I change my life (one direction fanfiction)

deel 37

Katie POV

Ik voel me duizelig terwijl ik langzaam wakker wordt. Ik kijk om me heen en zie Zayn naast me zitten. "waar... waar is Harry?" langzaam krijg ik mijn ogen steeds meer open. "even ja eeuh weg, doe maar even rustig dat ik het belangrijkste" zegt hij terwijl hij over mijn hoofd aait. Ineens schrik ik. "de baby?" vraag ik gespannen. "alles is goed" zegt Niall die net binnen komt. In mijn hoofd schiet maar steeds dat ik moet vragen waar Louis is maar ik durf het om een of andere rede niet te vragen. "over een paar minuten komen de dokters je slangetjes loshalen" zegt Liam die de kamer in springt. "sorry jongens voor al deze ziekenhuis dingen"zegt ik beetje schamend. "that's life"zegt Niall lachend. Zodra ik ben losgekoppeld stap ik rustig uit bed en helpen de jongens me naar de auto, want ja ik heb door die soort val last van mijn knie dus moet oppassen.

Harry POV

Ik rij zo snel als ik kan naar Louis. Hij mag dit niet alleen doen. Zijn moeder (en ook die van katie natuurlijk) heeft de laatste tijd veel in het ziekenhuis gelegen zonder een echte rede. Zodra ik bij Louis' ouderlijk huis kom ren ik uit mijn auto en bel aan. Louis doet zelf open."wat doe jij hier?"vraagt hij. "Lou je mag dit niet alleen doen en omdat Katie nu en baby en Zayn en ik" ik begin alles door elkaar te halen en ratel maar wat. "rustig"zegt Louis en laat me binnen. "hoe is het met je moeder?". "hij gaat al beter, jij al het bericht van Katie gehad?" vraagt hij. "nee wat is er?" vraag ik geschokt. "rustig bro ze is wakker en het gaat goed alleen last van haar knie" zegt hij geruststellend. Ik zucht en omhels hem. "Ik hoop dat ze Katie wel meteen doorsturen" zegt Louis. "komt vast wel goed"zegt ik terwijl ik Zayn app:
*app gesprek Zayn en Harry*
Harry: gaat het goed daar?
Zayn: ja
Harry: hoe wil je dit nu gaan doen?
Zayn: afwachten?
Harry: oke maar
Zayn: Maar wat Styles?
Harry: het is maar beter niet van jouw
*einde app gesprek*

Ik leg mijn telefoon weg en zucht.

Louis POV

Harry zit bij mij thuis en ik ben weer onderweg naar het ziekenhuis. Iedere avond heb ik afgesproken om even naar Mam te gaan. Zodra ik daar ben vraagt ze naar Katie. Ik vertel het verhaal en ze zucht. "als die jongens maar rustig blijven je weet dat ze slecht tegen stress kan" zegt ze. Ik knik. "ik probeer haar zo snel mogelijk hier heen te krijgen"zeg ik als het bezoek uur voorbij is. Ik stap in mijn auto en rij naar huis. Zodra ik binnen kom zie ik Katie zitten en omhels haar. "morgen gaan we naar haar toe"zeg ik en geef haar een kus op haar wang. Ze blijft mijn zusje en ze blijft mijn alles!

______________________

nieuw hoofdstukje!!!!!

xxx Aurora