Multimedya; Toprak Derin
Yeni bir hayat kurmak için uygun şartları olmalıydı insanın. Yeni bir ev, yeni arkadaşlar, yeni umutlar ve tekrar dudaklarına yerleşen sıcak bir gülümseme.
Toprak'ın kuracağı yeni hayat ise diğer insanların kurduğu hayattan daha farklıydı.
Yeni bir ev.
Bu ev belki de onun cehennemi olacaktı, nereden bilecekti ki orada yaşayacaklarını? Belki de çok mutlu olacaktı.
Yeni arkadaşlar.
Sanırım onun kaybettiği en yakın arkadaşı Yusuf olacaktı, yeni arkadaşı ise Toralp gibi görünüyordu. Hatta sahte kocası.
Yeni umutlar.
Tek istediği şey, annesinin girdiği o klinikten sağlıklı bir şekilde çıkmasıydı. Bunları sadece onun için yapıyordu.
"Ben sözümü tuttum. Sıra sende."
Toprak, bakışları yerden alıp karşısında oturan Toralp'e çevirdi. Annesinin çığlıkları kulaklarında çınlıyordu. Üzerinden saatler geçmesine rağmen oturduğu koltuktan kalkamıyor, bu eski ama annesinin kokusuyla dolu olan evden bir türlü ayrılamıyordu.
"Sözümü tutacağım bende." dedi kurumuş dudaklarını aralayıp gözünün önünde yaşanan onca olaylara rağmen duygusuzca ona bakan adama.
"Ne görürsen gör, neye şahit olursan ol, bir yıl dolmadan gitmeyeceksin." derken öne doğru eğilip sanki baskı yaparcasına küçük kızın gözlerina baktı, adam. Bu kız ne kadar küçük olursa olsun, kedi görünümlü bir kaplan olduğunu anlamıştı adam onu ilk gördüğünde. Yaşadığı onca şeye rağmen hangi kız onun gibi sağlam durabilirdi ki? İşte bu yüzden, bu kız ona lazımdı.
"Gitmeyeceğim." diyerek onayaladı kız. Sanki adam başına geleceği şeyleri biliyor gibi onu uyarıyordu. Ama alabileceği bir önlemde yoktu.
"Ailem bizimle yaşamıyor ama, her an kapıyı çalabilirler. Bu yüzden, okul saatlerin dışında evden çıkamazsın." diyerek ikinci kuralı açıkladı katı ses.
"Peki ya sen?" diye sordu, Toprak.
"Ben çalışıyorum. Çalışmasam bile ben evdeyken gözüme görünme." derken uyarıcı bir ses tonu kullanmıştı, Toralp.
"Benim sana zararım olmaz." dedi, kız. Ona görse ne olacaktı ki? Bir evin içinde odaya mı kapanacaktı? Bu adamın sıkı kuralları olduğu belli oluyordu sesinden.
"Benim sana olur."
Toprak'ın gözleri adamın saçlarından gözlerine kayarken ne yapmak istediğini anlamaya çalışır bir şekilde baktı. Neden böyle bir cevap vermişti?
"Ağlamandan yeterince vakit kaybettim. Şimdi, ayağa kalk ve hazırlan." derken ayaklanmıştı, adam.
"Neden hazırlanıyorum?" diyerek adamın arkasından Toprak'ta ayaklandı. Bu adam neden ona açıklama yapmadan sadece yapması gerekeni söylüyordu?
"Benimle evleneceksin, o yüzden."
Bu net cevap karşısında sessiz kalmıştı, Toprak. Adam doğru söylüyordu. Annesini hastaneye teslim ettiği gün, evleneceklerini söylemişti adam en başında.
"Tamam," diye mırıldandı askılıkta ki ince hırkasını üzerine geçirirken. "Umarım kötü bir yola gitmiyorumdur.." diyerek fısıldamıştı adam evden çıkıp arabaya doğru ilerlerken. Yatak odasına koşup Yusuf'la olan resmini çantasına attıktan sora, çantayı omzuna atıp kapıyı kitlemiş ve kontrol ettikten sonra arabaya doğru ilerlemeye başlamıştı. Gittiğinden Yusuf'un da haberi yoktu. Gece onu merak edip gelirsede evde bulamazsa ne diyecekti şimdi ona?
