Όταν ο ουρανός συννεφιάζει

Κεφάλαιο 16

<<Τι εννοείς έχεις καθυστέρηση μια εβδομάδα;>> την ρωτάω πανικοβλημένη βηματίζοντας πάνω κάτω. Η είδηση αυτή με έχει σοκάρει δεν ξέρω πως να αντιδράσω, να αρχίσω να της φωνάζω ή να προσπαθήσω να την καθησυχάσω; <<Τι δεν καταλαβαίνεις από αυτό που σου λέω;>> με ρωτάει και είμαι έτοιμη να την χαστουκίσω, όχι μόνο έκανε την βλακεία αλλά με ειρωνεύεται κιόλας. 

10 ώρες πριν

Σήμερα έρχεται η Ματίνα και κανόνισε να βγούμε μαζί πριν συναντηθούμε με τις άλλες γιατί έχει λέει να μου πει κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Αυτό βέβαια με ανησυχεί λιγάκι όμως τις έχω εμπιστοσύνη και προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Σήμερα που δεν έχω σχολή μπορώ να απολαύσω την μέρα μου με όποιο τρόπο θέλω, άλλα ως γνωστή μούχλα απολαμβάνω το πρόγραμμα της τηλεόρασης. 

Δεν προλαβαίνει να βάλει διαφημίσεις η αγαπημένη μου σειρά και χτυπάει το κινητό μου. Το αρπάζω γρήγορα και βλέπω το όνομα της Ράνιας στην οθόνη. <<Ράνια;>> λέω σηκώνοντας το τηλέφωνο και ξανά κάθομαι αναπαυτικά στο υπέροχο καναπέ μου. <<Έλα, έχεις χρόνο για να βρεθούμε;>> με ρωτάει και ταυτόχρονα χάνομαι στην διαφήμιση που παίζεται στην τηλεόραση. <<Πάρτε σειρά, σε λίγο θα έρθει η Ματίνα>> της λέω χαμένη και την ακούω να δυσανασχετεί λιγάκι με μία βαθιά ανάσα <<Καλά, όταν φύγει η Ματίνα πάρε με τηλέφωνο>> μου λέει και μου το κλείνει απότομα. Τι έγινε πάλι; δεν προλαβαίνουμε να ηρεμήσουμε αμέσως συμβαίνει κάτι καινούργιο. Τώρα θα έρθει και η Ματίνα και φαντάσου τι θα ακούσω που θα είναι τόσο σημαντικό όσο μου περιέγραψε στο τηλέφωνο. Ξεκινάει το έργο και εγώ στήνομαι περιμένοντας να δω τον ηθοποιό που μου φτιάχνει την διάθεση.

Μόλις τον χορταίνω λιγάκι ακούω το κουδούνι της πόρτας και ανοίγω απρόθυμα. <<Γεια σου γλυκούλα>> μου λέει η Ματίνα και την αγκαλιάζω καθώς μου έχει λείψει. <<Κάτσε κάτω και πες μου τι έγινε γιατί με έχει φάει η αγωνία από χθες>> της λέω, ενώ ταυτόχρονα την τραβάω μέχρι τον καναπέ και την σπρώχνω για να κάτσει κάτω. <<Καλά θα σου πω αλλά πρώτα θα μου πεις τι έχασα από εσένα και τον Ερμή>> μου λέει και αμέσως το πρόσωπο μου χάνει την λάμψη του. <<Όπως τα άφησες έτσι τα βρίσκεις, δεν έχει γίνει τίποτα το σημαντικό>> της λέω και παίζω με τα δάχτυλα μου στεναχωρημένη. <<Δεν ήσουν εσύ η κοπέλα που έχει ερωτευτεί εεε;>> μου λέει γεμάτη λύπηση και τραβάω τα μαλλιά μου πίσω σε αλογοουρά. <<Μάλλον όχι, έχει περάσει τόσος καιρός και έχουμε μιλήσει δύο φορές που με πήρε τηλέφωνο>> της απαντάω και ξεφυσάω δυσανασχετώντας. <<Δεν πειράζει γλυκούλα θα περάσει και αυτός>> μου λέει και την κοιτάω δειλά <<Μου άρεσε πολύ όμως>> ψιθυρίζω και μου γυρίζει το κεφάλι απότομα. <<Έμενα μου λες; Σκέψου λίγο πόσες φορές έχω απογοητευτεί από άτομα που μου άρεσαν πολύ>> μου λέει θυμωμένα και με απελευθερώνει από το κράτημα της.