Broken

4

 Manon

Om stipt zes uur schop ik mijn schoenen uit en gooi mijn tas op de grond. Ik zet me aan de keukentafel waar mijn moeder een bord met kool voor mijn neus zet. Ze schept ook een bord vol voor Aiden en neemt dan plaats naast mijn broer.

Ik trek een vies gezicht en Aiden doet hetzelfde. Mijn vader komt naast me zitten en ik werk met veel moeite het eten naar binnen. Ik heb het gevoel dat er iemand een rauw ei in mijn mond duwt en slik het met een slok water door, steeds opnieuw. Als ik op de helft ben geef ik het op.

"Papa, mag ik stoppen? Ik heb bij Dean ook al gegeten.", zeg ik zielig en ik kijk hem met grote ogen aan.

Dat laatste is gelogen, maar ik krijg het gewoon echt niet naar binnen gewerkt en ik weet dat mijn vader me sneller dingen toegeeft dan mijn moeder. Mijn vader knikt en ik schuif mijn bord van me af. Ik veeg mijn mond af en spuug stiekem de laatste restjes uit in mijn servet. Mijn broer merkt het en ik geef hem een dreigende blik.

"Mag ik dan ook?", vraagt Aiden verontwaardigt.

Mijn moeder schudt haar hoofd waarop hij hevig begint te protesteren. Ik schuif mijn stoel onder te tafel en verdwijn snel naar boven, voordat mijn vader zich kan bedenken. Ik hoor hoe Aiden luid in discussie is met mijn moeder en grinnik even.

Ik verwissel mijn outfit voor een trui van Dean, die tot over mijn billen valt. Hij ruikt nog helemaal naar hem en dat geeft me een fijn gevoel. Ik laat me op mijn bed vallen en neem mijn telefoon erbij.

Ik glimlach als ik mijn achtergrond zie. Het is een foto van mij en Dean van afgelopen zomer. Ik moest heel erg lachen om iets wat hij vertelde en hij bekijkt me met een glimlach. Het is echt mijn favoriete foto van ons en ik heb het ook ingelijst op mijn nachtkastje staan.

Ik open Snapchat en bekijk al mijn binnengekomen Snaps. Isa die een hele appel in haar mond probeert te duwen, Cas bij voetbal en een zwoele foto van Dean, waar ik een screenshot van neem. Ik beantwoord ze allemaal en open dan mijn appjes. Een paar appjes van Isa die vraagt of ik haar wil helpen met haar date en dan nog wat berichten in de groepsapp van de klas.

Ik leg mijn telefoon aan de oplader en open mijn laptop. Ik ga naar Youtube en kijk wat video's van Gio. Hij is echt mijn favoriete Youtuber en ik heb enorm veel respect voor hem. Hij heeft altijd doorgezet en nooit geluisterd naar alle haat die hij kreeg. Dat vind ik een heel mooi iets want zelf zou ik het niet kunnen. Na een uur heb ik alle ongeziene filmpjes gezien en sluit ik Youtube af.

Ik open grijnzend Netflix, start Pretty Little Liars op en zet me wat comfortabeler. Ik gris een zak snoep vanonder mijn bed en scheur die open.

Nu vragen jullie je vast af waarom ik snoep onder mijn bed hebben liggen. Het antwoord is heel simpel. Aiden steelt altijd al het lekkers en daarom ben ik zo een twee jaar geleden begonnen met mijn geheime voorraad. Meestal kom ik het 's nachts halen en dan beland het in een doos die onder mijn bed staat.

Mijn moeder wil ook dat ik bepaalde soorten chocolade niet eet omdat er volgens haar teveel suiker inzit dus die koopt Isa voor me en die belanden ook in de doos. Aiden weet dat ik snoep heb liggen maar hij weet de exacte plaats niet dus hij kan me ook niet verraden bij onze ouders.

Terwijl ik mezelf volprop met snoepjes, kijk ik de afleveringen. Ik wil net aan een nieuwe aflevering beginnen, als Aiden mijn kamer komt binnengestormd. Ik zucht en kijk hem geïrriteerd aan.

"Kloppen mag ook."

Hij negeert het, gaat op mijn bureaustoel zitten en bestudeert me alsof ik één of ander kunstwerk ben. Ik sta op en ga met mijn handen in mijn zij voor hem staan.

"Wat moet je?", snauw ik.

"Niks, ik probeer gewoon te ontdekken hoe jij papa altijd zover krijgt je van tafel te laten gaan."

"Ik heb mijn tactiek, sukkel.", grijns ik.

"En nu mijn kamer uit voordat ik mama zeg dat je nog een bord kool lust."

"Dat durf je niet.", protesteert hij.

"Oh nee?", grijns ik.

Ik wil gillen en hij slaat snel zijn hand voor mijn mond. Ik lik aan zijn hand en hij trekt snel zijn hand weg. Ik trek hem van mijn stoel af, waardoor hij op de grond valt. Hij trekt een pruillipje en ik geef hem een dodelijke blik. Hij krabbelt overeind en ik duw hem de kamer uit.

Ik draai mijn deur op slot, eindelijk rust.

Ik ontdek nu pas dat mijn gezicht nog niet schoongemaakt is dus open ik zuchtend mijn deur terug en wandel ik naar de badkamer. Ik pak reinigingsdoekjes en haal mijn make-up eraf. Mijn haar bind ik samen in een rommelige staart. Ik ga terug naar mijn geliefde slaapkamer en leg me plat op mijn buik op bed.

Ik start de aflevering die ik wilde kijken voordat die sukkel kwam en ben al snel terug helemaal verdiept in het verhaal. Als ik midden in de slotaflevering van het seizoen zit, gaat mijn telefoon af. Ik kreun geërgerd. Ik wil weten wie A is en dat gaat niet als ik constant gestoord wordt. Gunt niemand me rust? Ik kijk wie het is.

Dean.

Normaal stop ik nooit midden in een aflevering voor iemand en al zeker niet in de slotaflevering, maar voor mijn vriendje maak ik een uitzondering. Ik zet mijn aflevering op pauze, druk op het groene telefoontje en wacht tot hij iets zegt.

"Manon, liefje?", klinkt zijn warme stem aan de andere kant van de lijn.

"Ja? Waarom bel je?"

Het komt er harder uit dan bedoelt en ik heb er meteen spijt van.

"Ik miste je en moest je stem gewoon even horen."

Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Dit is zo schattig.

"Oh, wat lief! Ik mis jou ook hoor, Dean.", antwoord ik lachend.

Ik hoor hem lachen, zijn prachtige lach. De lach waarop ik verliefd ben geworden.

"Wil je nog wat tegen me praten, lieverd?", vraagt hij zachtjes.

"Natuurlijk wil ik dat."

Zo gezegd, zo gedaan. Het is ondertussen al half één en ik lig onder mijn deken. Het maanlicht schijnt binnen in mijn kamer en verspreidt een prachtige gloed. Ik lig plat op mijn rug en luister naar de regelmatige ademhaling van Dean.

"Liefje, ben je er nog?", fluistert hij.

"Ja.", fluister ik terug en ik voel hoe de vermoeidheid toeneemt.

"Weet je dat we al vanaf kwart voor tien aan het bellen zijn?"

"Ja. Ik heb speciaal voor jou mijn aflevering stopgezet.", grinnik ik zachtjes.

"Oh, dan ben ik echt wel speciaal want jij stopt zelfs voor pizza een aflevering niet en iedereen weet hoe verslaafd je daaraan bent."

Ik hoor hem zachtjes lachen en kruip wat dieper onder de dekens. Ik draai me op mijn zij en staar naar mijn dekens. Het is muisstil in huis en ik ben er zeker van dat iedereen al slaapt.

"Hoe weet jij dat?", vraag ik en mijn stem klinkt als een fluistering.

"Dat heb je me eens verteld."

"Dat wist ik niet.", mompel ik slaperig.

Ik voel mijn ogen dichtvallen en het laatste wat ik nog hoor is Dean die me slaapwel wenst.