Broken

1

Manon

Ik open kreunend mijn ogen en onderdruk een geeuw. Het is vandaag één september, eerste schooldag. De vakantie is veel te snel voorbij gegaan.

Ik zet mijn wekker met een harde klap uit en gooi de dekens van me af. De zon schijnt al fel door de kieren van mijn gordijnen heen en ik knijp mijn ogen dicht door de vele hoeveelheid licht.

Ik wandel naar mijn kleerkast en bekijk kritisch alle kledij de erin hangt. Ik tuit mijn lippen en ga uiteindelijk voor een high-waisted short met een grijs topje.

Slechts gekleed in een te groot shirt dat tot over mijn billen komt strompel ik naar de badkamer. Ik rammel aan de klink en kom tot de conclusie dat de deur op slot is.

"Aiden, schiet eens op!", schreeuw ik chagrijnig en bonk op de deur.

Eeuwen later komt hij de badkamer uit met alleen een zwarte boxer aan. Zijn haar is nog nat en staat alle kanten op. Ik kijk hem boos aan en hij trekt vragend zijn wenkbrauw op.

"Eindelijk, er moeten nog mensen douchen hoor. En trek volgende keer een broek aan.", snauw ik.

Tja, ik heb nu eenmaal last van een ochtendhumeur.

"Rustig zusje, je moet pas over vijftig minuten op school zijn.", zegt hij zuchtend en loopt zijn kamer in.

"We verschillen maar één jaar!", roep ik hem na.

Ik doe de deur op slot en spring meteen onder de douche, waarbij ik net niet uitglijd. Ik was mijn haar en lichaam, in amper vijf minuten.

Nieuw record.

Ik heb gelukkig mijn benen gisteren al geschoren, dat hoef ik dus nu niet meer te doen. Anders zou ik weer vijf minuten tijd verliezen en ik ben al aan de late kant door mijn broer.

Ik kleed me aan en droog vlug mijn haar. Ik kam het door en smeer wat haarolie op mijn punten. Ik gooi de vuile handdoeken in de wasmand en zet het raampje open, zodat het vocht naar buiten kan

In mijn kamer pak ik mijn make-up erbij. Een foundation heb ik niet nodig, ik heb geen last van puistjes en mijn huid is nog bruin van deze zomer. Ik houd het simpel, enkel wat mascara, lipproduct en wenkbrauwpoeder.

Ik stap in mijn witte AllStars en doe een horloge om mijn pols, voordat ik naar beneden ga.

Aan de keukentafel zit mijn vader de krant te lezen en Aiden eet cornflakes. Ik pak een bakje met yoghurt en muesli en zet me naast mijn vader.

Hij kijkt op van zijn krant.

"Goedemorgen popje, lekker geslapen?"

Mijn vader noemt me dus al vanaf ik klein ben zijn popje, god weet waarom. Ik maak een rollende beweging met mijn ogen.

"Pap, het is de eerste schooldag. Ze is nog chagrijniger dan anders.", grijnst mijn broer.

"Aiden, bek dicht.", snauw ik en zet mijn kom op het aanrecht.

Ik draai me om en loop de trap op. Ik weet gewoon dat hij nu zit te lachen. In de badkamer poets ik mijn tanden en erna ga ik naar mijn slaapkamer waar ik mezelf kritisch bekijk in de grote spiegel.

Mijn benen zijn goed gebruind, net als de rest van mijn lichaam. Rond mijn hals hangt een klein, zilveren kettinkje met een hartje aan.

Ik heb het deze zomer van Dean, mijn vriendje, gekregen, omdat we toen twee maanden iets hadden. Ondertussen is dat al bijna vier maanden.

Dean en ik hebben elkaar leren kennen op een uitstap vorig schooljaar. Alle vijfdejaars gingen naar één of ander cultureel gebouw en we werden in groepen ingedeeld. Ik zat bij Dean en een vriend van hem samen met Isa, mijn beste vriendin.

We hebben die dag veel gelachen. De weken erna hebben we heel veel afgesproken en net voor de examens heeft hij me als zijn vriendin gevraagd.

"Manon! Isa staat buiten op je te wachten!", hoor ik Aiden roepen.

"Ja, ik ben er dan!"

Ik grijp mijn rode Eastpak van de grond en dender de trap af. Ik grijp mijn oversized jeansjasje van de kapstok af en gooi de deur achter mij dicht. Met veel gevloek krijg ik mijn fiets uit de garage.

"Nou, wat ben jij goedgezind zeg.", zegt Isa lachend.

Ik werp haar een waarschuwende blik toe. Ze weet dat ik niet aanspreekbaar ben totdat we op school zijn aangekomen.

Ik moet me mentaal voorbereiden op een nieuw jaar met leerkrachten die naar koffie en zweet stinken. Een nieuw jaar met de trutjes van de school, die een beroerte krijgen als hun perfect gevijlde nagel breekt.

Ik zie het grote gebouw steeds dichterbij komen. Na enkele minuten komen we er aan, op school. Ik noem het eerder de gevangenis, zo voelt het ook. Je moet er verplicht aanwezig zijn en mag niet weg wanneer je dat wil. Een echte hel dus.

"Klaar voor een nieuw jaar?", vraagt Isa lachend terwijl we onze fietsen wegzetten.

Ik geef haar mijn 'ben je serieus'-blik waardoor ze harder moet lachen.

Ik haat school, wanneer is de volgende vakantie ook alweer?

-----

Hi, welkom allemaal bij mijn nieuwe boek! Ik hoop dat jullie het eerste hoofdstuk al leuk vinden. Bij dit boek zal 1x in de twee weken een update komen. Dit komt omdat ik het redelijk druk heb met school en nog een boek heb dat ik eerst wil afwerken. Zodra ik mijn andere boek voltooid heb, kan ik mij helemaal op dit verhaal focussen.