Broken

6

Manon

Dean staat tegen de muur, met Noa tegen hem aangedrukt. Ze knippert flirterig met haar ogen en haar hand glijdt over zijn armspieren. Noa draagt een enorm kort broekje en heeft haar shirt geknoopt waardoor je haar beha net niet ziet.

Nu zou je denken dat Dean haar weg zou duwen, maar dat doet hij dus niet. Hij kijkt haar zonder enige emotie aan en doet verdomme niks. Ik voel een enorme steek door mijn maag gaan en mijn voeten lijken vastgeplakt aan de vloer. Isa kijkt me met grote ogen aan en Cas, die ook de zaal inloopt loopt met grote passen op het tweetal af.

"Jij vuile klootzak!", hoor ik hem schreeuwen.

Dean lijkt te beseffen wat hij aan het doen is en duwt Noa van zich af. Hij kijkt haar met een blik vol walging aan en kijkt zoekend door de zaal, hopend dat ik niks gezien heb.

Pech jongen, ik heb alles gezien. Ik heb gezien hoe verlekkerd je naar haar keek en hoe je genoot van haar aanraking. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan en ik kijk koel terug. We hebben één keer ruzie en hij gaat meteen naar een ander?

"Vandaag spelen we trefbal. De jongens spelen tegen de meiden."

Ik zucht en ga bij de meiden staan waar Maud me grijnzend aankijkt. Ik negeer haar en kijk hoe iedereen zich bij elkaar voegt maar Maud begint toch te praten. Meid, heb je niet door dat ik geen zin in je heb?

"Dat had je niet verwacht hé, van je vriendje?"

Ik rol met mijn ogen en heb de neiging om haar gezicht open te krabben. Ze kijkt me vuil en ik focus me op het spel. Ik reageer al mijn woede op de bal af en let niet meer op mijn omgeving.

"Manon, rustig aan.", hoor ik Isa zeggen.

Ik werp haar een boze blik toe en ze slikt. Op dit moment is het beter dat niemand me aanspreekt, tenzij die persoon een klap wilt. En geloof me, dat wil je niet. Je zou verbaasd zijn over hoe hard ik kan slaan.

Ik grijp de bal vast en kijk de zaal rond. We zijn ondertussen twintig minuten aan het spelen en ik heb Sem al een blauwe kaak bezorgd door de bal misschien met een beetje teveel kracht in zijn richting te werpen. Ik zei je toch dat je verbaasd zou zijn over mijn werpkracht.

Ik sta met drie andere meiden op ons veld en aan de overkant staan er nog vijf jongens, waaronder Dean. Degene die al afgevallen zijn zitten op een bank en kijken gespannen naar het spel. De trutjes zitten afgezonderd in een hoekje en giechelen overdreven hard, wat me nog chagrijniger maakt. Ik kijk terug naar het groepje jongens voor mijn neus.

Jij gaat boeten Dean, je gaat spijt hebben dat je haar ooit aangekeken hebt. Ik draai de bal rond in mijn handen en kijk hem aan. Hij lijkt niet te beseffen wat ik van plan ben. Het enige wat hij doet is me schuldig aankijken.

Hij kan zijn schuldgevoel op een plaats steken waar de zon niet schijnt. Ja op de plaats die jij nu denkt. Ik kijk kwaadaardig naar hem en gooi de bal met volle kracht in zijn richting.

Ik grijns tevreden als de bal recht in zijn edele delen beland. Hij kreunt, zakt ineen en grijpt naar zijn 'zaakje'.

"Manon, ben je niet goed bij je hoofd!", roept de leraar.

Hij loopt naar Dean toe en knielt naast hem. Ja joh, heb maar medelijden met de duivel. Jij hebt altijd medelijden met de duivel coach!

"Ik kan er toch niks aandoen dat die bal daar terechtkwam!", reageer ik verontwaardigt.

"Ze deed het expres!", krijst Noa door de zaal.

"Houdt je bek toch dicht, barbie!", snauw ik boos naar haar.