λέει και γυρνάει απότομα προς το μέρος μου <<ποιος ήταν αυτός;>> ρωτάει με σηκωμένο το φρύδι. Είχα παραλείψει να πω στα κορίτσια αυτά που συνέβησαν με τον Ερμή και τώρα ένιωθα λιγάκι άσχημα <<θα σου πω μια άλλη στιγμή>> της είπα, γιατί είδα τις μαμάδες να πλησιάζουν με τα κορίτσια.

Αρχίσαμε να τους μιλάμε και εκείνες ήταν πολύ διστακτικές, γιατί φοβόταν να μας αφήσουν μόνες μας. Η μαμά επειδή είχε ένα μεγαλύτερο παιδί ήταν πιο θετική και κατάφερε να πείσει και τις άλλες μαμάδες. Εγώ και τα κορίτσια φύγαμε γρήγορα, για να μαζέψουμε τα πράγματά μας, ενώ οι υπόλοιποι κάθισαν για να συζητήσουν. Όταν έφτασα σπίτι έβγαλα την βαλίτσα και όλα τα ρούχα που είχα σκοπό να πάρω μαζί μου, μάλιστα έβαλα και το καινούργιο μου φουστάνι, που το είχα αγοράσει πριν από ένα μήνα για το χορό, αλλά τελικά είχα φορέσει κάτι άλλο. Μέσα σε μία ώρα κατάφερα να προετοιμάσω τα πάντα και να κοιμηθώ νωρίς, γιατί προβλέπονταν μεγάλα ξενύχτια τις επόμενες μέρες.